Ξεχωριστή η εκδήλωση του Περιβαλλοντικού – Πολιτιστικού Συλλόγου π. Δήμου Θεσπρωτικού για τον «Ζεϊμπέκικo: ο χΟΡΟΣ της Αλήθειας»,

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 27 Ιουλίου 2025 η εκδήλωση του Περιβαλλοντικού – Πολιτιστικού Συλλόγου πρώην Δήμου Θεσπρωτικού με τίτλο «Ζεϊμπέκικος: ο χΟΡΟΣ της Αλήθειας», στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Γυμνασίου – Λυκείου Θεσπρωτικού.

Την εκδήλωση προλόγισε ο δημοσιογράφος κ. Γιώργος Καρζής, ο οποίος με γλαφυρότητα μετέφερε στο κοινό το ιδιαίτερο φορτίο αυτού του χορού μέσα από φράσεις και αποφθέγματα που αναδεικνύουν τη βαθιά ψυχική του διάσταση, χαρακτηρίζοντάς τον ως τον «χορό που δεν χορεύεται για επίδειξη, αλλά για λύτρωση».

Ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Παύλος Χρήστου, στον χαιρετισμό του, υπογράμμισε πως ο ζεϊμπέκικος, αν και δεν προέρχεται άμεσα από την τοπική παράδοση, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού πολιτισμικού πλούτου, κουβαλώντας «την ιστορία, τον πόνο, την αντοχή και την αξιοπρέπεια του λαού μας». Τόνισε επίσης πως «ο Πολιτισμός δεν είναι μόνο παράδοση, είναι και βίωμα, μνήμη, αλλά και δύναμη για το παρόν και το μέλλον».

Την κεντρική παρουσίαση έκανε ο χοροδιδάσκαλος κ. Σπύρος Κόλλιας, ο οποίος ταξίδεψε από την Αθήνα ειδικά για την εκδήλωση. Μέσα από μία σύντομη ιστορική αναδρομή, ανέδειξε τον ζεϊμπέκικο ως καθρέφτη της λαϊκής ψυχής, έναν μοναχικό αλλά περήφανο χορό, που απαιτεί εσωτερικότητα, σεβασμό και αυθεντικότητα. Αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο αποδίδεται σωστά από άνδρες και γυναίκες, αποφεύγοντας την υπερβολή ή τη γελοιοποίηση για να αποσπάσει το πιο θερμό χειροκρότημα των παραβρισκόμενων. 

Χαιρετισμούς απηύθυναν επίσης:

Ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Πρέβεζας κ. Αναστάσιος Δράκος.

Ο Αντιδήμαρχος Δ.Ε. Θεσπρωτικού κ. Ευάγγελος Κωνσταντής.

Στο τέλος της εκδήλωσης, ο πρόεδρος του Περιβαλλοντικού – Πολιτιστικού Συλλόγου κ. Παύλος Χρήστου, ανακοίνωσε πως την Κυριακή 10 Αυγούστου και ώρα 11:00 π.μ., στον ίδιο χώρο, θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση ενός μοναδικού βιβλίου που περιλαμβάνει όλα τα παραδοσιακά τραγούδια της Λάκκας Θεσπρωτικού και της ευρύτερης περιοχής, συγκεντρωμένα σε περισσότερες 560 σελίδες.

Η εκδήλωση, την οποία παρακολούθησε και ο πρόεδρος της Κοινότητας Θεσπρωτικού κ. Ιωάννης Τσάτσος, έκλεισε με θερμά χειροκροτήματα κι έντονο συναίσθημα, αφήνοντας στους παρευρισκόμενους μια βαθύτερη σύνδεση με την έννοια του χορού και την ψυχή της λαϊκής έκφρασης.

Ευχαριστίες

Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου ευχαριστούν ιδιαίτερα τον χοροδιδάσκαλο κ. Σπύρο Κόλλια, για τον κόπο του να ταξιδέψει εν μέσω καύσωνα από την Αθήνα για να παρουσιάσει την τόσο ενδιαφέρουσα και εμβριθή εισήγησή του, τον δημοσιογράφο κ. Γεώργιο Καρζή για τον συντονισμό και όλους όσοι τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση.  

Η ηλεκτρονική διεύθυνση για την παρακολούθηση της εκδήλωσης στο κανάλι του Συλλόγου στο YouTube στην περίπτωση που δεν καταφέρατε να παραβρεθείτε, είναι η ακόλουθη: https://youtu.be/djp8q41bKsY    

Κλινικά είπαν πως είναι Ηπειρώτης.

Η Ήπειρος αποτελεί ένα κομμάτι της Ελλάδας εν πολλοίς ανεξερεύνητο και επομένως σκοτεινό. Το μικροκλίμα, το υψόμετρο, τα χρώματα του τοπίου αλλά κυρίως οι φυσιογνωμίες των ανθρώπων που συναντάς είναι ενδείξεις πως στην Ήπειρο η έννοια του χρόνου και του χώρου λειτουργούν διαφορετικά.

Κλαρίνο

Είχα την τύχη να βρεθώ στο Μέτσοβο τις ημέρες που η Αθήνα καιγόταν από  την ζέστη. Αισθάνθηκα διπλά τυχερός καθώς τόσο η ορεινή μοναδικότητα του τοπίου όσο και η θερμοκρασία που δεν ξεπερνούσε τους 27 βαθμούς, με αποζημίωσαν στο ακέραιο και με έκαναν να δω με άλλο μάτι την  προοπτική των καλοκαιρινών διακοπών στο βουνό.

Η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο νου για αυτό το ορεινό «αρκουδοχώρι» της Ηπείρου είναι η λέξη «Αβέρωφ». Ο ευπατρίδης και σημαντικός πολιτικός του προηγούμενου αιώνα υπήρξε ο άνθρωπος εκείνος που μεταμόρφωσε το Μέτσοβο, του έδωσε πνοή επιβίωσης πάνω στην στιγμή που οι κάτοικοι της ήταν έτοιμοι να το αφήσουν για την ξενιτιά ή για τις κοντινές πόλεις εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας. Τότε ο Αβέρωφ έπεισε τον ευεργέτη Τοσίτσα να αφήσει την περιουσία του στο χωριό και με τα χρήματα αυτά να δημιουργηθούν υποδομές αγροτικής ανάπτυξης που όμοιες τους δεν έχει συναντήσει μέχρι σήμερα καμία ορεινή περιοχή της Ηπείρου αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας.

Οινοποιείο, τυροκομείο, μονάδες τυποποίησης, αμπέλια και βουστάσια, όλα δημιουργήθηκαν μέσα από το όραμα ενός άνδρα που πίστεψε στον τόπο του και που αποζητούσε στο τέλος της ζωής του εκείνα που άφησε να είναι περισσότερα από εκείνα που πήρε από την Ήπειρο.

Μοναδική και η εμπειρία από την Πινακοθήκη Αβέρωφ. Πρόκειται επίσης για μια προσωπική πρωτοβουλία του ηπειρώτη πολιτικού, όπου με επιμονή και υπομονή συνέλεγε επι δεκαετίες σημαντικά έργα τέχνης με σκοπό να δημιουργήσει ένα ορεινό πολιτιστικό κέντρο μοναδικό για τα ελληνικά χρονικά. Σήμερα, η πινακοθήκη αποτελεί από μόνη της πόλο έλξης και σημείο αναφοράς για όλη την περιοχή, με δεκάδες έργα τέχνης, κάποια εκ των οποίων έχουν συνδεθεί με στιγμές της ελληνικής επανάστασης αλλά και των μετέπειτα δύσκολων δεκαετιών της ανόρθωσης.

Το Μέτσοβο όμως δεν είναι μια μικρογραφία της Ηπείρου. Αποτελεί ευτυχή εξαίρεση στον κανόνα που θέλει την Ήπειρο αρκετά πίσω σε σχέση με τις υπόλοιπες Περιφέρειες της χώρας. Ένιωσα πως η περιοχή αναζητεί ταυτότητα και προσανατολισμό για τις επόμενες δεκαετίες. Γνώρισα νέους και δραστήριους ανθρώπους που πρώτοι έχουν συνειδητοποιήσει πως το παραγωγικό μοντέλο που μέχρι σήμερα κρατούσε την περιφέρεια στην κατάταξη των φτωχότερων περιφερειών της Ευρώπης, δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Η ομορφιά του τοπίου είναι μοναδική, η άυλη πολιτιστική κληρονομιά επίσης, οι υποδομές όμως είναι απαρχαιωμένες μη μπορώντας να συμβάλουν σε μια ήπια τουριστική ανάπτυξη που θα βασίζεται στον πολιτιστικό τουρισμό και τον αγροτουρισμό.

Η Ήπειρος αποτελεί ίσως μια από τις τελευταίες προ-νεωτερικές περιφέρειες της Ευρώπης. Μετράει τον χρόνο σε άλλη συχνότητα και παρά του μεγάλους αυτοκινητόδρομους που μείωσαν τις αποστάσεις, οι αποστάσεις σε επίπεδο νοοτροπίας και ιεράρχησης προτεραιοτήτων δεν έχουν αλλάξει.

Η μοναδικότητα της περιοχής είναι η πρωτογενής ύλη της μεταμόρφωσης της. Είναι στο χέρι των ανθρώπων της Ηπείρου να την διαχειριστούν προς όφελος τους. Είναι τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο σύνθετο να αλλάξεις μια νοοτροπία που σε κρατάει στάσιμο. Ο Αβέρωφ το κατάφερε για το χωριό του το Μέτσοβο. Το στοίχημα είναι πλέον για όλη την Ήπειρο.

  

www.rizopoulospost.com

Έτσι ξεχώριζαν τη φακή οι παππούδες μας - Μια χαμένη τέχνη στα χέρια του Γιώργου

Η τέχνη της διαλογής της φακής | Όπως τα παλιά τα χρόνια.

Σήμερα ο Γιώργος μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο και μας δείχνει πώς γινόταν η διαλογή της φακής με τον παραδοσιακό τρόπο, όπως έκαναν οι παππούδες μας στα χωριά. Μέσα από αυτή τη χαμένη τέχνη, ανακαλύπτουμε τη σημασία της υπομονής, της δεξιοτεχνίας και της συλλογικής δουλειάς στην αγροτική ζωή.

Ακολουθήστε μας σε αυτή τη μοναδική εμπειρία και γνωρίστε από κοντά τη διαδικασία που κρατούσε ζωντανή την παράδοση και έδινε αξία στο κάθε στάχυ.

Παραγωγή:Greek Village Life

Διήμερες εκδηλώσεις: "100 χρόνια Νέα Σαμψούντα, ένας αιώνας ιστορίας, προσφυγιάς και δημιουργίας"

 «ΑΜΙΣΟΣ 2025 – 100 Χρόνια Νέα Σαμψούντα»

Ο Εξωραϊστικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Νέας Σαμψούντας  «Η ΑΜΙΣΟΣ», με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του χωριού, σας προσκαλεί στις επετειακές πολιτιστικές εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 1 και το Σάββατο 2 Αυγούστου 2025 στη Νέα Σαμψούντα.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων περιλαμβάνει:

Παρασκευή 1 Αυγούστου: Ποντιακή βραδιά με παραδοσιακή μουσική, χορούς και τραγούδια από τη γη του Πόντου. Μια βραδιά αφιερωμένη στην ποντιακή παράδοση και την ιστορική μας μνήμη.

Σάββατο 2 Αυγούστου: Λαϊκή βραδιά με παραδοσιακούς χορούς και λαϊκό γλέντι.

Οι εκδηλώσεις τελούν υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Ηπείρου – Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας και του Δήμου Πρέβεζας.

100 χρόνια  Νέα Σαμψούντα, ένας αιώνας ιστορίας, προσφυγιάς και δημιουργίας

Ώρα έναρξης: 21:30 και τις δύο ημέρες.

Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα!

Με εκτίμηση,

Το Δ.Σ του Συλλόγου

Η αρχαία ελληνική σημασία της λέξης «ηλίθιος».

Σήμερα, η λέξη "ηλίθιος" φέρει μια αρνητική χροιά, υπονοώντας έλλειψη νοημοσύνης ή λογικής. Ωστόσο, η αρχαία ελληνική αντίληψη του "ηλίθιου" απείχε πολύ από την προσβλητική έννοια που έχει σήμερα.

Στην αρχαία Ελλάδα, "ηλίθιος" σήμαινε "ιδιώτης", δηλαδή ένα άτομο που δεν συμμετείχε ενεργά στην πολιτική και δημόσια ζωή. Η ενεργή συμμετοχή στα κοινά θεωρούνταν θεμελιώδης αρετή, και όσοι απείχαν συχνά θεωρούνταν ανεπαρκείς πολίτες.

Η δημοκρατία, με τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα, βασίζεται στην ιδέα της ενεργούς συμμετοχής των πολιτών. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία, η πρώτη γνωστή δημοκρατία στον κόσμο, όριζε την υποχρεωτική συμμετοχή όλων των ενηλίκων ανδρών στην πολιτική ζωή.

Η αδιαφορία θεωρούνταν ασέβεια προς την πόλη και τους συμπολίτες.

Ένας "ηλίθιος", λοιπόν, ήταν κάποιος που επέλεγε συνειδητά να αποστασιοποιηθεί από τις πολιτικές του ευθύνες, δείχνοντας έλλειψη ενδιαφέροντος για την συλλογική ευημερία. Η έννοια του "ηλίθιου" δεν φέρει απαραίτητα υποτιμητική χροιά.

Ο Θουκυδίδης, στο έργο του "Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου", παραθέτει τον Περικλή να λέει: "Θεωρούμε... αυτόν που δεν συμμετέχει σε αυτά τα [δημόσια] καθήκοντα όχι ως αφιλόδοξο αλλά ως άχρηστο".

Η κριτική εστιάζει στην αδιαφορία και όχι στην έλλειψη νοημοσύνης. Στην αρχαία Ελλάδα, η μάθηση και η πνευματική καλλιέργεια θεωρούνταν απαραίτητες για την ατομική και κοινωνική ανάπτυξη.

Ένα άτομο που αδιαφορούσε για την γνώση και την πνευματική του εξέλιξη, χαρακτηριζόταν επίσης ως "ηλίθιος". Με την πάροδο του χρόνου, η έννοια του "ηλίθιου" απέκτησε πιο αρνητική χροιά. Στα λατινικά, η λέξη "idiot" ερμηνεύτηκε ως "αδαής", "αμόρφωτος".

Η αρχική πολιτική έννοια άρχισε να ξεθωριάζει, δίνοντας έμφαση στην έλλειψη νοημοσύνης και γνώσης.

Στα αγγλικά, η λέξη "idiot" εμφανίστηκε τον 14ο αιώνα, δανεισμένη από τα γαλλικά. Σήμερα, η έννοια φέρει έντονα την αρνητική χροιά που σχετίζεται με την έλλειψη νοημοσύνης, λογικής ή κρίσης.

Η εξέλιξη της έννοιας του "ηλίθιου" αντικατοπτρίζει την αλλαγή στην αντίληψη για την αξία της πολιτικής συμμετοχής και της πνευματικής καλλιέργειας. Από την έμφαση στην ενεργή πολιτική ζωή στην αρχαία Ελλάδα, φτάσαμε στην ερμηνεία της αδιαφορίας ως ένδειξη χαμηλής νοημοσύνης στις σύγχρονες κοινωνίες.

himara

https://www.tampouloukia.gr/

Ο Νικολός [Κολιός] στη φυλακή

Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Ένα ατίθασο ζουλάπι στο δημοτικό δεν άφηνε τα δυό αντάμα εκείνος ο έρμος ο δάσκαλος δεν ήξερε τι να κάνει.  Γιατί ρε Νικολάκη πόσες φορές θα στο πω τα ρήματα γράφονται στο τέλος με έψιλον γιώτα.

Άσε το ίδιο κάνει ρε δάσκαλε! Βρε είναι ορθογραφία, τίποτε αυτός! Θυμάμαι μια φορά δεν ξέρω τι έκανε τον έβαλε ο δάσκαλος να κάθεται με τα γόνατα πάνω στα χαλίκια. Μάταια δεν καταλάβαινε τίποτα,  όσο τον κοντράριζε μάλλον το αντίθετο γινότανε.  Πόσες φορές δεν φώναξε τον πατέρα του, "βάρα δάσκαλε μπας και βάλει μυαλό" του έλεγε ο μπάρμπα Κώτσιος. Μια φορά θυμάμαι του λέει ο δάσκαλος: "Νίκο πήγαινε και κόψε μου μια βίτσα από την κρανιά". Πηγαίνει ο Κολιός την φέρνει και ο δάσκαλος αρχίζει από αυτόν.  Είναι τόσα πολλά τι να πρωτοαναφέρω από τα δυο μπακαλιά στο χωριό δεν άφησε κανένα ζαχαρκό. 

Τέλος πάντων όλοι τελειώσαμε το σχολειό, ο Κολιός έκατσε και το έβγαλε στα δεκάξι.  Όλοι βρήκαμε τον δρόμο μας,  αυτόν ποιος να τον πάρει για δουλειά;  Κάπου βρήκε εκεί στα Ζαγόρια σε κάτι δασικά έργα αλλά και εκεί δεν έκατσε πολύ,   τσακώθηκε και έφυγε. Μιά καλοκαιρινή μέρα θυμάμαι τον μπάρμπα Μπακόλα έπαιρνε το μεσημεριανό υπνάκο εκεί στον πλάτανο του Καρακώστα και είχε και ένα αεράκι. Το απολάβανε ο μπάρμπας αυτός, φόραγε μια φαρδιά μαύρη σαλβάρα! Ε λοιπόν αυτός ο αλητάκος τι έκανε λέτε; βρίσκει μια γκουσταρίτσα και καθώς κοιμότανε βαριά ο μπάρμπας Μπακόλας του την έχωσε μέσα στην σαλβάρα! Πετιέται ο Μπακόλας που να πιάσει αυτόν το διαολάκο! Από τότε ο Μπακόλας τον είχε στην μπούκα!   

Πέρασε ο καιρός τον κάλεσε η πατρίδα να υπηρετήσει τρομάρα του παρουσιάστηκε στο Γύθειο μάγειρας! Μια μέρα στο καζάνι αντί για αλάτι έριξε τρινάλ καθαριστικό!  Πήγε πιρπιρέγγος όλο το στράτευμα,  μετά απολύθηκε με ένα τρελόχαρτο ύστερα από τρία και χρόνια.

Όταν γύρισε στο χωριό έβαλε στο μάτι την Βαγγελή του Κατέρη, μια όμορφη κοπέλα αρραβωνιασμένη με ένα άξιο παιδί τον Φώτο Συγκούνα. Πολλές φορές ήρθαν στα χέρια όπου βρίσκονταν στον δρόμο, μέχρι και μαχαιρώματα πέφτανε. Θυμάμαι μια φορά εκεί στην λάκα του Αλέξη τα στάχυα τα κάναν ίσιωμα! Ο Φώτος φανατικός κυνηγός βγήκε να κυνηγήσει πέρδικες, κάποια ούντα ακούστηκε μια μπαταριά ο Φώτος νεκρός! Η λαβοματιά κάτω από το πηγούνι ποιος τον σκότωσε;  Ο Κολιός, έτσι είπαν μαζί και ο μπάρμπα Μπακόλας. Παίρνουν τον Κολιό τον πάνε δικαστήριο, όλοι οι μάρτυρες κατά του Κολιού και πόσο μάλλον ο Μπακόλας που θυμάται την νίλα με την γκουσταρίτσα! Καταδικάζεται ισόβια και τον πάνε στην Κέρκυρα. Περνάει ο καιρός ο μπάρμπα Μπακόλας είναι στα τελευταία του φωνάζουν τον παπά να τον μεταλάβει εκεί που πήγε να τον μεταλάβει παραλίγο να του πέσει η μεταλαβιά με αυτά που ακούει! Δεν είναι ο Κολιός ο φονιάς, όταν ξεψυχούσε ο Φώτος ήμουνα εκεί και μου ψέλλισε: "μόνος λαβώθηκα καθώς αμπήδησα το χαντάκι το όπλο χτύπησε κάτω και εκπυρσοκρότησε, στο λέω ωρέ Μπακόλα μην πάρω κανένα στο λαιμό μου", μου εξομολογήθηκε ο Φώτος. Τρεχάλα ο παπάς για να έχει και την μαρτυρία του καπετάνιου στο τμήμα της περιοχής. Με λίγες διαδικασίες ο Κολιός αποφυλακίζεται και φτάνει εκεί στον Δρίσκο, ο Κολιός νιώθει μια απέχθεια μπορώ να πω και μίσος για τους χωριανούς, παίρνει μια μαύρη κοτρόνα την κατρακύλα και δεν ξαναπατάει στο χωριό!      

           γκουσταρίτσα = σαύρα

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης

Ένα χρόνο χωρίς τον Ναπολέοντα Δάμο. .Συγκινητικό βίντεο από την κηδεία του μεγάλου κλαρινίστα Ναπολέοντα Δάμου. ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!!

Το μοιρολόγι αυτό το έπαιξε στο Δημοτικό θέατρο Ηλιούπολης, όταν  ο Σύλλογος Ηπειρωτών Ηλιούπολης ανέβασε το έργο του Χρήστου Τούμπουρου " Είναι βαριά η ξενιτιά". 

Ο Ναπολέων Δάμος γεννήθηκε στα Κούρεντα, χωριό που απέχει 40 χιλιόμετρα από τα Γιάννενα. Από πολύ μικρός ασχολήθηκε με τη μουσική, ξεκινώντας πρώτα με το ντέφι και ύστερα με το λαγούτο, όργανα τα οποία υπήρχαν στην οικογένειά του.

Οι ηπειρώτικες μελωδίες και οι ρυθμοί ηχούσαν και αποτυπώνονταν στο αυτί του μικρού τότε Ναπολέοντα στα γλέντια και τα πανηγύρια του χωριού, αλλά και πολύ συχνά μέσα στην ίδια την οικογένεια του, αφού ο πατέρας του Γιώργος έπαιζε βιολί, ενώ ο θείος του Κώστας ντέφι. Έπαιξε κοντά στον πατέρα του με τις κομπανίες του Κώστα Μάτζιου, του Νίκου Καλύβα, του Κίτσου και του Γιάννη Χαρισιάδη. Τότε ήταν που εντυπωσιάστηκε από τα παιξίματα του Κίτσου Χαρισιάδη, ενός από τους καλύτερους Ηπειρώτες κλαρινίστες που πέρασαν ποτέ. Το πάθος του για το κλαρίνο άρχισε να φουντώνει, κι έτσι μ' ένα παλιό κλαρίνο Ντο ξεκίνησε αυτοδίδακτα στην αρχή να σχηματίζει απλές μελωδίες, ιδίως έπειτα από κάποιο γλέντι, γάμο ή πανηγύρι, απ' όπου γυρνώντας στο σπίτι άφηνε το ντέφι κι έπιανε το κλαρίνο, έχοντας φρέσκιες τις μελωδίες στο αυτί του........... Ο Ναπολέων ανήκει σ΄εκείνη την κατηγορία των μουσικών που διαθέτουν δικό τους -προσωπικό- ύφος, χαρακτήρα και ταυτότητα στο παίξιμό τους. Είναι η κατηγορία, που για τον ακροατή το παίξιμο είναι αναγνωρίσιμο όποιο τραγούδι κι άν παίξει, όποια κι αν είναι η περιοχή προέλευσής του.

Βίντεο από την κηδεία του.  (Βιντεοσκόπηση-Παναγιώτης Ανυφαντής)

"Της Γης το Πανηγύρι". Φεστιβάλ Παραδοσιακού Χορού στη Ροδαυγή Άρτας

Τριήμερο Πνεύματος και Πολιτισμού Παπαδατών στις 2,3, και 4 Αυγούστου 2025

Εταιρεία Βυζαντινών Μελετών Ν.Πρεβέζης. Αρχιερατικός Εσπερινός και Λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας και των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Παντελεήμονα στη Βόνιτσα

Το απόγευμα της Κυριακής 27 Ιουλίου 2025 τελέστηκε στην Πόλη της Βόνιτσας,στον εορτάζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα, Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.Δαμασκηνού.

Ακολούθησε η Λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας και των Ιερών Λειψάνων του Αγίου στους δρόμους της Βόνιτσας.

Η Λιτανεία κατευθύνθηκε στη παραλία της Πόλης,όπου έμπροσθεν του Δημαρχείου τελέστηκε αρτοκλασία και ο Σεβασμιώτατος κήρυξε τον Θείο λόγο,με αναφορά στο βίο του Αγίου.

Η Πανήγυρη του Αγίου Παντελεήμονα στη Βόνιτσα προσελκύει πλήθος κόσμου και από τις γύρω περιοχές.