ROMIANEWS

Παρασκευή 17 Μαΐου 2024

Εκδήλωση στη μνήμη του Χατζημιχάλη Νταλιάνη, πραγματοποίησε ο Δήμος Πωγωνίου

196 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το θάνατο του «Ίππαρχου του αγώνος της παλιγγενεσίας» Χατζημιχάλη Νταλιάνη και ο Δήμος Πωγωνίου, σε συνεργασία με το Τοπικό Συμβούλιο και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Δελβινακίου, τίμησαν τη μνήμη του με μία λιτή που πραγματοποιήθηκε στο Δελβινάκι, τόπο γέννησής του εθνικού ήρωα.

Το πρωί τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση και πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων στην προτομή του Χατζημιχάλη Νταλιάνη στο χώρο του Ηρώου Δελβινακίου. Ακολούθησε ομιλία από τον συνταξιούχο εκπαιδευτικό κ. Νικόλαο Θεοδοσίου που έκανε εκτενή αναφορά στις σημαντικές μάχες και στον αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας καθώς και στην πολυσχιδή προσωπικότητα του Χατζημιχάλη Νταλιάνη.

Στον χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Πωγωνίου κ. Κωνσταντίνος Καψάλης υπογράμμισε ότι ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης έγραψε με ανεξίτηλο μελάνι κάποιες από τις λαμπρές σελίδες της ιστορίας μας κι αποτελεί το συνδετικό κρίκο για την Αδελφοποίηση του Δήμου Πωγωνίου με τους Δήμους Σφακίων και Αγίας Νάπας. «Ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης γεννήθηκε στο Δελβινάκι το 1775 και η θεριεμένη του ψυχή έδειξε από πολύ νωρίς ότι τίποτα δεν μπορεί να τη σκλαβώσει και ότι η ελευθερία είναι η υπέρτατη υποχρέωση του κάθε ανθρώπου απέναντι στον εαυτό του και στους συνανθρώπους του. Το όνομά του είναι στενά συνδεδεμένο με τον αγώνα του Έθνους. Σε αυτούς τους ήρωες αξίζει κάθε τιμή και δόξα» σημείωσε μεταξύ άλλων.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο Αντιδήμαρχος Δ.Ε. Δελβινακίου κ. Νικόλαος Γαλίτσης, ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Αναστάσιος Γιούνης, ο Εντελταμένος Δημοτικός Σύμβουλος κ. Γιώργος Μάνης, η Πρόεδρος Κοινότητας Στρατίνισας κ. Μάρθα Βασιλάκη, ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου κ. Νικηφόρος Γκουρομέτσιος, οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου Δελβινακίου καθώς και κάτοικοι της Κοινότητας Δελβινακίου.

Βάλαμε τον πατέρα μας στο γηροκομείο, ήταν ένα βάρος που έφυγε – Για εμάς είχε πεθάνει πολύ πριν»

Ξέρω, ξέρω. Μόνο και μόνο από τον τίτλο σίγουρα μερικοί από εσάς ήδη θα σκέφτεστε πόσο αχάριστη είμαι. Ότι τους γονείς μας δεν πρέπει να τους “πετάμε” σε έναν οίκο ευγηρείας και να τους αφήνουμε εκεί. Εγώ θα σας πω το εξής:

ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΙΔΕΑ ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ.

Εδώ είναι η ιστορία μου:

Ο πατέρας μου γυρνούσε σπίτι από τη δουλειά και επικρατούσε τρομοκρατία. Δεν ήξερες με ποιόν θα τα βάλει και για ποιό λόγο. Ξύλο; Φωνές; Ναι εννοείται. Αυτή ήταν η καθημερινότητα μας. Η μητέρα μου φυσικά ήταν εκείνη που την πλήρωνε περισσότερο από όλους, αλλά δεν ήταν και λίγες οι φορές που χτυπούσε και εμένα και τα αδέρφια μου.

Απο τους βαθμούς που πήραμε, μέχρι και το γιατί δεν τρώμε τα μακαρόνια μας.

Ανακατευόταν παντού. Δεν μπορούσε κανένας από εμάς να έχει προσωπική ζωή όσον αφορά φίλους, παρέες και φυσικά συντρόφους. Έπιανε τους φίλους μας από το Δημοτικό ακόμα, και τους έκανε ανάκριση, κριτική και τους φερόταν πάντα με το χειρότερο τρόπο.

Όσο μεγαλώναμε χειροτέρευε και γινόταν χυδαίος.

Θυμάμαι ήμασταν λύκειο όταν γύρισε και είπε σε μια συμμαθήτριά μου που είχε έρθει σπίτι να κάνουμε εργασία: “Κάνα πισωκο$λλητό κάνεις με το αγόρι σου;”

Εκεί ήταν που άρχισαν και τα περίεργα. Περίεργα αγγίγματα, περίεργα λόγια…. σε εμένα, στις αδερφές μου. Δεν είχε γίνει ποτέ κάτι χοντρό, αλλά και πάλι αυτά τα πράγματα ΔΕΝ είναι αποδεκτά. Καθημερινά. Η μητέρα μου όποτε μιλούσε την έσπαγε στο ξύλο.

Μια μέρα τη χτύπησε τόσο πολύ που έσπασε το ένα της χέρι και τα δύο της δάχτυλα από το άλλο χέρι.

Εκείνη τον είχε πάρει μικρή, αγράμματη και άβουλη. Την είχε φέρει στην Αθήνα από το χωριό και τα ανεχόταν όλα γιατί φοβόταν. Είχε περάσει τα ίδια σχεδόν από τον πατέρα της.

Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν 24 ετών. Είχε υποστεί πολλαπλά τραύματα στο κεφάλι. Η αστυνομία δεν μπορούσε να κάνει κάτι χωρίς αποδείξεις. Εκείνος το έπαιζε πάντα καλός σύζυγος και πατέρας.

Ευτυχώς είχα φύγει από το σπίτι και την τρομοκρατία του. Το ίδιο και οι αδερφές μου.

Δεν του μιλούσαμε. Τον αποφεύγαμε. Εργαζόμασταν και οι τρεις, δεν μας συντηρούσε, και μέναμε όλες μαζί σε ένα διαμέρισμα όπου μοιραζόμασταν το ενοίκιο.

Μια μέρα, ήρθε, είπε στον διαχειριστή ότι είχε ξεχάσει τα κλειδιά του, μπήκε μέσα και χτύπησε τη μικρή μου αδερφή (20 τότε), γιατί είμαστε “π*%$άνες” και δεν μιλάμε στον πατέρα μας.

Μας παρενοχλούσε συνέχεια, μέχρι που του κάναμε ασφαλιστικά μέτρα. Γίνανε τόσα χοντρά πράγματα που δεν μπορώ ακόμα να τα γράψω.

Περάσανε τα χρόνια, δεν ξέρουμε τι έγινε. Η κάθε μια από εμάς είχε παντρευτεί και ζούσαμε ήρεμες. Μέχρι που δεχτήκαμε ένα τηλεφώνημα. Δεν ξέρω πως βρήκε το τηλέφωνο της μεγάλης μου αδερφής, αλλά το βρήκε.

Ήταν άρρωστος. Οι γιατροί δεν του έδιναν πολύ χρόνο. Έπρεπε κάποιος να τον φροντίσει γιατί σε λίγο καιρό δεν θα μπορούσε ούτε να σηκωθεί από το κρεβάτι.

ΔΕΝ ΕΝΙΩΘΕ ΚΑΜΙΑ ΜΑΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ. ΚΑΜΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΛΥΠΗΘΗΚΕ.
Από κοινού αποφασίσαμε να τον πάμε σε ένα γηροκομείο. Σε ιδιωτικό μάλιστα. Μοιραστήκαμε τα έξοδα δια του τρία.

Εκεί το έπαιζε θύμα. Μας το λέγανε και οι υπάλληλοι που μας ενημέρωναν για την πορεία της υγείας του. Αλλά έχουν δει τόσα πολλά που ξέρουν πλέον και εκείνοι. Δεν ήταν και τυχαίο που καμία από εμάς δεν είχε πάει να τον επισκεφθεί.

Πέρυσι πέθανε. Στην κηδεία ήμασταν μόνο οι τρεις μας. Ούτε η Θεία μου (η αδερφή του) δεν ήρθε. Εκείνης της είχε διαλύσει το γάμο της (άλλη ιστορία απο εκεί) και δεν του είχε μιλήσει 20 χρόνια. Είχε πάει στης μητέρας μου την κηδεία – αλλά σε αυτόν δεν θα έκανε, όπως μας είπε εκείνη “τον κόπο”.

Για εμάς είχε πεθάνει πολύ πριν. Δεν άλλαξε κάτι. Μόνο τα έξοδα και ένα βάρος που έφυγε.

ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΤΑ ΠΟΛΥ ΧΟΝΤΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΤΑ ΒΑΡΙΑ, ΤΑ ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΑ. ΕΜΕΙΝΑ ΣΤΑ ΠΙΟ ΗΠΙΑ.

“Τον παράτησαν στο γηροκομείο” έχω ακούσει κατά καιρούς. Ξέρετε τι έχει κάνει εκείνος ο άνθρωπος για να φτάσουν τα παιδιά του εκεί;

Ναι, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδια με τη δικιά μας. Άλλες είναι χειρότερες. Άλλες δεν έχουν καμία σχέση, αλλά οπωσδήποτε δεν μπορείτε να ξέρετε.

Πηγή: badmoms.gr

https://viralgreece.eu

Πως ο Μάνος Χατδηδάκις το 1976 αποφασίζει να στείλει την Μαρίζα Κώχ στο διαγωνισμό της Eurovision

Γράφει ο Ρίτα Νάστου

Πριν 48 χρόνια-το 1976, 2 χρόνια

μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο:

η Ελλάδα συμμετείχε με τη Μαρίζα Κώχ

(ένα απ'τα 4.000 παιδιά που γεννήθηκαν

στη κατοχή από Γερμανούς στρατιώτες)

με το «Παναγιά μου, Παναγιά μου»!

Η ιδέα ήταν του Μάνου Χατζιδάκι, τότε

διευθυντή του Τρίτου Προγράμματος.

Θεώρησε ότι η Ελλάδα έπρεπε

να χρησιμοποιήσει την Eurovision

για να ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΊ ΔΙΕΘΝΏΣ

για την ΤΟΥΡΚΙΚΉ ΕΙΣΒΟΛΉ στη ΚΎΠΡΟ

(το 1975, που για πρώτη φορά

συμμετείχε στην Eurovision η Τουρκία

-μετά την εισβολή της στην Κύπρο-

η Ελλάδα αρνήθηκε να λάβει μέρος!)

Το τραγούδι ήταν θρήνος για την Κύπρο

με στίχους απ το ηπειρώτικο τραγούδι

«Παναγιά μου, Παναγιά μου,

παρηγόρα την καρδιά μου».

Γι αυτούς τους στίχους αντέδρασαν

οι Γκρίζοι Λύκοι ξεσηκώνοντας τους

Τούρκους μετανάστες της Ευρώπης.

Η Τουρκία αρνήθηκε να συμμετάσχει

στη Eurovision, ως διαμαρτυρία.

Οι αντιδράσεις αυτές κορυφώθηκαν

με διαδήλωση 60.000 Τούρκων

έξω από το φεστιβάλ της Eurovision!

Η ασφάλεια του θεάτρου ενημέρωσε

για ύπαρξη ελεύθερου σκοπευτή,

που θα πυροβολούσε την Μαρίζα Κωχ,

αν τραγουδούσε αυτούς τους στίχους!

Την συμβούλεψαν να μην εμφανιστεί!

Στην επιμονή της, υποχρέωσαν την Κωχ

να υπογράψει ότι βγαίνει με δική της ευθύνη.

Η Κωχ υπέγραψε και βγήκε στη σκηνή

με ένδυμα πένθους και θρήνου.

Ένα βαθύτατα πολιτικο τραγούδι,

για μια Ευρώπη που ήταν απούσα

και για μια Τουρκία, που

παρόλη την καταδικαστέα πράξη της,

παρέμενε ατιμώρητη......

Η τουρκική κρατική τηλεόραση διέκοψε τη μετάδοση του διαγωνισμού την ώρα της ελληνικής συμμετοχής, βάζοντας στη θέση της το εθνικό τουρκικό άσμα «Memleketim» (μητέρα-πατρίδα),

το οποίο αποτέλεσε ένα από τα σύμβολα της Τουρκίας στην εισβολή.

Έτσι στιs 3 Απριλίου 1976,

η Μαρίζα Κωχ απτόητη, αγνοώντας

τις απειλές ανέβηκε στην σκηνή,

τραγουδώντας ένα μοιρολόι

που εξιστορούσε τις θηριωδίες των Τούρκων απέναντι στον Κυπριακό λαό.

"Παναγιά μου, Παναγιά μου

Κάμπος γεμάτος πορτοκάλια, όι-όι μάνα μ'

Που πέρα ως πέρα απλώνετ' η ελιά

Γύρω χρυσίζουν τ' ακρογιάλια, όι-όι μάνα μ'

Και σε θαμπώνει, θαμπώνει η αντηλιά

Στον τόπο αυτό όταν θα πάτε, όι-όι μάνα μ'

Σκηνές αν δείτε, αν δείτε στη σειρα

Δε θα 'ναι καμπινγκ για τουρίστες, όι-όι μάνα μ'

Θα 'ναι μονάχα, μονάχα προσφυγιά

Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου

Κι αν δείτε ερείπια γκρεμισμένα, όι-όι μάνα μ'

Δεν θα 'ναι απ' άλλες, απ' άλλες εποχές

Από ναπάλμ θα 'ναι καμένα, όι-όι μάνα μ'

Θα 'ναι τα μύρια χαλάσματα του χτες

Κι αν δείτε γη φρεσκοσκαμμένη, όι-όι μάνα μ'

Δεν θα 'ναι κάμπος, 'ναι κάμπος καρπερός

Σταυροί θα είναι φυτεμένοι, όι-όι μάνα μ'

Που τους σαπίζει, σαπίζει ο καιρός

Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου

Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου".

Η Ελλάδα έλαβε την 13η θέση, συγκεντρώνοντας μόλις 20 βαθμούς,

8 από την Γαλλία, 5 από την Ιταλία,

4 από την Ισλανδία, 2 από το Βέλγιο

και 1 από την Πορτογαλία.

Η θέση, ήταν το τελευταίο

που απασχολούσε τους συμμετέχοντες.

Στην επιστροφή, ο Μάνος Χατζιδάκις

με επιστολή στον Τύπο ξεκαθάριζε:

“Διάβασα πολλές επικρίσεις εναντίον της Ραδιοφωνίας,

για το ότι δεν εναρμονίστηκε με το επίπεδο της Eurovision κ για το ότι

δεν έγινε “δημοκρατικότερα”

η επιλογή, ώστε “να πετύχουμε”.

Πουθενά δε διάβασα την μόνη,

τη μία και τη σωστή άποψη.

Ότι δεν διαθέτουμε ηλίθιο τραγούδι

και είμαστε μια χώρα που έχει τεράστια κ αξιόλογη μουσική παράδοση.

Λάβαμε μέρος, διότι έπρεπε να δηλώσουμε παρουσία.

Διαλέξαμε ένα τραγούδι που μας ταιριάζει

και δεν μας έκαμε εκ των υστέρων να ντραπούμε.

Αν πετυχαίναμε, ίσως να ντρεπόμουν,

μια κι εγώ προσωπικά σαν υπεύθυνος,

πρώτη φορά συνειδητοποίησα το επίπεδο του θορυβώδους αυτού διαγωνισμού“......

Πέμπτη 16 Μαΐου 2024

ΕΦΚΑ: Ασφαλισμένοι β’ κατηγορίας οι αγρότες. Οι 5 αδικίες σε βάρος των αγροτών.

Χρήστος Μέγας*

Σαν παρακατιανούς… χωριάτες αντιμετωπίζει ο ΕΦΚΑ τους αγρότες-ελευθέρους επαγγελματίες.

Καίτοι όλοι οι απασχολούμενοι είναι ενταγμένοι στο ίδιο Ταμείο (ΕΦΚΑ) και οι συντάξεις όλων (πρέπει να) διαμορφώνονται ανάλογα με τα έτη ασφάλισης και ύψος των εισφορών που πληρώνουν, οι αγρότες έχουν υποβιβαστεί στη… δεύτερη κατηγορία.

Είναι ένας ακόμη λόγος, παράλληλα με τις δυσκολίες στην παραγωγή, το κόστος των πρώτων υλών και της ενέργειας, όπως και τις τεράστιες διαφορές στις τιμές «από το χωράφι στο ράφι», που οδηγούν σε μαρασμό την Περιφέρεια.

Τα εν λόγω (ασφαλιστικά) θέματα τα έθεσαν οι αγρότες, μαζί με τις τιμές και το κόστος παραγωγής, και κατά τις πρόσφατες κινητοποιήσεις του (Φεβρουάριος 2024). Όπου, εκτός από την αμέριστη κοινωνική συμπαράσταση που απέσπασαν, δεν φαίνεται να πήραν και κάτι χειροπιαστό…

Ειδικά για το Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση δεν διόρθωσε τις αρνητικές προβλέψεις του ΕΦΚΑ, ενώ ούτε και οι υπόλοιποι κοινοβουλευτικοί αντιπρόσωποι φάνηκε να επιμένουν ή να θέτουν στη Βουλή αυτές τις, ρατσιστικού τύπου σε βάρος των αγροτών, ασφαλιστικές διακρίσεις.

Πιθανότατα δεν τις γνωρίζουν…

Ας το λάβουν υπόψη τους οι αγρότες μας κατά τις επικείμενες ευρωεκλογές.

Ο ΕΦΚΑ αντιμετωπίζει σαν «χωριάτες» τους ασφαλισμένους αγρότες-ελεύθερους επαγγελματίες σε πέντε σημεία:

1.Για τη διαμόρφωση των συντάξεων στους αγρότες δεν υπολογίζεται ολόκληρη η εθνική σύνταξη. Για παράδειγμα δεν λαμβάνουν τα 426 ευρώ ακόμη και με 35 ή 40 χρόνια ασφάλισης, ενώ ένας συνταξιούχος του αστικού τομέα λαμβάνει το εν λόγω ποσό από τον κρατικό προϋπολογισμό με 20 έτη ασφάλισης.

Βεβαίως, οι συνταξιούχοι του πρώην ΟΓΑ λαμβάνουν ένα «κοινωνικό μέρος» σύνταξης, το όποιο όμως είναι απλό χαρτζιλίκι, κατώτερο του 20% της εθνικής σύνταξης….

2.Οι σημερινές συντάξεις του ΟΓΑ, ακριβώς λόγω μη καταβολή ολόκληρης της εθνικής σύνταξης, κινούμαι στην περιοχή των 450-500 ευρώ το μήνα.

Δηλαδή παίρνουν ακόμη και αυτοί που δεν πλήρωσαν ένα ευρώ στον ΕΦΚΑ!

Ιδιαίτερα οι συνταξιούχοι της διετίας 2019-2020 (γεννηθέντες το 1952 και 1953), εξακολουθούν και λαμβάνουν μικρότερες αποδοχές από τους ανασφάλιστους, οι οποίοι λαμβάνουν 400 ευρώ το μήνα χωρίς να έχουν πληρώσει ούτε ένα μήνα εισφορές, καίτοι οι ασφαλισμένοι του ΕΦΚΑ/ΟΓΑ πλήρωσαν εισφορές για 32-33 χρόνια (από 1/1/1988) και εξήλθαν στη σύνταξη στο 67^ο έτος της ηλικίας…

3.Στις περιπτώσεις συντάξεων χηρείας αποκόπτεται εντελώς το κοινωνικό μέρος της σύνταξης των αγροτών και, ακολούθως, λαμβάνουν το 70% της σύνταξης του θανόντος ή το 35% μετά την 3ετία.

Παράδειγμα

Αξίζει να σημειωθεί εν είδει παραδείγματος ότι σε μια χήρα, προκειμένου να της δοθεί το 35% της σύνταξης του θανόντος συζύγου, θα πρέπει να δεχθεί να της μειωθεί η δική της σύνταξη (να αποκοπεί εντελώς το κοινωνικό μέρος αυτής). Ενώ στις περιπτώσεις των συντάξεων του αστικού τομέα, όχι μόνο δεν αποκόπτεται η δεύτερη εθνική σύνταξη, αλλά σε πολλές περιπτώσεις συνεχίζει και καταβάλλεται το 70% της σύνταξης του θανόντος καίτοι ο/η έμμεσα ασφαλισμένος-δικαιούχος της σύνταξης χηρείας λαμβάνει παροχή από τον ΕΦΚΑ και εξ ιδίου δικαιώματος…

4. Για να λάβει κάποιος αγρότης σύνταξη αναπηρίας πρέπει το ΚΕΠΑ να του δώσει ποσοστό από 60% και πάνω. Ενώ για τους υπαλλήλους γραφείου προβλέπεται σχετική κάλυψη, έστω και εάν πρόκειται για μικρή παροχή, με ποσοστό αναπηρίας 50%. Βλέπετε, για τον ΕΦΚΑ είναι πιο εύκολες, και χωρίς δυσκολίες, οι αγροτικές δουλειές…

5. Αν κάποιος έχει συνεχόμενη ασφάλιση ΟΓΑ και, παράλληλα, για κάποιο χρονικό διάστημα κολλάει και 150 ένσημα το χρόνο (εποχική εργασία, πρόσκαιρη δραστηριότητα), αποδειχθεί δηλαδή καλοπληρωτής, δεν κλέβει το κράτος, δεν εργάζεται με «μαύρα», πληρώνει διπλή ασφάλιση (αγροτών και μισθωτών), τιμωρείται. Όταν ο ΕΦΚΑ κληθεί να υπολογίσει τον (συνολικό) χρόνο ασφάλισης, για την περίοδο που έχει παράλληλη ασφάλιση μεταπηδάει από το ένα ταμείο (ΟΓΑ) στο άλλο (ΙΚΑ). Έτσι, αντί για ολόκληρο, πληρωμένο στον ΟΓΑ, έτος, του υπολογίζουν μισό χρόνο (150 ένσημα).

Κατά συνέπεια, μετά από 40 χρόνια στην ασφάλιση του ΕΦΚΑ-Αγροτών και, μάλιστα, με άλλα 10 χρόνια με παράλληλη ασφάλιση (ΕΦΚΑ-Μισθωτών), ο εν λόγω ασφαλισμένος θα έχει μόλις… 35 χρόνια ασφάλισης και δεν θα μπορεί να συνταξιοδοτηθεί…

Γι αυτές τις σκαστές αδικίες σε βάρος των Αγροτών μας πρέπει όλοι να πάρουν θέση. Και οι αρμόδιοι να λύσουν το πρόβλημα.

Ο Χρήστος Μέγας είναι Δημοσιογράφος, υπ.Βουλετής Άρτας με το ΠΑΣΟΚ

Ιερά μονή Προφήτη Ηλία στα Λιοβούνια Πρέβεζας. Δείτε το video

Στον εθνικό δρόμο Άρτας-Πρέβεζας, πάνω από το χωριό Πέτρα (μεταξύ Νέας Κερασούντας και Λούρου) υπάρχει το παλαιό μοναστήρι του Προφήτη Ηλία (γίνεται αυτοτελής μονή το 1720). Βρισκεται στην κορυφή του "Ηλιοβουνίου" (υψ. 560μ.) χτισμένο απο καλόγερους οι οποίοι κατέφυγαν εκεί μετά την καταστροφή της μονής των Ρωγών η οποία έγινε σε άγνωστη εποχή, το μοναστήρι αυτό προσέφερε πολλά στους σκλαβωμένους Έλληνες στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, κυρίως με τη χρηματοδότηση σχολείων με 22.000 γρόσια το χρόνο. Αυτός ήταν ο λόγος που γνώρισε την καταστρεπτική μανία του Αλή πασά και του γιου του, Μουχτάρ.

Οι καταστροφές της Μονής συνεχίστηκαν κατά τον πόλεμο του 1897 και ολοκληρώθηκαν με την πυρπόλησή της στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής.Το καμπαναριό κατασκευάστηκε απο δωρεές ενοικιαστών του λιβαδίου της μονής το ετος 1908, την δε καμπάνα ανέλαβε να προμηθεύσει ο ενοκιαστής Γ. Ποταμιάνος, από την γνωστή οικογένεια Ποταμιάνων της Πρέβεζας, που ασχολήθηκαν και με τη ναυτιλία.

Δείτε το video