Στο δρόμο για στα χειμαδιά. ( Από Κράψη για Ρωμιά)

Τώρα που χεινωπόριασε και τα κονάκια αδειάζουν

τραβάνε για τα χειμαδιά εκεί να ξεχειμάσουν

παιδί ήμουνα και γω στα σπάργανα ακόμα

που άφηνα το κονάκι μου το ευλογημένο χώμα

Στο δρόμο για τα χειμαδιά οι βλάχοι

αράδα αράδα όπου ξεχειμωνιάζαμε κοντά στην Φιλιππιάδα

Ρωμιά λεγόταν το χωριό Μαυρή το βοσκοτόπι

και έπαιζα με τον φιλο μου το Θύμιο Τζουμερκιώτη

Κάθε πρωί ξεκίναγα με ένα δισάκ στον ώμο

να μάθω λίγα γράμματα από τον Οικονόμου

πατριωτάκι ήταν και αυτός από τη Χρυσοβίτσα

γι'αυτό και δεν γνώρισα το πόνο απο τη βίτσα

Και όταν λόγος γηνώτανε στον ποιητή Κρυστάλη

παρακαλούσα τον αετό ναρθη για να με πάρη

να ανέβω πάνω στα βουνά ψιλά στο Περιστέρι

να δω τα γιδοπρόβατα του βλάχου του Καμπέρη

να πάω στην κλεφτόβρυση που'χε το κρυονέρι

που θα περνούν οι όμορφες να κάνουμε καρτέρι

Γεώργιος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης