Βρέθηκα σε μια μικρή κωμόπολη για λίγες μέρες, μετά την
υπογραφή της τρίτης δανειακής σύμβασης με τους «θεσμούς» από την κυβέρνηση του
ΣΥΡΙΖΑ. Τυχαία άρχισα να παρατηρώ τη συμπεριφορά των κατοίκων στην
καθημερινότητά τους και να αναρωτιέμαι αν όλα αυτά τα επώδυνα μέτρα που
προβλέπει αυτή η σύμβαση μπορούν να εφαρμοστούν για να φέρουν το πολυπόθητο
αποτέλεσμα και έτσι η χώρα να μπει σε τροχιά ανάπτυξης.
Δεν αντιμετωπίζω με καμία ιδεολογική
προσέγγιση της παρατηρήσεις μου, απλά καταγράφω αυτό που είδα και τις σκέψεις
μου με αφορμή τον ΦΠΑ στην εστίαση και σε σχέση με τη φορολογία των ελεύθερων
επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Ελεγκτικοί μηχανισμοί,
φυσικοί, δεν υπάρχουν τόσοι που να επαρκούν για όλη την Ελλάδα, και ο χρόνος
έχει δώδεκα μήνες και όχι μόνον τους τρεις της τουριστικής περιόδου. Συνεπώς ο
έλεγχος εναπόκειται στους πολίτες και στη συνείδησή τους.
Παρατήρηση πρώτη:
Για να ασκήσει έλεγχο ο πολίτης πρέπει να έχει φορολογική συνείδηση και αν δεν
έχει να αναπτύξει. Έχει βοηθήσει, εκπαιδεύσει, διδάξει το κράτος, με τη
συμπεριφορά του κυρίως, αυτή την ανάπτυξη; Οι λειτουργοί του, υπουργοί,
βουλευτές, γραμματείς, κάθε βαθμίδας υπάλληλοι γίνονται το θετικό παράδειγμα για
έναν κόσμο που υποφέρει εδώ και χρόνια ή γίνονται οι τιμωροί όταν οι πολίτες
αδυνατούν να εφαρμόσουν αυτούς τους δρακόντειους νόμους που το κράτος έχει
θεσπίσει, κατά τη διάρκεια και των τριών δανειακών συμβάσεων, για να
ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του προς τους θεσμούς.
Παρατήρηση δεύτερη: Οι
πολίτες, στην πλειονότητά τους, αρνούνται να συμμορφωθούν γιατί είναι δύσπιστοι
ή και κακόπιστοι ακόμη, και παρότι έχουν τη δυνατότητα δεν το πράττουν ή
πράγματι αδυνατούν να ανταποκριθούν; Και αν όντως αδυνατούν, το κράτος και οι
θεσμοί ψηφίζουν νόμους που εκ των προτέρων γνωρίζουν πως δεν θα εφαρμοσθούν;
Σημείωση: Στοιχεία από την αποδοτικότητα αντίστοιχων προηγούμενων νόμων υπάρχουν
πολλά και θα έπρεπε να συνυπολογιστούν.
Παρατήρηση τρίτη: Η φετινή φορολογία
των κερδών των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρών επιχειρήσεων, με τις
προκαταβολές, τον ειδικό φόρο επιτηδεύματος και όποιους άλλους, που θα αγγίξει
το 70% των κερδών τους, ενώ των φυσικών προσώπων (μετόχων εταιρειών, επενδυτών
κ.λπ.) που θα αγγίξει με το ζόρι το 45% βοηθάει στη δημιουργία φορολογικής
συνείδησης;
Παρατήρηση τέταρτη: Με ποιο τρόπο λοιπόν θα πεισθούν οι πολίτες
των μικρών πόλεων και χωριών, ακόμη και των περιφερειακών συνοικιών των μεγάλων
πόλεων που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους και οι περισσότεροι είναι φίλοι, να μην
σταθούν αλληλέγγυοι μεταξύ τους; Γιατί θα κατηγορηθούν πως φοραδιαφεύγουν όταν
το ίδιο το κράτος δεν είναι δίκαιο; Και το παράδειγμα των πολιτών των προηγμένων
κρατών (Σουηδία, Δανία, Γερμανία κ.λπ.) δεν ισχύει διότι αυτά τα κράτη μπορεί να
έχουν αυστηρούς νόμους, οι νόμοι τους όμως δεν κάνουν διακρίσεις και παρέχουν
τέτοια κοινωνική στήριξη στους αδύνατους που μόνον αν είσαι κακόπιστος ή
απατεώνας δεν τους τηρείς.
Συμπεράσματα και σχόλια: Στις 25 Ιανουαρίου
προέκυψε μία κατά 99,5% (κυριολεκτικά) αριστερή κυβέρνηση, δηλαδή μία κυβέρνηση
που προέρχεται από τον χώρο της εργασίας, της παραγωγής, της αλληλεγγύης και όχι
από τον χώρο των επενδυτών, χρηματιστών, τεχνοκρατών. Στους επτά μήνες της
διακυβέρνησής της όμως δεν ήρθε σε επαφή με τον κόσμο της, δεν τον
συμβουλεύτηκε, δεν νομοθέτησε υπέρ του. Αντίθετα κράτησε τους συμβούλους των
προηγούμενων κυβερνήσεων ή όμοιούς τους, εγχώριους και αλλοδαπούς, και συνέχισε
να νομοθετεί παρόμοια. Για παράδειγμα κρατήθηκε το υπάρχον φορολογικό νομοσχέδιο
και δεν συζητήθηκε καν ένα νέο που θα φορολογεί δίκαια τον πλούτο φορολογώντας
τα φυσικά πρόσωπα και όχι την πηγή, θα εφαρμόζει απόλυτα το πόθεν έσχες, θα
δίνει κίνητρα ανάπτυξης (π.χ. μικρή φορολογία για επανεπενδυόμενα κέρδη μικρών
αλλά και μεγάλων επιχειρήσεων), κίνητρα για επενδύσεις σε τομείς που υπερέχει ο
τόπος, κάτι που θα επέτρεπε στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς το ισοδύναμο
με τους έμεσους φόρους (ΦΠΑ κ.λπ.) να είναι η αύξηση της φορογητέας
ύλης.
Συμπερασματικά αν η αριστερή διακυβέρνηση δεν στηριχθεί στις δυνάμεις
της, δηλαδή την παραγωγική εργασία, την αξιοποίηση του πλούτου της χώρας, την
ανάδειξη του πολιτισμού και της ομορφιάς του τόπου αλλά επιμείνει στις ίδιες
συνταγές, δηλαδή αντί να στηριχθεί σε φυσικούς βιομηχάνους, αγρότες, βιοτέχνες,
επαγγελματίες, επιστήμονες, κ.λπ., στηριχθεί σε απρόσωπα επενδυτκά σχήματα που
αγοράζουν και επενδύουν σε εταιρείες με γνώμονα όχι τόσο την παραγωγικότητά τους
αλλά την χρηματιστηριακή τους αξία δεν θα βγάλει από τον φαύλο κύκλο την χώρα
και δεν θα έχει την δυνατότητα να ανακουφίσει τους αδύνατους και
ανήμπορους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου