Δυστυχώς σήμερα η δημοκρατία έχει κρυφτεί πίσω από
περίτεχνα ιδεολογήματα, εννοιολογικά μορφώματα, κομματικές προκαταλήψεις και
δόγματα. Η απλή, ουσιώδης και ζωτικής σημασίας ανθρώπινη διάσταση, η δημοκρατία,
όχι ως θεσμός μα ως θεμελιώδες δομικό στοιχείο της διάνοιας, ενσωματωμένη στην
διακριτικότητα του είναι, αγκομαχεί και παραλύει διότι την χρησιμοποιούν ως
πρόσχημα και όχι ως ουσία.
Η δημοκρατία έχει πέσει θύμα εκμετάλλευσης και εγκατάλειψης. Αφού την
βίασαν επιμελώς και με μεγάλη υπομονή και σοφία, τώρα γυρνά από 'δω κι από 'κει
ψάχνωντας για σωτήρα. Δε βρίσκεται πια στα χέρια μας, μα είναι εγκλωβισμένη στο
πελατειακό καθεστώς που ακόμα υφίσταται. Ναι μεν ψηφίζουμε, αλλά πόση "ποσότητα"
δημοκρατίας εμπεριέχει η ψήφος μας;
Έρχονται ως συλλογικό φαινόμενο οι άρχοντες με τους ακόλουθους, ένα
σύνολο υπό κηδεμονία, ένας θίασος, τον οποίο και αντικρίζουμε μεμονωμένα.
Μετατρέπονται σε ένα φαινόμενο της αντίληψης που όμως ξεχνάμε να
αποδομήσουμε.
Η αντίληψη μαζί με τη μνήμη και τη φαντασία είναι δομές της συνείδησης
που μας βοηθούν να ξεφλουδίσουμε τα στρώματα της συγκάλυψης. Η ειδητική επαγωγή
θα 'ταν μια κάποια λύση...
Ωφείλουμε λοιπόν να καταστείλουμε τις ιδιοτελείς μας προθέσεις, τις
προερχόμενες από την επιτακτηκότητα του «ενός» και να ανακαλύψουμε την ανάγκη
για συλλογικότητα απέναντι στο όλον. Απέναντι στην πόλη των πολιτών.
Διότι φίλοι μου δεν είναι τα φαινόμενα που απατούν, μα ο νους.
Ας ταξιδέψουμε πίσω σε εκείνη τη στιγμή, όταν αποδώσαμε για πρώτη
φορά νόημα στη λέξη δημοκρατία, στη λέξη όραμα, στη λέξη ελπίδα. Και ας
επιστρέψουμε στο παρόν, να συγκρίνουμε το χάσμα που έχει προκύψει ανάμεσα στο
τότε και στο νόημα που αποδίδουμε σήμερα σ´αυτές τις λέξεις. Και μετά ας
αναλογιστούμε. Τί είναι αυτό που μας αποτρέπει από το να πάρουμε τη σωστή
επιλογή;
Εύλογα κάποιος κάποιος θα ρωτήσει:
"Και ποιά είναι η σωστή επιλογή;"
"Αυτή που δεν χρειάζεται να επινοηθεί" θα απαντήσω δειλά. Νομίζοντας πως
έχω δίκαιο.
Ελάτε μαζί μας και πάρτε τις θέσεις μας. Δε θέλω να εκλέξετε δήμαρχο. Ο
δήμαρχος είστε εσείς. Θέλω να εκλέξουμε υπηρέτες.
Δε θέλω να ζω σε μια πολη όπου αδυνατώ να δημιουργήσω τη ζωή που θέλω. Θέλω
όμως να δημιουργήσω μια πόλη όπου θα μπορώ να διάγω τη ζωή που φαντάζομαι. Ως
νέος που κοντεύει τα σαράντα, ως επαγγελματίας, ως πατέρας, ως δημιουργός, ως
άνθρωπος.
Δεν θέλω να αναλύσω το πολιτικό σύστημα. Φυσικά και με αφορά. Αλλά με αφορά
περισσότερο να ξεφύγω απο αυτό. Προτιμώ να συλλογάμαι μακριά από κομματικές
γραμμές. Να συλλογάμαι 'λεύθερα.
Την πόλη της δεύτερης ευκαιρίας φαντάζομαι. Των επιλογών και διεξόδων. Μια
πόλη σταθμό και όχι στάση διερχομένων. Μια επαρχία του κόσμου και όχι έναν
μικρόκοσμο στην επαρχία.
Εσείς είστε η αφετηρία, εσείς είστε ο προορισμός. Όλοι μαζί μπορούμε να
φτάσουμε πρώτοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου