Τα Τζουμέρκα και οι Δημοτικές Εκλογές

Γράφει ο Χρίστος Α. Τούμπουρος

Οι επικείμενες δημοτικές εκλογές σηματοδοτούν αναγκαστικά τα πάμπολλα προβλήματα των Τζουμέρκων. Δεν λέω πως αναβιώνουν, έστω και στη σκέψη μας,  τα χίλια δυο προβλήματα του Τζουμέρκου, γιατί αυτά τα προβλήματα είναι μόνιμα και  “εν λειτουργία”, και άλυτα, εξαιτίας της “παχυλής αδιαφορίας” της Πολιτείας. (Έτσι λένε πολλοί πολιτικοί, όταν τα επισκέπτονται).  Και ούτε μιλάω για την “Καποδιστριακή” και “Καλλικρατική” λογική του κόψε - ράψε (δικό μας το μαχαίρι, δικό μας και το πεπόνι), που διαίρεσε τα Τζουμέρκα καταπώς τους βόλευε πολιτικά. Έτσι, κάθε φορά περνούν οι εκλογές, ψηφίζονται όσοι ψηφίζονται και η σούμα αργότερα θα πει: “Τι είχες Γιάννη μ', τι είχα πάντα”.

Η γενικότερη οπισθοδρόμηση των Τζουμέρκων είχε γίνει παλιότερα

και σλόγκαν για τους Αθηναίους και γενικότερα για όσους εν

άστει διαβιούντας. Οι Τζουμερκιώτες ήταν “βλαχοόντα”.  

(«Βλαχοόντα». Έτσι ονοματισε τους Αγναντίτες και Πραμαντιώτες

και κατ’ επέκταση όλους τους Τζουμερκιώτες δημοσιογράφος

των Αθηνών στην εφημερίδα (ΣΚΡΙΠ 11/7/1911). « Ότι η  

ελληνική πρωτεύουσα έχει αστυνομικούς εκ Πραμάντων και

Αγνάντων παληά ιστορία. Εις εποχήν όπου όλαι αι

ευρωπαϊκαί αστυνομίαι αλληλοταξιδεύουν δια

να αλληλοπληροφορούνται τελειοποιήσεις και να τας

εφαρμόζουν, ημείς έχομεν βλαχοόντα δια την τάξιν και

την ευπρέπειαν»).

Αργότερα αυτά τα “βλαχοόντα” “έφκιαξαν” μόνοι

τους σχολείο και έμαθαν τα παιδιά τους γράμματα. Με λίγα λόγια

κατάφεραν να αντιμετωπίσουν την “παχυλή” αδιαφορία της Πολιτείας.

(Αυτό ήταν το ενδιαφέρον της Πολιτείας για την Παιδεία στα Τζουμέρκα. Ου, πόσες εκλογές έγιναν και πόσους “σωτήρες - ανορθωτές” έβγαλε η κάλπη δε μολογιέται).

Είπα για “ανορθωτές”! Μου θύμισε τον όρο “Ανόρθωση”, υποψήφιος πολιτικός και καλός φίλος. “Να πετύχουμε την ανόρθωση στα Τζουμέρκα”.

Παλιά ιστορία. Χρονολογείται από το 1910. Για “Ανόρθωση” στα Τζουμέρκα μίλαγε το 1910 και ο υποψήφιος βουλευτής. Και ιδού η απόδειξη:

Και ανόρθωση δεν είδαν τα Τζουμέρκα. Ούτε και η πτώση έγινε, γιατί απλά είναι άτρωτα και στυλιωμένα και δεν τους πέφτει -για την υπερηφάνεια μιλάω- με τίποτε. Απλά, να θυμίσουμε πως η “Ανόρθωση” εμπεριείχε την Μεγάλη Ιδέα που μας έστειλε στα Τάρταρα το 1922 και ενταφίασε ό,τι ενταφίασε. Τα γράφει η ιστορία. (Να τα λέμε, να τα λέμε, γιατί τα πρόσωπα κάποια πολιτική υπηρετούσαν. Σαφώς από εκλογές είχαν βγει).

Και κατάφεραν κάπως οι Τζουμερκιώτες να εξευγενιστούν καταπώς όριζαν οι πρωτευουσιάνικες γραφές που όμως οι ιθύνοντες άκαρδοι και άσπλαχνοι τους άφηναν να λιμοκτονούν.

(7/4/1936, σελίδα 4  εφημ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

Αλλά οι ιθύνοντες, τότε και τώρα, ΈΠΑΣΧΑΝ και πάσχουν από βαρηκοΐα.

(Φύλλο: 5/4/1936, σελίδα 5, εφημ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)

Είναι μόνιμη αυτή η κατάσταση στα Τζουμέρκα. Όχι διαχρονικό φαινόμενο. Είναι πραγματικότητα.

Το παρακάτω παράδειγμα είναι αποκαλυπτικό.

26/6/1964 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, σελ. 8

 Τι ζητούσαν ανέκαθεν τα κατακαημένα Τζουμέρκα

         Τότε                                                                          Τώρα

α. Οδικό δίκτυο.                                        «Θανατηφόρος» ακόμη η διαδρομή

β. Προγράμματα  γεωργικών εφαρμο-    Ένα μισοκατεστραμμένο κτήριο

                                                                      στην    Άγναντα.

γών για την περιοχή.

γ. Εκμετάλλευση δασικού πλούτου        Πλήρης εγκατάλειψη των δασών.

δ. Εξηλεκτρισμός                                      «Μας άλλαξαν τα φώτα».

ε. Ίδρυση κατάλληλων σχολικών           Δεν χρειάζονται πλέον .Ποιος να

  κτηρίων.                                                                   κάνει παιδιά; Ο μέσος   όρος

                                                                 ηλικίας των κατοίκων των Τζουμέρκων

.                                                     είναι 70 και πάνω χρόνων.

                     Και για να πούμε και λίγο την αλήθεια.

Όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα εφαρμογής  συγκεκριμένης ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ; Δεν ευθύνονται άμεσα όσοι Τοπικοί άρχοντες την εφάρμοσαν;

Πριν από λίγους μήνες οι επαγγελματίες των Πραμάντων:  «Την άρση της συγκοινωνιακής απομόνωσης των Πραμάντων με την εκτέλεση των αναγκαίων οδικών έργων ζητούν οι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή».

Φωνή απόγνωσης που αφορά όχι μόνο ένα Τζουμερκοχώρι, την πρωτεύουσα του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων, αλλά όλα τα Τζουμέρκα. Η ανυπαρξία -κυριολεκτώ- οδικού δικτύου καταδίκασε τα Τζουμέρκα στην αφάνεια -κυριολεκτώ- και στον μαρασμό.

(Δεν γίνεται ανάπτυξη με τέτοιες καταστάσεις...)

Με επιστολή του ο Δήμαρχος Βορείων Τζουμέρκων διαμαρτυρήθηκε εντόνως γιατί «Στο… σκοτάδι αφήνει η ΔΕΗ την περιοχή των Τζουμέρκων! Μέρες κρατούν οι διακοπές ρεύματος.

ΦΩΝΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ
«Η υπομονή μας εξαντλήθηκε», προειδοποιεί ο Γ. Σεντελές, Δήμαρχος Βορείων Τζουμέρκων.
«Σε συνθήκες που θυμίζουν άλλες, μακρινές εποχές ζουν το τελευταίο διάστημα τα χωριά των Τζουμέρκων, καθώς λόγω προβλημάτων από πλευράς της ΔΕΗ, μένουν επί ολόκληρες ημέρες χωρίς ρεύμα!».

Κοντά σ’ όλα αυτά που τελειωμό δεν έχουν ήρθε και ο περίφημος Καλλικράτης!

«Ο «Καλλικράτης» έχασε τη μεγαλύτερη ως τώρα ευκαιρία να διορθώσει τον «Καποδίστρια» και να εξομαλύνει κάπως τα όρια των Νομών, συνενώνοντας χωριά και κοινωνίες με κοινά εδαφικά, ιστορικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά...
Αλλά, πώς να εφάρμοζαν λογικά, σωστά και αποδεκτά το «Σχέδιο Καλλικράτης» οι «εντολοδόχοι» του, μέσα από τα πολυτελή Γραφεία τους!... Αν είχαν λίγη φαντασία, λίγη ενημέρωση και προσωπική εποπτεία της περιοχής μας, δε θα ενέτασσαν τους Ραφταναίους, το Αμπελοχώρι, το Βαθύκαμπο, τους Χουλιαράδες και τα γύρω τους χωριά στο Δήμο «Βόρειων Τζουμέρκων», ενώ όλα τους βρίσκονται στα δυτικά των Τζουμέρκων και μερικά κάνουν ποδόλουτρο στην Παμβώτιδα!... Και το εξόφθαλμα ανεδαφικό: Ονόμασαν Βόρεια Τζουμέρκα και τα Κατσανοχώρια, από την Πλατανούσσα μέχρι και το Ελληνικό και ίσαμε το Κουτσελιό!!! Όσοι ξέρουν λίγη γεωγραφία θα γελούν και μετά το θάνατό τους… Το «κοτσάρισμα» σ’ αυτά και των «Λακμοχωρίων» (Συρράκο, Καλαρρύτες, Ματσούκι), δεν διορθώνει την τσαπατσουλιά. Μόνο μια δικαιολογία μπορούν να επικαλεστούν οι εκτελεστές, οι κατακρεουργητές του Σχεδίου: Το ότι στο χάρτη της Ελλάδος ολόκληρη η Ήπειρος βρίσκεται βορείως της Αθήνας και βορειότερα της Πάρου…
Αλλά μήπως τα Κάψαλα, η Μεσούντα και το Τετράκωμο, ακόμη και το Βουργαρέλι, που εντάσσονται στο Δήμο «Κεντρικών Τζουμέρκων» έχουν καμιά σχέση με το κέντρο των ομώνυμων βουνών μας; Στις πλαγιές του ανατολικού τους άκρου βρίσκονται και με την Αργιθέα γειτνιάζουν. Τέτοιες «πεπονόφλουδες» πατάνε όσοι σχεδιάζουν επί χάρτου», έγραφε προσφυέστατα ο κ. Χρήστος Παπακίτσος στην εφημερίδα Άγναντα Άρτας.

(Κυψέλη Άρτας. Δήμος Κεντρικών Τζουμέρκων. Μελισσουργοί. Δήμος Κεντρικών Τζουμέρκων. Το θέατρο του παραλογισμού)

Έσκυψαν, έψαξαν, «σκέφτηκαν» οι αρμόδιοι, κυοφόρησε η διοίκηση και έτεκεν τον Καλλικράτη. Ειδικά, για το Δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων μπορούμε να πούμε πως ο δήμος αυτός είναι αποτέλεσμα κοπτοραπτικής, εκλογικών σκοπιμοτήτων και λογικής συγκολλήσεως. Πλήρης η αδιαφορία για τα κοινωνικά, δημογραφικά, ιστορικά, εθιμικά και γεωγραφικά δεδομένα. Τουτέστιν γεννήθηκε ένα έκτρωμα!!! Σκοπός του όλου εγχειρήματος η «ανάπτυξη και ο ορθολογισμός της διοίκησης, η εξοικονόμηση πόρων» κλπ. Μέγα το επίτευγμα! Το πραγματικό όνομα του Καλλικράτη; Κόψε κόστος. Από παντού. Ειδικότερα για τα χωριά. Έτσι κι αλλιώς εγκαταλειμμένα είναι. Το γεγονός επιβεβαιώνουμε. Ταφόπλακα βάζουμε. Τίποτε το καινούριο και το ανόσιο. Αυτό πίστεψαν. Αυτό έκαναν. Δεν ρώτησαν και κανένα. Δεν άκουσαν κανένα. Απλά αποφάσισαν…

Αποφάσισαν… Μια κουβέντα είναι. Οι αποφάσεις, ας πούμε την αλήθεια, βγαίνουν στα γραφεία, στα καφενεία, στις συναντήσεις, μαζί με τις φιλοφρονήσεις, μαζί με «τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα», στη «τούρλα του Σαββάτου» που λέει και ο λαός μας, με τους παρατρεχάμενους, τους συμβουλάτορες, τους κήνσορες, τους βαλέδες και τους πανσέδες της αυλοκολακείας. Και ενίοτε εν κρυφώ και παραβύστω. Αυτές δεν είναι αποφάσεις…

Εδώ, όμως, έγινε κάτι παραπάνω. Κλείσαμε, σφραγίσαμε τις πόρτες, τις μανταλώσαμε για τα καλά, συσκεφτήκαμε, συζητήσαμε κι αποφασίσαμε. Ποιος, ποιοι, πότε και πού, ε… δεν θα δώσουμε και σε κανέναν λογαριασμό. Εμείς έχουμε την εξουσία. Θα λογοδοτήσουμε μετά από τέσσερα χρόνια. Έτσι λέει η δημοκρατία. Τώρα πια απομένει η εφαρμογή.

Αμ, δε. Για τους απανταχού ανιστόρητους έχουμε να πούμε πολλά. Στο διάβα των αιώνων υπήρξαν συνενώσεις κρατών, ακόμα και ηγεμονιών. Δια της επιβολής. Διαλύθηκαν «στα εξ ων συνετέθησαν» και σκορπίστηκαν. Ούτε η στάχτη τους δεν έμεινε. Αντάρα. Τα γράφει η ιστορία, αλλά ποιος διαβάζει ιστορία. Ιστορία γράφουμε, εμείς… Μίλησε κανείς για αλαζονεία; Α, μπα…

Ρώταγες Δημάρχους, δεν ήξεραν τίποτε. Ρωτήθηκαν βουλευτές, ένα από τα ίδια. Δεν μας ανακοινώνουν τίποτε. Συσκέψεις στην Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας, απλοί επισκέπτες οι εκπρόσωποι του λαού. Ποιανού λαού; Τη θέση τους θέλουν κι αυτοί να. (Νομίζουν ότι την κατοχύρωσαν με τη διατήρηση των γεωγραφικών ορίων των νομών). Δεν ξέρουμε, δεν είδαμε, δεν απαντήσαμε κανέναν, δεν μας λένε, τουτέστιν δεν μας «σιουράνε». Ο λαός; Στην άκρη. Γωνία

Και με τούτα και με άλλα φτάσαμε στο αποτέλεσμα!

   

Βελτιώθηκε  κάπως, από συγκοινωνιακής πλευράς,  η κατάσταση.

(Άνθρωποι κρεμασμένοι μεταφέρονται. Μέσα είναι τα ζωντανά!)

Ο δρόμος και η ένωση με την Εγναντία οδό αποκλείστηκε.

Μέχρι σήμερα, δεν παρουσιάστηκε κανένα σχέδιο, από κανένα συνδυασμό, ανάπτυξης των Τζουμέρκων. Εδώ και πενήντα χρόνια. Όχι λόγια. Πρόγραμμα. Μη βιαστεί κανείς.

Να θυμηθούμε το Ενεργειακό χωριό στο Αθαμάνιο;

Θα ήταν το μοναδικό έργο ανάπτυξης των Τζουμέρκων. Το έφαγαν!

Κι άλλα πολλά, μα πάρα πολλά που έγιναν στα Τζουμέρκα -χρόνια τώρα- απόδιωξαν την παραγωγική ηλικία. Αυτό θα γίνει με όλα τα χωριά της Ηπείρου. Έτυχε να πρωτοστατούν σ’ αυτό τα χωριά των Τζουμέρκων. (Όλο αρνητικές πρωτιές έχουν αυτά τα Τζουμέρκα!).

Έτσι έχουν τα πράγματα και αδιαφορώ για τις αναλύσεις των ειδικών και των γραμματιζούμενων. Πολύ περισσότερο για τις κουβέντες των πολιτικών…

Πώς να το κάνουμε.

Ζούμε την  Τζουμερκιώτικη προσμονή

«π’όλο την περιμένουμε, κι όλο κινάει για νάρθη,

κι όλο συντρίμμι χάνεται στο πέρασμα των κύκλων!..»

και

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

Αυτή η Τζουμερκιώτικη προσμονή να μην μετατραπεί σε αληθινή κοροϊδία.

Τα περί “Ανεξάρτητου Υποψηφίου”, για να “σώσουμε τα Τζουμέρκα”

και να απαλλαγούμε από τον τάδε ή τον δείνα..., πιστεύω ταπεινά πως είναι αληθινή κοροϊδία.

Τα περί “Υπερκομματικών Συνδυασμών” και “αδιάφορων με την πολιτική υποψηφίων” είναι φιστούρες.

Τα “περί μακράν της πολιτικής” είναι απλά και ευγενικά ψέματα. (Κι αυτός που λέει  ότι δεν ασχολείται με την πολιτική, πολιτική κάνει).

Το να κουρνιάζουμε και να μην  νιώθουμε την ανάγκη να πούμε τουλάχιστον δυο λόγια για το Πουρνάρι και για τον Άραχθο (λες κι αυτό είναι οικογενειακό θέμα των υποψηφίων) είναι αληθινή σερετιά.  

Το να  “ανακοινώνει”  υποψήφιος προεκλογικά πως “Τα νερά στα Τζουμέρκα αναβλύζουν από παντού. Κανείς δεν πρέπει να μένει χωρίς νερό σε ένα δήμο όπου υπάρχει σε αφθονία”, χωρίς ποσώς να γνωρίζει και να “σκαλίζει” το σχέδιο που υπάρχει για τα νερά των Τζουμέρκων, και να μην παρουσιάζει τη θέση του, είναι τουλάχιστον απλή αναλήθεια του περιεχομένου.

Το να μην παίρνει, ο υποψήφιος θέση για κανένα ουσιαστικό πρόβλημα και να θέλει όμως να πείσει τους Τζουμερκιώτες ότι θα παράγει ηλεκτρικό ρεύμα από γελαδοβουνιές είναι, να μην πω τίποτε άλλο, παρά μουζεβερλίκι.

Διαβάζω σε ανακοίνωση υποψηφίας: “Τα Τζουμέρκα είναι ένας τόπος πλούσιος σε θεραπευτικά βότανα και φυτά. Δυστυχώς τα αγοράζουμε εισαγόμενα από τα μπαχαράδικα των Αθηνών. Πλάτανος εισαγόμενος από την Αλβανία!!! Δάφνες, Σπαθόχορτα, Φασκόμηλα, Μέντες, Ρίγανες, Τσάγια, Τίλια, Κράταιγοι, Λάβδανα (μιτζούνες), Γαιδουράγκαθα, Βασιλικοί, Κράνα ... μπροστά στα πόδια μας. Ο Βάτος πουλιέται και εμείς ΡΑΟΥΝΤΑΠ! Γιατί όχι τα Τζουμέρκα ή ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ;;;;;;;;;;;;;”

Και εγώ μένω με την απορία: Υπάρχει  Ραουντάπ για τα ψέματα;