Γεράσιμος Δελακάς. Ζωντανός θρύλος της Νέας Υόρκης.Ο Ελληνας που «ένωσε» το Μανχάταν στο κιόσκι του

Οι κάτοικοι του Μανχάταν, όπου βρίσκεται το περίπτερό του, τον χαρακτηρίζουν «είδωλο της Νέας Υόρκης». Στο Ιστ Βίλατζ, εδώ και 27χρόνια, ο ομογενής Γεράσιμος Δελακάς, ή αλλιώς Jerry Delakas, εξυπηρετεί τους Νεοϋορκέζους, αποτελώντας ζωντανό «κύτταρο» της περιοχής.

Ο Γ. Δελακάς εξυπηρετεί τους κατοίκους του Ιστ Βίλατζ για 27 χρόνια. Αν και ο δήμος κατέβασε τα ρολά στην επιχείρησή του, οι κάτοικοι της περιοχής άφηναν μηνύματα αγάπης και συμπαράστασης. Ωστόσο, η περιπέτεια είχε αίσιο τέλος για τον 64χρονο, ο οποίος έγραψε στο περίπτερό του τη λέξη νίκη (victory).

Οταν ο 64χρονος Κεφαλονίτης ξεκινούσε από το νησί του στις αρχές τις δεκαετίας του '70 αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στις ΗΠΑ, σίγουρα δεν φανταζόταν ότι 40 χρόνια αργότερα τα ΜΜΕ της Νέας Υόρκης θα φιλοξενούσαν την ιστορία του ή ότι οι κάτοικοί της θα έδιναν αγώνα μέσω Διαδικτύου για να τον βοηθήσουν. Μάλιστα, η ζωή του Ελληνα μετανάστη έγινε μέχρι και ντοκιμαντέρ, στο οποίο παρουσιάζεται η μάχη που έδωσε προκειμένου να σώσει την επιχείρησή του, έχοντας πάντα στο πλευρό του τους κατοίκους της περιοχής. Τελικά η περιπέτειά του είχε αίσιο τέλος.

Η ιστορία του Τζέρι ξεκίνησε όταν ο ιδιοκτήτης του περιπτέρου στο οποίο εργάζεται από το 1987 απεβίωσε. Μέχρι τότε η άδεια λειτουργίας της επιχείρησης δεν είχε εκδοθεί ποτέ στο όνομα του 64χρονου. Δούλευε στη «γωνιά» του, υπό ένα καθεστώς άτυπης ενοικίασης, αφού αυτή ήταν η επιθυμία των εκάστοτε ιδιοκτητών, που ανήκαν στην ίδια οικογένεια.

Το 2006 απεβίωσε η Κάθριν Ασλεϊ, νόμιμη κάτοχος της άδειας του περιπτέρου, η οποία είχε αναφέρει στη διαθήκη την επιθυμία της να συνεχίσει ο Τζέρι τη λειτουργία της επιχείρησης. Ο σύζυγός της Σέλντον, στον οποίο μεταβιβάστηκε η άδεια, σεβάστηκε αυτή την επιθυμία, με αποτέλεσμα ο Τζέρι να βρίσκεται καθημερινά στο πόστο του. Ομως όταν πέθανε και εκείνος, πριν από περίπου ένα χρόνο, ο δήμος της Νέας Υόρκης δεν μετέφερε την κυριότητα της άδειας στον 64χρονο ομογενή. Τότε ξεκίνησε η περιπέτεια του.

Από την πρώτη στιγμή όμως είχε την υποστήριξη των κάτοικων της περιοχής. Λίγες ημέρες πριν από τα περασμένα Χριστούγεννα, ο 64χρονος βρήκε το περίπτερό του κλειδωμένο από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου. Αμέσως ξεκίνησε μια δυναμική κινητοποίηση μέσω Facebook, όπου οι κάτοικοι της περιοχής ζητούσαν να επιστρέψει στη δουλειά ο αγαπημένος τους περιπτεράς. Ενώ το μαγαζί παρέμενε κλειστό, εκατοντάδες υποστηρικτές δήλωναν τη στήριξή τους στον Τζέρι, αφήνοντας στα κλειστά ρολά του μηνύματα αγάπης και συμπαράστασης.

«Νενικήκαμεν».

Προ ημερών, οι φίλοι και οι υποστηρικτές του Τζέρι βρήκαν την ευκαιρία στο περιθώριο μιας εκδήλωσης να συναντήσουν τον νέο δήμαρχο της Νέας Υόρκης Μπιλ Ντε Μπλάζιο και να του μιλήσουν για το πρόβλημα του Ελληνα ομογενούς. Εκείνος φαίνεται ότι είδε με συμπάθεια την υπόθεση και έτσι ο 64χρονος έλαβε τελικά την άδεια, με την προϋπόθεση να καταβάλει 9.000 δολάρια μέσα στους επόμενους εννέα μήνες. «Νενικήκαμεν» λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Γεράσιμος Δελακάς. «Το περίπτερο είναι το σπίτι μου. Σε αυτή εδώ τη γωνία της Νέας Υόρκης έχω ζήσει 27 ολόκληρα χρόνια. Μόνος μου δουλεύω κάθε μέρα. Από τις 7 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ. Οι ιδιοκτήτες ήταν φίλοι μου και τους έδινα κάθε εβδομάδα 75 δολάρια από τα κέρδη μου. Ηταν «χρυσοί» άνθρωποι και ήθελαν να συνεχίσω τη δουλειά. Είμαι ευχαριστημένος με την απόφαση του δημάρχου. Δεν με απασχολούν τα χρήματα. Θα τα καταφέρω. Οφείλω τα πάντα στους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή με υποστήριξαν. Με αγαπάνε γιατί τους είπα την αλήθεια. Αισθάνομαι δικαιωμένος και τους ευχαριστώ όλους από τα βάθη της καρδιάς μου», καταλήγει.

Κάποιες φορές μου λείπει η Ελλάδα, αλλά... «πέρασα όμορφα χρόνια εδώ»

Μόλις 24 ετών, ο νεαρός Γεράσιμος κατέφθασε στη Νέα Υόρκη ακολουθώντας τα βήματα του παππού του. Από ένα μικρό χωριό της Κεφαλονιάς όπου γεννήθηκε αποφάσισε να μπαρκάρει, όμως το πλοίο έπαθε βλάβη και έτσι έφυγε. Από τη Βοστόνη βρέθηκε στη Νέα Υόρκη. «Οι γονείς μου ήταν αγρότες. Δούλευα από 12 χρονών σε εστιατόρια, όμως οι εποχές ήταν δύσκολες και έπρεπε να επιβιώσω. Αναζήτησα την τύχη μου στην Αμερική. Αν και δεν είχα φύγει ποτέ από το νησί μου, δεν με τρόμαξε η μεγαλούπολη. Δούλεψα για έξι μήνες σαν λαντζέρης και μετά πούλαγα εφημερίδες, τσιγάρα και περιοδικά. Κατάφερα λίγα χρόνια μετά να ανοίξω ένα μαγαζί με παγωτά και εφημερίδες, το οποίο πούλησα δέκα χρόνια αργότερα. Από τότε νοίκιαζα το περίπτερο στο Αστορ Πλέις» επισημαίνει ο 64χρονος. Δηλώνει ικανοποιημένος από την πορεία του στην Αμερική, όπου ζει με τον αδελφό του, ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Τελευταία φορά που επισκέφθηκε την πατρίδα ήταν το 2002 όταν πέθανε η μητέρα του. «Η Ελλάδα μου λείπει κάποιες φορές. Ομως πάντα δούλευα και δεν ερχόμουν συχνά. Ευτυχώς η ζωή μου στη Νέα Υόρκη ήταν καλή, δεν έχω παράπονο», τονίζει.

Ο διάσημος πλέον Τζέρι Ντελάκας, με τα άσπρα μαλλιά και την τραγιάσκα, ευχαριστεί με τα σπαστά του Αγγλικά τους κατοίκους του Μανχάταν που τον βοήθησαν. Η ατμόσφαιρα σε αυτή τη γωνιά της Νέας Υόρκης έχει αλλάξει. «Είμαστε όλοι χαρούμενοι που η περιπέτειά μου είχε αίσιο τέλος. Οι φίλοι βρέθηκαν στο πλευρό μου από την πρώτη στιγμή και όταν μάθαμε τα καλά νέα ενθουσιαστήκαμε», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Καθημερινά χιλιάδες αγχωμένοι Νεοϋορκέζοι περνούν από το περίπτερό του. Πελάτες ή μη όλοι αγαπούν τον Ελληνα με την ιδιαίτερη φυσιογνωμία και τη μεγάλη καρδιά.

«Περνούσα πολύ συχνά από το περίπτερο του Τζέρι στο παρελθόν αφού μένω κοντά, αλλά ουσιαστικά η φίλη μου Μπερναντέτ Ο' Ράιλι μου τον γνώρισε. Εκείνη δημιούργησε τη σελίδα του Τζέρι στο Facebook και εγώ τη βοήθησα να τη διαχειρίζεται κατά τη διάρκεια του αγώνα συμπαράστασης που δίναμε» λέει η Σέρι Φελ, μία από τους πολλούς υποστηρικτές του. «Το ότι το περίπτερο άνοιξε πάλι μας κάνει να νιώθουμε ότι γύρισε ένας φίλος μας. Αλλωστε ο Τζέρι είναι φίλος μας», καταλήγει...

www.ethnos.gr