Η Παραδαρμένη
παράδοση.
Μη διαπομπεύετε, είτε με τους
καταγέλαστους τηλεοπτικούς σας θεατρινισμούς, και τα κατάφορτα από ιδιοποιημένες
σλαβικές, τούρκικες και τσιγγάνικες φιγούρες, χορευτικά σας σόου, είτε με τις
παιδαριώδεις εθιμικές σας παραστάσεις, την τοπική μας ηπειρώτικη παράδοση, που
με θυσίες και τεράστιες προσπάθειες συντηρούν ακόμη, τόσο κάποιοι τοπικοί
πολιτιστικοί φορείς, όσο και της Ηπειρώτικης αποδημίας, στην Ελλάδα και το
εξωτερικό, με επικεφαλής την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος, την κορυφαία
ηπειρώτικη αποδημική οργάνωση των Ηπειρωτών. Επιδιώκοντας με τις αυτοπρόσωπες ή
τηλεοπτικές σας εμφανίσεις στις δημόσιες συνάξεις, που κατά κόρο, καλύπτουν
τηλεοπτικά τα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια, ή ανεβάζετε οι ίδιοι στο youtube, την
άνοδο των ατομικών σας μετοχών, και κυρίως την αποσυμφόρηση από τα συμπλέγματα
ασημαντότητος και κατωτερότητος, που τόσο ψυχοπλακωτικά μας κάθονται στον
εγωλατρικό μας χαρακτήρα.
Ψέματα αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί; Δεν ψοφάμε για
κάτι τέτοια; Τους μπραβισμούς, δηλαδή, ή την πριμοδότηση της αμφιλεγομένης αξίας
μας, και τους εγκωμιασμούς των συναθροιζομένων, αυλικών ή σταυλιτών. Αλλά,
να'χετε σοβαρά υπ'όψιν σας εδώ, πως τώρα με τη ραστώνη της θερινής περιόδου και
το χαρμάνι των «οσφριντικών» εκδηλώσεων, που το μενού τους
συμπεριλαμβάνει από τον μακαρίτη Σακαφλιά, μυριστικά εδέσματα, ποιητικές
βραδυές, τζατζίκια, σκορδαλιές, Πρίσλεϋ, Ζούμπα-πάρτυ, χορευτικά ιντερμέδια,
ντολμαδάκια της κ. Μαρίκας έως και τον κατακαημένο Χάϋντν, πως η
παράδοση δεν είναι αρκούδα να τη σεργιανάει δώθε-κείθε ο κάθε μελαμψός
αρκουδατζής, προς τέρψιν και θέασιν της Θεανώς και των υπολοίπων «εν
ταις πλατείαις ημών και υμών», συνευωχούντων, ακκιζόντων και
χαριεντιζόντων, φεγγερών ή σκιερών θερινών πανηγυρτζήδων.
Γκέγκε, κύριοι Συλλογάρχες και περί αυτών
επαϊοντες, της χασμώδους και κακέκτυπης τούτης εποχής; Επομένως, αφήστε την
ταλαίπωρη παράδοση, μιας και οι καλές σας οι προθέσεις δεν αρκούν, να εκπνεύσει
αφασκέλωτη και αδιακόρευτη, αδακεί ακριβώς, όπου με τέτοια διάρκεια και δυστοκία
εγεννήθη. Το εδώδιμο τούτο δεν είναι προς σούβλισιν και βρώσιν, κατάλληλο για τα
κατσαρολικά της κάθε εύθυμης και ευφάνταστης νοικοκυρούλας. Λίγη ανάγνωση του
Τσελεμεντέ εδώ, δε θα έβλαπτε.
Συμφωνείτε σύντροφοι; Αν ναι, τότε αφήστε
τις κουλτούρες, τις γαρδούμπες, και τις εξυπνάδες, που στοχεύουν άμεσα ή έμμεσα
στην μεγιστοποίηση του σπιθαμιαίου εαυτού μας, κι αφιππεύσατε στα ταπεινά μας
πανηγύρια, που ξυπνούν και αναβιώνουν μνήμες, συναισθήματα και καημούς του
παρελθόντος. Αλλά κι αυτά -προς Θεού- αποσκορακισμένα από Καζαντζίδια
τσιφτετέλια, αμανέδες, σκυλαδαριές, και μπουζουκορεμπετιές.
Δεν θα
καταντήσουμε τη χώρα μας, προς τέρψιν των φιλοτσιφτετελιστών και των fan του
Μάκη ντε του Χριστοδουλόπουλου, του Μάκη Τσίγκου ή όπως αλλιώς λέγεται και των
άλλων σαν αυτούς, από χώρα του πολιτισμού και των αγλαών Θεών, σε Άγκυρα ή
Χαλέπι.
Μακρυά επίσης, κι από κείνες τις απείρου κάλλους
«μπαλετοποιημένες» παρωδίες. Αυτές, ντε, με τα κουτουρού
περιδινίσματα των μαντηλιών και τα μηχανίστικα ανεβοκατεβάσματα, ως έμβολα
ατμομηχανών, των δεμένων χεριών. Χώρια οι ποστίς ξανθές κοτσίδες και οι
πολύχρωμες κορδέλλες στα μαλλιά των γυναικών, για να εκλαμβάνονται -χαλασιά μας-
ως χορεύτριες των Μπολσόι! Μιμητισμοί που θα ωχριούσαν ακόμη και
χιμπατζήδες.
Όχι δα, τίποτ' απ' όλα αυτά, πέρα απ'τα
γνήσια ηπειρώτικα δημοτικά μας, καταπώς αυτά χορεύονταν από τους παππούδες και
τους προσπαππούδες μας. Αυτά που τόσο εξύμνησε, με πρώτα τα κλέφτικα δημοτικά
μας, κι ο μεγάλος Γερμανός ποιητής Γκαίτε. Αυτά θαρρώ, γαρνιρισμένα και με τα
ζιαφέτια που οργανώνει στη Μανασσή ο συμπαθής Πολύβιος Καρράς,
αυτός ο ρέκτης του δημοτικού τραγουδιού, φτάνουν για να γεμίσει ευχάριστα και
προπαντώς ελληνικά, μια θερινή περίοδο, ιδιαίτερα χρήσιμη για τα αποξενωμένα από
τις παραδόσεις μας παιδιά, που θα νιώσουν έστω και νοερά, πάλλουσσες και ζεστές
τις φωνές των προγόνων τους.
Επιτέλους, πέρασαν εκατό και πλέον χρόνια
απελευθερώσεως απ' την Τουρκιά, πόσα ακόμη θα πρέπει να περάσουν για
ν'απαλλαγούμε κι από τους ψυχεδελικούς της αμανέδες, που τους κάναμε εθνικά μας
λαϊκά; «Φέρε μια βόλτα γύφτισσα / τσιγγάνα τουρκογύφτισσα». «Μπιρ αλλάχ
- μπιρ αλλάχ φωνάζουν οι σκλάβες / μέσα απ'το χαρέμι του μαχαραγιά». Χώρια οι
«Μαντουβάλες», οι «Ζιγκουάλες», ή η Λεϊλά και τα λαϊκίστικα
άχ-βαχ!
Πριν κλείσω, σύντροφοι, της
παραπαίουσας τούτης εποχής, έχω και κάποιες φλέγουσες ερωτήσεις, που αφορούν,
άμεσα κι'όλας, το φυσικό μας περιβάλλον.
1. Ποιο είναι, λοιπόν, το
ενδιαφέρον μας γι'αυτό, ενδιαφέρον που ταυτίζεται άμεσα με τ'αποθέματα της
πολιτιστικής μας καλλιέργειας;
2. Αν ενδημεί, έστω κι ένας κόκκος πολιτισμού
μέσα μας, τότε πως επιτρέψαμε την τελευταία 35ετία στους Λαιστρυγόνες και στα
λήρα οντάριά τους, να μας κατασυκοφαντήσουν, με την σωρείαν διανοίξεων ορεινών
δρόμων και να μας καθημερινοποιήσουν, κατ' αυτόν τον βάρβαρο τρόπο, το άβατο ως
χθές φυσικό μας περιβάλλον;
3. Θα επιτρέψουμε ξανά, με την παροιμιώδη
αδιαφορία μας, σ'αυτά τα περιττώματα των Αβάρων να συνεχίσουν με την ίδια ένταση
το ξεκοίλιασμα της ήδη εκπνεούσης Φύσης; Μιας Φύσης, που μόνον πολιτισμένοι
κατανοούν την αναγκαιότητα διατηρήσεώς της, έτσι ακριβώς όπως κοσμογονικά
επλάσθη;
4. Θα επιτρέψουμε, επίσης, σήμερα, την εκτροπή του Αώου, το
μεγαλύτερο περιβαλλοντικό έγκλημα εις βάρος του Εθνικού μας Πάρκου και της
Ζαγορίσιας φύσης, επειδή τούτο το επιδιώκουν δολίως και κρυφίως ως συνήθως, οι
σπεκουλαδόροι και οι κίναιδοι του κέρδους;
Φαίνεται πως δεν
συνετιστήκαμε από τα φραγγελώματα της λίμνης Κάρλας, του Αχελώου και του
Αλιάκμονα. Ύστερα, τι είναι η ισχύουσα νομοθεσία, που δρα αποτρεπτικά για
παρόμοιες κακουργίες, ποδόμακτρον για να σκουπίζει τα τσαρούχια του άνευ αιδούς,
ο κάθε «καπιταλίζων» ντατσκανάρης;
Του
Φωκίωνα Ιωαν. Καψάλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου