Ευθύνη όλων να αποφύγουμε τον Δραχμαγεδδών

Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας 32 ετών με δύο παιδιά. Δεν είμαι των 700 ευρώ, απλά είμαι πολύ νέος για να μπορέσω να χωνέψω ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από το να καταρρεύσει ολοκληρωτικά η οικονομία, και ότι ο ερχομός του Δραχμαγεδδών μετά τις εκλογές δεν θα μου επιτρέψει καν την πρόσβαση στις 700 δραχμές. Ήδη, ζούμε τις πρώτες επιπτώσεις του επικείμενου. Ο αποκλεισμός από ασφάλιση εισαγωγών και εισαγωγικές πιστώσεις στον οποίο προχώρησαν ορισμένοι ασφαλιστικοί οίκοι του εξωτερικού στερεί πρώτες ύλες για την διατήρηση της παραγωγικής βάσης, συρρικνώνει τις οικονομικές συναλλαγές και το εμπόριο και θέτει σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο την ήδη χτυπημένη από την ύφεση και την πιστωτική ασφυξία παραγωγή.

Ακόμα και τώρα που ατενίζουμε την άβυσσο, όμως, μυαλό δεν βάζουν μερικοί. Όπου σταθώ και όπου βρεθώ ανά την Ελλάδα, ακούω πολλούς να περιγράφουν την κατάσταση, με τα ίδια λόγια, την ίδια ευκολία και την ίδια ελαφρότητα που επεδείκνυαν και τα χρόνια της ανεμελιάς, της καλοπέρασης, της αδιαφορίας, της διαπλοκής και της δημαγωγίας. Όλων αυτών των αντιλήψεων και των νοοτροπιών που μας έριξαν στα βράχια. Μόνο που τώρα, εδώ που φτάσαμε, το ζητούμενο δεν είναι το επίπεδο διαβίωσής μας, αλλά το πώς θα επιβιώσουμε!

Το μόνο που ακούω αυτές τις μέρες είναι για τις ευθύνες των άλλων. Των έξω, του καπιταλισμού, του δικομματισμού και δεν συμμαζεύεται. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι αποφεύγει ο καθένας από εμάς, να σκιαγραφήσει, στο βαθμό που του αναλογεί, το πρόσωπό του στο κάδρο με τους υπαίτιους της εθνικής κατάρρευσης. Αυτοί όλοι που τώρα φωνάζουν, δεν ήταν στην πλειονότητά τους αυτοί που ευνοήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια από το πελατειακό κράτος που έκλεινε αγορές, ρύθμιζε επαγγέλματα, έθετε κατώτατες αμοιβές και ποσοστά, δημιουργούσε έργο απ' το πουθενά, δεν άφηνε να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός; Δεν είναι μήπως αυτοί που επέτρεψαν σ' ένα φαύλο πολιτικό σύστημα να τους εκμαυλίσει; Ακόμη και σήμερα υπάρχουν δημόσιοι λειτουργοί οι οποίοι επειδή ακριβώς φέρουν το προνόμιο της υπογραφής επιβάλλουν αντίποινα στους απλούς Έλληνες πολίτες επειδή τους περικόψανε τους αδούλευτους μισθούς, τις πλασματικές υπερωρίες, τα εκτός έδρας κλπ. Όλοι αυτοί λοιπόν ξαφνικά θυμήθηκαν ότι πρέπει να τιμωρήσουν τους υπαίτιους (δηλαδή τους άλλους) και το εργαλείο για αυτό είναι η εναλλαγή των κέντρων εξουσίας με μοναδικό κριτήριο το όνειρο για επαναφορά στις επάλξεις τους. Ζήτω το νέο '81.

Όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα και καμιά φορά ως τραγωδία. Τώρα τα ψέματα τελείωσαν. Όσο πρόλαβε ο καθένας να αποφύγει την ατομική του ευθύνη, πρόλαβε. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι επιχειρηματίες, οι νέοι της γενιάς των 700 ευρώ, οι άνεργοι, οι υποαπασχολούμενοι, όλοι όσοι υπήρξαν απλά αγνοημένοι ή και θύματα των ευνοημένων του πελατειακού κράτους έχουν και αυτοί ευθύνη. Ο λογαριασμός της απόλυτης εθνικής τραγωδίας, θα βαραίνει ακόμη και τα ψάρια του Αιγαίου!

Γι' αυτό λοιπόν πρέπει να αναλογιστούμε τι διακυβεύεται στις εκλογές του Ιουνίου. Και δεν είναι μόνο η παραμονή μας στην ευρωζώνη. Ο Δραχμαγεδδών δεν έχει να κάνει απλά με τα γνωστά περί κατάρρευσης του εισοδήματος και της αγοραστικής δύναμης στο 65%, τον τραπεζικό πανικό, το χάσιμο καταθέσεων και όλων αυτών των τρομακτικών αποτελεσμάτων μιας ασύντακτης χρεωκοπίας. Γεγονότα από ένα ζοφερό μέλλον που έχουν περιγράψει όλες οι μελέτες ξένων και εγχώριων αναλυτών.

Η έξοδος από την Ευρωζώνη σε συνθήκες κατάρρευσης πολύ φοβάμαι ότι θα σημάνει το τέλος μιας ομαλής πορείας προς την Ευρώπη. Η μαύρη τρύπα της Βαλκανικής μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες. Οι Έλληνες θα γυρίσουμε πίσω στα χρόνια της ανυποληψίας, της απαξίωσης, της απομόνωσης, της ταπείνωσης, της γεωπολιτικής και γεωοικονομικής συρρίκνωσης και ακόμη χειρότερα του εθνικού διχασμού. Η αντίστροφη κατεύθυνση θα είναι πιο δύσκολη από την έως σήμερα γραμμικά ανοδική εξελικτική πορεία μας. Έννοιες και μηχανισμοί που σήμερα διασφαλίζουν τα ελάχιστα για ένα ελεύθερο και δημοκρατικό κράτος, θα αποτελούν αλήστου μνήμης χαρακτηριστικά. Οι περιορισμοί που μας θέτει η Τρόικα, θα αντικατασταθούν από την υποταγή στις διάφορες ντόπιες μαφίες, την ανομία που θα κυριαρχήσει οριζόντια, περιορίζοντας την οικογενειακή και ατομική αυτονομία, και ένα κράτος ανίκανο να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη. Ας δούμε λίγο τι έγινε στην Αργεντινή του χάους, όπου σε μία νύχτα το 40% του πληθυσμού πέρασε το όριο της φτώχειας, οι κατά τόπους περιφέρειες έκοβαν δικό τους χαρτονόμισμα μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και ο στρατός βγήκε να φυλάει τις τράπεζες και τα κτίρια από την οργή της μάζας.

Προσωπικά δηλώνω αηδιασμένος με την ανευθυνότητα του πολιτικού συστήματος αλλά και απογοητευμένος με τα μυαλά που κουβαλάμε σαν Έλληνες. Καταρχάς ουδέποτε καθίσαμε σοβαρά να συμβάλλουμε στη σύνταξη του προγράμματος μεταρρυθμίσεων. Δεύτερον, είναι ανήκουστο το ότι πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων όσα εργαλεία μας παρείχαν οι εταίροι μας για να μεταρρυθμίσουμε την χώρα. Είναι αξιολύπητο που δεν καταφέραμε να εφαρμόσουμε πέντε αλλαγές στο όνομα των συντεχνιών και του κομματισμού.

Είμαι νέος και δεν εμπιστεύομαι την παρούσα πολιτική τάξη, γιατί είναι αδύναμη και διεφθαρμένη ηθικά. Οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων είναι ανθρωπάκια που δεν ξέρουν τι θα πει στήνω επιχείρηση και οικογένεια,. Είναι μικροί για τέτοια μεγάλα γεγονότα. Όμως η δημοκρατία μπορεί να μου δίνει το δικαίωμα να αμφισβητώ, αλλά δεν μου δίνει το δικαίωμα να αυτοκαταστραφώ. Για αυτό όσο θυμό και οργή να έχουμε, δεν θα πρέπει να αυτοκτονήσουμε διολισθαίνοντας στο λάθος. Και το λάθος είναι ένα: η επικράτηση των νεολαϊκιστών κάθε πλευράς: των εμπόρων ψευδαισθήσεων και αυταπατών, των οπαδών της συνωμοσίας, των πατριδοκάπηλων και των υπάλληλων του λόμπι της δραχμής. Το συνονθύλευμα βολεμένων και επικίνδυνων προσωπικοτήτων που για δεκαετίες τώρα πληρώνονται από εμάς για να κάθονται στα πεζοδρόμια ή να βγαίνουν στις τηλεοράσεις να φιλολογούν για τον πόνο μας. Το χρωστάω στα παιδιά μου για αυτό και θα παλέψω να επικρατήσουν οι δυνάμεις του ευρώ.

Του Καλλικράτη.

Επιστολή προς τη G700

www.g700.gr