Η σωτηρία....

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος

Η σωτηρία, πολυπόθητη έννοια που σημαίνει να απαλλαγούμε από πολύ μεγάλο κίνδυνο, πάσης φύσεως. Πλείστα τα παραδείγματα. Επεβλήθη ο ΕΝΦΙΑ για να σώσουμε τα δάση μας, τα μαντριά και τα βοσκοτόπια, τα λαζνίδια και τα περκέτια, τις καλύβες και τον τσάρκο. Πολλές φορές δηλαδή η σωτηρία ταυτίζεται με την επιβολή ενός καινούριου φόρου. «Επεβλήθη ο συγκεκριμένος φόρος για να σώσουμε το περιβάλλον». Γι’ αυτό δικαιολογούνται τα Σπατόσημα, τα κηδειόσημα, τα σεισμόσημα και τα γαμόσημα… Τα τελευταία για τη σωτηρία της οικογένειας!!!

Πολλοί οι Σωτήρες. Ετούτοι, οι προηγούμενοι, οι άλλοι και οι επερχόμενοι. «Σώσαμε την οικονομία από την καταστροφή!» Πόσες φορές ακούσαμε αυτή την «είδηση». Πολλές. Κι όμως οι άλλοι ωρύονται «Δεν σώζεται με τίποτε η οικονομία της χώρας». Άντε να πιστέψεις και να ασπαστείς τυχόν Σωτήρες. Σωθήκαμε! Πες ο ένας, πες ο άλλος στο «Σωτήριο πηγάδι» πέσαμε και «μας πήρε το ποτάμι, μας πήρε ο ποταμός». Κι ο ποταμός είναι κατεβασμένος και φέρνει Δυο Νου Του, αμούρες από συντάξεις, ξεπούλημα δασικού και ορυκτού πλούτου, και Σωτήρες ένα σωρό… καθόσον αυτοί θα μας φέρουν τη σωτήρια βοήθεια, που δεν πρόλαβαν όταν βρίσκονταν στην εξουσία να προωθήσουν και θα τα καταφέρουν τώρα, θα επιτύχουν δηλαδή το σώσιμο και θα ξεφύγουμε το αποσώσιμο τη οικονομικής ζωής του τόπου.

Δώστε και σώστε. Κύριοι, ευγενείς, δούλοι και δουλοκτήτες, απαξάπαντες ανακράζουν το «Σώσον Κύριε τον λαόν σου», με τη διαφορά ότι Κύριος είναι αυτός που είναι, αυτός που έχει και κατέχει. Αυτουνού τα περκέτια, λοιπόν, να σωθούν. Οι άλλοι, «εβυθίσθησαν, καταβυθίσθησαν, καταπλακώθησαν». Η μπάλα είναι μία και ανεβοκατεβαίνει (κατ’ απάν, κάτ’ απάν’) ανάλογα με τις κλωτσιές που θα φάει. Μπορεί οι κλωτσιές να είναι φάπες ή διαφορετικά (ανεργία, ξενιτιά, υπανάπτυξη, κατασχέσεις, ρήμαγμα συντάξεων κ.οκ.), δεν έχει σημασία. Ποδόσφαιρο είναι αυτό. Τώρα αν μερικοί το ταυτίζουν με την πολιτική, εννοώ την πολιτική πρακτική, δεν έχει σημασία. Τζέρτζελο να γίνεται. Σήμερα εγώ, αύριο ο άλλος, και πάντα εμείς… Και για να μιλήσουμε με πολιτικούς όρους ας δεχτούμε πως «αυτό απαιτεί το πολιτικό σύστημα». Και αυτό ασφαλώς γίνεται χρόνια τώρα! Ου, ήμουν νιος και γέρα, φούσκωσα από Σωτήρες, σωτήριες πολιτικές… Κάτι παρόμοια με τα σώσματα στα τσίπουρα.

Όλοι μας σώζουν. «Στρατός σωτηρίας εγκαταστάθηκε στο Αιγαίο». («Είδες, είδες οι σύμμαχοι;»). Να σώσουμε και τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Να σώσουμε τα χωριά μας από την εγκατάλειψη και τον μαρασμό, να σωθεί ο κάθε πολιτικός κατσιαπλιάς. Κι έτσι βγαίνουν και οι Σωτήρες του Έθνους. Από τότε που οι Εθνοσωτήρες ανέλαβαν την εξουσία, για να «σώσουν το Έθνος μας» (μιλάω για τους Εθνοσωτήρες της 21^ης Απριλίου 1967) μέχρι σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Μας τελείωσαν οι αυτόκλητοι σωτήρες ή οι διορισμένοι από τη σύμμαχο πέραν του Ατλαντικού. Τώρα ανήκομεν στην ευρωπαϊκή ομάδα που μας προστατεύει από πάσης φύσεως επιβολή…

Όλοι κοπαδηδόν στο σώσιμο! Να, να, να… για να σωθούμε. Να σώσουμε τα δικά μας! Τα άλλα είναι «αλλουνού παπά Ευαγγέλια». Μακριά από μας… «Τι είχες Μήτρο μ’, τι είχα πάντα». Μπερδεμένοι, συσκοτισμένοι στη «μάχη» για τη σωτηρία ξεχάσαμε την αλήθεια. Και η αλήθεια μία είναι. «Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;» N. Καζαντζάκης

Χρήστος Α. Τούμπουρος