Το κράτος ως λάφυρο.

Κοινή είναι η πεποίθηση ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια το κράτος αντιμετωπίστηκε ως λάφυρο από κυβερνήσεις, κόμματα και πολιτικά πρόσωπα. Σταθερά από το 1974 και εντεύθεν κάθε κόμμα και ηγεσία που κέρδιζε τις εκλογές και ανελάμβανε την εξουσία φρόντιζε πρώτα απ' όλα να καταλάβει το κράτος, τη διοίκησή του, τους οργανισμούς και τις επιχειρήσεις του. Σχεδόν από την επομένη της ορκωμοσίας νέας κυβέρνησης στρατιές στελεχών, πολιτευτών, κομματικών παραγόντων και φίλων έραβαν κοστούμια και μοίραζαν θέσεις. Με μόνο προσόν κομματικά διαβατήρια κέρδιζαν θέσεις, μισθούς, προνόμια και με τη σειρά τους κουβαλούσαν στους χώρους που κατελάμβαναν τα δικά τους ασκέρια ασχέτων, αχρήστων και το χειρότερο επιτηδείων, με αποτέλεσμα σε ελάχιστο χρόνο να διαμορφώνεται μια αλυσίδα συμφοράς και λεηλασίας μαζί. Αυτή η αλυσίδα με τα χρόνια διαμόρφωσε ακαταμάχητη βάση φθοράς που έφερε την Ελλάδα στη σημερινή άθλια θέση.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι μετά τη δυστυχή εμπειρία της κρίσης τα κόμματα και οι ηγεσίες θα άλλαζαν στάση και νοοτροπία. Οτι θα φρόντιζαν πρώτα απ' όλα να καταγράψουν τις προβληματικές ζώνες, να εντοπίσουν αδυναμίες, να επιλέξουν λύσεις και στη συνέχεια να διαλέξουν τους καλύτερους προκειμένου να επιτύχουν πρόοδο και αποτελέσματα. Ομως τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Γιουρούσια ξεκίνησαν, εισβολές ετοιμάζουν, οι στρατιές των κομματικών γιγάντων ανυπομονούν και οι ηγεσίες ενθαρρύνουν τις προσδοκίες τους, όπως οι πρώτες πράξεις δείχνουν.

Το έγκλημα όμως αυτή τη φορά δεν πρέπει να επαναληφθεί. Ο κ. Σαμαράς δεν έχει περιθώρια αποτυχίας. Οπως και ο κ. Βενιζέλος δεν μπορεί παρά να εμπιστευθεί τους καλύτερους. Και ο κ. Κουβέλης επίσης οφείλει να δώσει δείγματα γραφής στην πρώτη επαφή του με την εξουσία. Και τέλος πάντων οι ανάγκες της χώρας άλλα επιβάλλουν. Και οι κυβερνήσεις συνεργασίας δίδουν ευκαιρία αλλαγής και νοοτροπιών. Γιατί άραγε να μην ξεπεραστεί η κουλτούρα του κομματισμού και στη θέση της να αναπτυχθεί μια κουλτούρα ανεξαρτησίας και επιλογής των αρίστων στη διοίκηση του κράτους και των επιχειρήσεών του; Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι οι μεταβατικές περίοδοι προσφέρονται για καταρρίψεις και μεγάλες αλλαγές. Η αντίληψη που θέλει το κράτος λάφυρο των κομμάτων είναι απαραίτητο να τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα. Ας κάνει την υπέρβαση ο κ. Σαμαράς. Θα έχει μόνο να κερδίσει. Αλλά ακόμη κι αν χάσει, θα έχει κερδίσει θέση στην Ιστορία.

www.tovima.gr