Και ποιός δεν έχει ακούσει συνήθως από τους γέρους: "παιδάκι μ' αν μπορούσαμε να πάμε κάθε μέρα σένα νεκροταφείο ή σε ένα νοσοκομείο πόσο θα άλλαζε η ζωή μας." Και πραγματικά αν το φιλοσοφήσουμε ενοικιαστές είμαστε σε τούτο τον απάνω κόσμο.
Θα σας διηγηθώ κάτι από την ζωή μου. Παιδί στα δεκαοχτώ ένα Σαββάτο αφού πήραμε το βδομαδιάτικο πήγαμε να ξοδέψουμε το χαρτζιλίκι μας εκεί στα σπιτάκια με τα κόκκινα φανάρια στο Μεταξουργείο. Αφού κάναμε και την απαραίτητη τσάρκα καταλήξαμε στα κλαρίνα που δεν το συνηθίζαμε πώς μας ήρθε εκείνη την ημέρα. Θυμάμε σαν τώρα εμείς παιδιά με ακούσματα εκείνη την εποχή με Μπιτλς, Άλ Μπάνο και Τζόνι Χαλιντέι που μεσουρανούσαν στα πάρτυ που να ακούσεις κλαρίνα, "βλάχο" θα σε ανεβάζανε "τσοπανο -φλογέρα "θα σε κατεβαζανε να κατέβουμε εκεί στο υπόγειο στην πλατεία Βάθη, στο Σούλι το θυμάμαι σαν τώρα. Μπραχόπουλος και η γυναίκα του η Ελπίδα και ένας μερακλής να παραγγέλνει τον [ χάρο] χορεύοντας αργά νωχελικά σαν κάπου να τον περιμένει εκείνη την ώρα τα βλέπει όλα ίσιωμα εχει εξοικειωθεί με το πεπρωμένο με ένα γλυκό παράπονο στο πρόσωπο. Σκέφτηκα τι ντερτια και καημούς μπορεί να έχει αυτός ο άνθρωπος.
Ένα βράδυ βγήκε ο χάρος πάει να βρει βιολιά.
Πάει να πιει και να γλεντήσει στην φτωχολογιά
φάτε πιέτε και γλεντάτε όλοι ρε παιδιά
όποιος πάει στον άλλο κόσμο δεν ξαναγυρνά
Και ξάφνου σταματά και δίνει άλλη παραγγελιά .
Πού σαι καημένε Ντάικο να δεις τον γιόκα σου
πως μένει μεθυσμένος έξω από την πόρτα σου
Βλέπεις ο λαϊκός στιχουργός τα συμπόλιασε έτσι που δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να μην σκεφτείς ότι εδώ είμαστε περαστικοί. Δεν ξέρω κάτι μπορεί να διδάχτηκα από αυτό το τραγούδι. Βλέπετε η λαϊκή μας παράδοση έχει πολλές φορές αγγίξει τον θάνατο:
"τούτον τον κόσμο τον καλό
άλλοι τον είχαν πρώτα
σε μας τον παραδώσανε
και άλλοι τον καρτεράνε."
Ίσως αυτά τα τραγούδια εκεί στην ελαφρά μέθη μας φέρνουν στην πραγματικότητα από την αρχαιότητα οι πρόγονοί μας τιμούσαν τους νεκρούς. Αλλά και στα μέρη μας με ένα μοιρολόι ξεκινάμε το γλέντι και με αυτό το κλείνουμε. Θοδωρή Κέκκο νάσε καλά που έκανες και έκλαψε όλο το χωριό στο πανηγύρι του με την παραγγελία που έδωσες στα όργανα που χόρευε ο πρόσφατα θανών πατέρας σου και φίλος μου ο Γιώργος να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει και να είναι σίγουρος εκεί από ψηλά που μας βλέπει πάντοτε θα χορεύω την παραγγελιά του.
Γιώργος Γιαννάκης
Απόδημος Κραψίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου