Ο γερο-δάσκαλος και ο παλιός του μαθητής

Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Εμείς παιδαρέλια εκεί στις αετοφωλιές της Πίνδου, εκεί που τα πρόβατα στανεύαν μόνο το καλοκαίρι, που ήμασταν πίσω από τον άλλο κόσμο, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς συγκοινωνία και σχεδόν χωρίς ραδιόφωνο. Mόνο ένα γραμμόφωνο υπήρχε, αυτό του Κώστα Γράβου που ακόμα έχω στα αυτιά μου το δημώδες άσμα, "ο Βλαχοθανάσης". 

Σε συζητήσεις με μεγάλους δεν παίρναμε μέρος, φυγέτε μας λέγαν οι δικοί μας έρχονται μουσαφιραίοι! Θα πω μια ιστορία με έναν ξάδελφό μου,  ο Μήτσιος πέντε χρονών και δεν έβγαζε λέξη. Ο πάππους φώναζε και κατέβαζε Θεούς και δαίμονες, " Ωρέ, γαμώ τον Γεραμπήτ το παιδί είναι μούτο [μουγγό]"  και έριχνε το φταίξιμο στην θειά μου την νύφη,  που όλα τα στραβά οι νύφες τα κάνουν!  Μια μέρα, ο Μητσάρας κατέβαινε το σοκάκι του Πασσιά τραγουδώντας την "Ρούσα παπαδιά", ήταν και καλλίφωνος ο άτιμος, τον ακούω και σφεντόνα στην θειά μου "Θειά, θειά ο Μήτσιος μιλάει, ο Μήτσιος! Η φουκαριάρα μού δώκε μια τσαπέλα σύκα για το καλό μαντάτο! 

Πολλοί γονιοί που δεν μπορούσαν να ασχοληθούν με τα παιδιά πηγαίναν στον δάσκαλο, έλεγαν: "Ρίξε και καμία δάσκαλε μπας και βάλουν μυαλό" και άλλοι πιό νταήδες "Κερατά γιατί βάρεσες του παιδί μ." Τι να κάνει και αυτός ο δόλιος από το "να η Λόλα πέτα το τόπι" μέχρι το "Ω ξειν, αγγέλειν  Λακεδαιμονίοις" . Μέρα με την νύχτα,  καθότι εξατάξιο το σχολειό,  έπαιρνε ανάποδες! Θα σας διηγηθώ για έναν πραγματικό δάσκαλο παιδαγωγό. Ένας νεαρός σταματάει έναν γεροντάκο: 

"Γειά τι κάνετε δάσκαλε;  

Καλά ποιός είσαι; 

Ένας παλιός σου μαθητής, δεν με θυμάστε; 

 Α, και τι δουλειά κάνεις;

Δάσκαλος και εγώ,  του απαντά! Στην πραγματικότητα έγινα δάσκαλος γιατί με ενεπνεύσατε εσείς! 

Ο γέρος περίεργος  ρωτάει τον νεαρό πότε αποφάσισε να γίνει δάσκαλος. Ο νεαρός του λέει την εξής ιστορία. Μια μέρα ένας συμμαθητής μου ήρθε με ένα καινούριο ρολόι στο σχολείο, σκέφτηκα να το κάνω δικό μου και το έκλεψα. Λίγο αργότερα ο φίλος μου το ανακάλυψε ότι του έλειπε και αμέσως παραπονέθηκε στον δάσκαλο που ήσασταν εσείς. Απευθυνθήκατε στην τάξη ότι χάθηκε το ρολόι του συμμαθητή και όποιος το βρήκε να το επιστρέψει. Δεν το επέστρεψα γιατί το ήθελα. Κλείσατε την πόρτα και είπατε να σηκωθούμε όρθιοι και να κάνουμε έναν κύκλο. Επρόκειτο να ψάξετε τις τσέπες μας μέχρι να βρεθεί το ρολόι και μας είπατε να κλείσουμε τα μάτια μας γιατί θα αναζητούσατε το ρολόι μόνο αν είχαμε κλειστά τα μάτια. Πηγαίνατε από τσέπη σε τσέπη, κάποια στιγμή ανακαλύψατε το ρολόι στην τσέπη μου, το πήρατε χωρίς να πείτε κουβέντα.  Εκείνη την ώρα μου έσωσες την αξιοπρέπειά μου,  έτσι αποφάσισα να γίνω δάσκαλος και να σου μοιάσω! Θυμάστε αυτό το περιστατικό δάσκαλε;  Γιατί έτσι αποφάσισα να μην γίνω κλέφτης, γιατί χάρη σε εσάς κατάλαβα τι πρέπει να κάνει ένας πραγματικός παιδαγωγός! 

Ο γέρος δάσκαλος του απαντάει: "Ναι, που έψαχνα τις τσέπες των μαθητών θυμάμαι το περιστατικό αλλά δεν σε θυμάμαι γιατί και εγώ είχα κλειστά τα μάτια! Αυτή είναι η ουσία της διδασκαλίας,  για να διορθώσεις δεν πρέπει να ταπεινώσεις αυτό είναι διδασκαλία!  

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης