Στα ψηλά βουνά της Καρδίτσας, σε έναν κόσμο όπου ο χρόνος κυλάει αργά και η φύση αγκαλιάζει τη ζωή, συναντήσαμε έναν σοφό άνθρωπο τον κύριο Γιάννη. Στα 95 του χρόνια, βρέθηκε μπροστά μας, ζωντανή μαρτυρία μιας εποχής που η ζωή ήταν σκληρή, αλλά γεμάτη από απλές και βαθιές στιγμές.
Ο κύριος Γιάννης γεννήθηκε το 1928, σε μια περίοδο όπου η φτώχεια ήταν σύντροφος του καθημερινού βίου. Μοιράστηκε μαζί μας μνήμες από τα παιδικά του χρόνια, όταν το φαγητό ήταν περιορισμένο και οι μετακινήσεις γινόταν με μουλάρια, αφού δρόμοι δεν υπήρχαν.
Μελαγχολικά, αναφέρθηκε στον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα, εκφράζοντας την ευχή να μην ξαναζήσει ποτέ κανείς τέτοιες δύσκολες εποχές. Καθώς μιλούσε, φαίνονταν η βαθιά ευγνωμοσύνη του προς τη ζωή που έζησε μετά από τόσες δυσκολίες.
Κατόπιν, μας ταξίδεψε στον κόσμο των παλιών γάμων, όπου η νύφη καβαλούσε ένα μουλάρι όταν πήγαινε στο νέο της σπίτι και ακολουθούσε ένα γλέντι που διαρκούσε μέχρι το πρωί. Οι παραδόσεις αυτές, που φαίνεται σαν να έχουν χαθεί στο χρόνο, ζωντανεύουν μέσα από τις αφηγήσεις του κυρίου Γιάννη.
Κτηνοτρόφος με καρδιά που χτυπάει συνέχεια για τα πρόβατά του, μας περιέγραψε τον ρυθμό της ζωής του. Η αγάπη του για τα πρόβατα ήταν τόσο έντονη που μπορούσε να ακούει τον ήχο των κουδουνιών τους και να παίζει τη φλογέρα του στις ραχούλες, δημιουργώντας έναν μαγικό χορό ήχων στα βουνά.
Σήμερα, ο κύριος Γιάννης απολαμβάνει την ηρεμία του αγαπημένου του χωριού, όπου η ζωή κυλάει αργά και η φύση συναντά τον άνθρωπο σε μια αρμονική συμφωνία. Παρότι οι μόνιμοι κάτοικοι είναι ελάχιστοι, η παρουσία του κυρίου Γιάννη είναι ένας ζωντανός σύνδεσμος με το παρελθόν, μια πηγή σοφίας που διατηρεί ζωντανές τις παραδόσεις και τις ιστορίες ενός καιρού που φαίνεται να ανήκει σε άλλον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου