Ευτράπελα και ιστορίες από τα χωριά μας: Το παιδί και το λουκούμι

Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Κάποια καλομάνα για να μην κουράσει τον άντρα της [ένα κοπρόκυλο και μισό], την έπιασε η προκοπή να πάει να φέρει ξύλα από τον λόγγο.  Σήκου ρε ευλογημένε να πάς να φέρεις κάνα ξύλο, άντε πήγαινε κόψε κάνα πουρνάρι, αυτουνού από το ένα αυτί έμπαινε από το άλλο έβγαινε. Άσε ρε γυναίκα πουρνό πουρνό άξα τον Λαζάν στην τηλεόραση και είπε ότι θα έχουμε ξαστεριά λαγάρα τι τα θές για στιβάνια θές να τρυπώσει και κάνα φίδι.   

Τι λές ρε προκομένε Φλεβάρης μήνας τώρα κοιμούνται τα φίδια. Τώρα το έπαθες σαν τον Κώτσιο με τον λαγό, αφού δεν μπορούσε να τον σκοτώσει του λέει έχε χάρη που είναι σαρακοστή και δεν αρταίνουμε.  Τέλος πάντων κοίτα εσύ το παιδί και θα πάω εγώ για ξύλα. Φεύγει η Μαλάμω για τον λόγγο και ο Φώτης κάθεται στα σκάρια, τι να κάνω θα χάσω το καφενείο δεν γίνετε, παίρνει το μαξούμι το βάζει στο τράιστο και μέσα στο ταγάρι και γραμμή για το καφενείο. Το κρεμάει εκεί σε ένα τσιγκέλι που κρέμαγε το σφαχτό ο μπακάλης, τον ρωτάνε οι χωριανοί τι έχει μέσα το ταγάρι και εκείνος τους απαντάει: αραποσίτι έχει ωρέ θέλω να σπύρου κάτω στην Μακρή. Αρχίσαν εκεί την δηλωτή και κάποια ούντα κερδίζει το λουκούμι και φωνάζει ο Φώτος, 

-Μητράκ, Μητράκ!! πετάζετε το παιδί βγαίνει λίγο το κεφαλάκι από τον τράιστο. 

-Εδώ είμαι Τάτα 

-Έλα πάρε λουκούμι. 

Ε γέμισε το ταγάρι λουκούμια από τους θαμώνες του καφενείου, τα πήγαν στο σπίτι και έφαγε και η καλομάνα και γλίτωσε και ο ανεπρόκοπος την κλαρούδα.           

        Άμα δεις τσαρούχια γράψε μου 

 Κάποτε ένας πλούσιος έμπορας καλοντυμένος εδιάβαινε σε ένα χωριό να κλείσει κάποια δουλειά με τον Κωτσοθανάση. Κάποια ούντα το άλογο κουράστηκε και έκατσε στην βρύση του Καμπέρη να ξαποστάσει αυτός και το άλογο.   Εκεί που ξαπόσταινε νάσου και ο Δυό Αντάμας έτσι το λέγαν τον Σιώζο της Κώσταινας γιατί δεν άφηνε τίποτα στο χωριό. Αυτός λοιπόν ο μεγάλος κατεργαράκος μόλις είδε τα τσαρούχια του μεταπράτη καθώς τα βγάλε να ξαποστάσουν τα ποδάρια του άρεσαν. Ρε πως θα του τα φάω του παλιοκερατά.!! 

Του λέει ωραία τσαρούχια φοράς μπάρμπα, δώσ μου να φορέσω ένα και καθώς τα είχε βγάλει του δίνει το ένα το κοιτάει το ξανακοιτάει λέι μπάρμπα δεν μου δίνεις και το άλλο γιατί με το ένα βαένω, του δίνει και το άλλο. Το φοράει το κλεφτρόνι και αρχίζει την κοσιή και του λέει: "Μπάρμπα εγώ σου πήρα τα τσαρούχια αλλά εσύ μας πέρνεις το βιός κοψοχρονιά άντε και άμα δείς τσαρούχια γράψε μου."

   

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος Κραψίτης