Α ρε Μάνα… Αφέθηκα στα παραμύθια σου… Σε εκείνα που έκλειναν οι πληγές με τη φωνή σου…

Α ρε Μάνα…

Αφέθηκα στα παραμύθια σου…

Σε εκείνα που έκλειναν οι πληγές με τη φωνή σου…

Θυμάσαι Μάνα?

-“Φυλάξου(μου έλεγες)…

Θα έρθει ο μπαμπούλας…”

Μα ποτέ δεν μου τον έδειξες…

Μου έλεγες:

-“Μη φοβάσαι, εγώ εδώ είμαι…”

Τη Νεράιδα Μάνα τη θυμάσαι?

Αυτή που το δόντι θα μου έπαιρνε…

Ποτέ μου Μάνα δεν την είδα…

-“Γιατί? (Σε ρώτησα)

-“Θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις(μου έλεγες)”…

Όχι ρε Μάνα…

Δεν κατάλαβα…

Ακόμα προσπαθώ…

Μαζί περίμενα να μεγαλώσουμε…

Πλάι σου να καταλάβω…

Η πόρτα μας δεν χτυπά συχνά Μάνα…

Παιδιά πια δεν παίζουν έξω από αυτή…

Και στον καθρέφτη χθες η απουσία σου με κέρασε μια άσπρη τρίχα…

Δεν τις θέλω τις αλήθειες άλλο ρε Μάνα…

Θέλω πίσω των παραμυθιών την αγκαλιά σου…

Είναι κι εκείνος ο γιατρός που κάπως μου τα είπε…

Δεν θυμάμαι…

Φοβάμαι ρε Μάνα όταν λείπεις…

Γαμωτο ρε Μάνα…

Έλα να το φιλήσεις να περάσει…

γιωργος Κουρμενταλας
https://xiromeropress.gr