Στο πάνθεο των ηρωίδων του Σουλίου ανήκει και η άγνωστη γενναία Σουλιώτισσα Θειάκω.
Όχι τόσο γιατί πήρε τα άρματα εναντίον των Αλβανών και των Λιάπηδων του Αλή πασά, αλλά για τον τρόπο, που ανέθρεψε τα παιδιά της.
Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό κατά την τελευταία πολιορκία του Σουλίου από τον Αλή πασά.
Ο γιός της πολεμούσε στην επίλεκτη ομάδα του Τούσια, με μια εικοσάδα άλλους άνδρες και κατάφεραν να νικήσουν, μετά από λυσσαλέο αγώνα δύο ημερών, τους εξήντα άνδρες του Γκιολέκα.
Ένας από τους νεκρούς ήταν και ο γιος της Θειάκως. Τρέχει ξημερώματα η μάνα στο χαράκωμα και το μόνο, που ρωτάει τον Τούσια είναι αν ο γιος της φονεύθηκε όρθιος και με χτύπημα στο στήθος ή πεσμένος και με χτύπημα στην πλάτη. Το πρώτο δείχνει γενναιότητα, το δεύτερο δειλία.
Όταν της είπε ο Τούσιας ότι έπεσε όρθιος και με χτύπημα στο στήθος έβγαλε με ανακούφιση μια δυνατή φωνή: Αθάνατος... Και αμέσως έσκυψε τον φίλησε στο μέτωπο και του είπε: Έχε την ευχή τη δική μου και της Πατρίδας γιέ μου...
Ανεπανάληπτες στιγμές από ανεπανάληπτες μορφές.
Η. Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου