Η ντοπιολαλιά και τα ευτράπελά της..

Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Η χώρα μας σε κάθε τόπο έχει και την ντόπια λαλιά της εγώ σήμερα θα ασχοληθώ με την Ήπειρο, την Ακαρνανία, την Φθιώτιδα και την Λέσβο. Τώρα πως προέκυψε έτσι γεωγραφικά δεν ξέρω, ίσως κάνα παρακλάδι των Πελασγών είχε αυτή την ομιλία και κατοικήσαν σε αυτά τα μέρη.

Ας αρχίσουμε με την δικιά μας τοπολαλιά ελπίζω να μην παρεξηγηθεί κανείς. Λοιπόν κάποτε πήρα έναν φίλο μου να πάμε στο γήπεδο [φανατικός οπαδός του ΠΑΣ ΓΙΆΝΝΕΝΑ απο τα γεννοφάσκια μου και επ ευκαιρία συγχαρητήρια για την καλή πορεία που κάνει φέτος η ομάδα μας και ΠΑΣ φέρε μας το κύπελλο], κάπου αργοπορήσαμε πάω να βγάλω εισιτήρια καθόμαστε και μου λέει ο φιλος μου: Ρε συ Γιωργάρα βγάλατε γκολ με τον Μόνιτς!!! 

Κάθουμε και τον κοιτάω, τι λέει ό άνθρωπος τόσο ανημέρωτος είμαι. Να μου το είπαν εδω οι πατριώτες σου μου λέει ο φίλος μου.

- Ποιός έβαλε το γκολ ρε πατριώτη ρωτάω δίπλα μου

- Το βάλαν μοναχοί τς οι χαμέν με κατατοπίζει

Τέλος πάντων το κατάλαβα και το εξήγησα και στον φιλο μου. Αφού τον πήρα και το καλοκαίρι στο χωριό στο πανηγύρι, κάποια στιγμή σταματάνε τα όργανα και ο τραγουδιστής φωνάζει από το μικρόφωνο. Όποια μάνα έχασε το παιδί τς και καθώς το μικρόφωνο έκανε αντίλαλο και ακουγόταν [ ιτς ιτς ιτς ] να έρθ' να του παραλάβ είναι στου τραπέζ τ Φών Κατέρ'. Τ' ακούει αυτά ο φίλος και τρελαίνετε.

 Ρε συ Γιωργάρα πόσο δίκιο είχες που μου έλεγες ότι στο Βυζάντιο είχαμε εργάτες Σέρβους όπως σήμερα οι Αλβανοί. Και άλλοι θα παρέμειναν εδώ αλλά και το να έχετε και χωριανό με τέτοιον τίτλο όπως λέμε φον Κανάρης τι λές τώρα μωρέ. -Χρήστο η μάνα έχασε το παιδί της και ο Φών είναι ο Ξενοφών 

-Α έτσι μου λέει καλά σε ευχαριστώ για την μετάφραση. Στο δρόμο δυό κουτσομπόλες του χωριού μες στο σκοτάδι λέει η μια στην άλλη. ούι μώρ ου Σιούλας τ καπάκουσε κάτ απ τ πατλιά τ' Μάρου. Τσώπα τσίπε αχπάν αυτός απκάτ αυτή -Τι λένε πάλι αυτές  λέέι ο Χρίστος 

-Τσώπα του είπα θα σπού αύριο, αμάν κόλλησα θυμήθηκα τα παλιά

Βέβαια υπήρχαν και λαϊκοί ποιητές

"του κατσίκ στούν τσάρκου αγαπητέ μου Φέζο

του παιδί είναι ζάρκου σου είπα να μου στείλεις

πιάνουν γράφουν τα φουστάνια την κάππα το χειμώνα

σκουμπουρδούλια απ τα πλατάνια και σύ μου την έστειλες το καλοκαίρι

να σε χέζω να σε χέζω"

Και ας πάμε και στην Ακαρνανία, η βλαστήμια τους "άη γαμώ τ μπρουσκήμα τσ

αυτά είναι ούλλα χαλέπετα" Ο μπάρμπας βρίζει του πολιτικούς

Πάμε και στην Φθιώτιδα. Πηγαίνει ο πολιτικός σε ένα χωριό βρίσκει μια βάβω την ρωτάει 

-Γιαγιά έχετε ιερωμένο; 

και η γιαγιά απαντάη όχ πηδάκι μ δεν έχουμε τέτοιου ζλαπκό εδώ. 

Ο Καλαντζής παλιάς κοπής πολιτικός πάει σε ένα χωριό, λέει στην γιαγιά. 

-Θειά ειμαι ο Καλαντζής 

-Τι θέλεις να σου κάνω παιδάκι μ τίποτα να τα έδωσα αλλού να τα γανώσουν τα χαλκώματα

Πάμε και στην Λέσβο ο χωριάτης ανεβαίνει στήν συκιά της χήρας, τον βλέπει η χήρα από κάτω και του λέει

-Τι κάνς εκεί μωρέλιμ 

-και της λέει αυτός σκάσε μωρή αμα κατβού κάτ θα σε μπδήξου

Γεμίζει το τρουβαδάκι ο λεβέντης κατεβαινει κάτω και την κοπανάει και τον αρχίζει η χήρα και του τα ρίχνει

Εμ κλέφτ'ς έμ ψέφτ'ς

Τώρα αν μπορούσαμε να μαζέψουμε όλες τις τοπολαλιές θα γινώτανε μια Βαβυλωνία όπως στην ταινία που ο Αρβανίτης έφαγε τα κουράδια [ κοπάδι ] του Κρητικού.

Γιώργος Γιαννάκης

Απόδημος κραψίτης