Η άνοιξη είναι μέσα σου όταν λείπει γύρω σου...

(Φωτ. Κώστας Μαυροπάνος)

Γράφει η Kατερίνα Σχισμένου.

Η άνοιξη είναι μέσα σου, όπως η φετινή άνοιξη που έτυχε να την υπερσπιστούμε εξ αιτίας ενός αόρατου εχθρού. Δεν υπάρχει χαμένη άνοιξη, δεν υπάρχει χαμένη μέρα , δεν υπάρχει χαμένος άνθρωπος. Όπως και το φως αλλά  και το σκοτάδι. Υπάρχει όμως εσωτερική ερημιά και ερήμωση. Όχι στις πολιτείες και τους δρόμους αλλά στα σπίτια και τις καρδιές. Και παρά τις επιτυχημένες διφημίσεις και επαναλαμβανόμενες ατάκες μερικοί, όχι, δεν έχουν τον χρόνο του αύριο, του μέλλοντος, αλλά υπομένουν καρτερικά και με αξιοπρέπεια.

Όχι δεν έχουν τη δύναμη και τη φωνή, το χρήμα ή την αγνωρισιμότητα να πουν τη δική τους εκδοχή. Και φυσικά υπάρχουν πολλές εκδοχές γιατί η ευτυχία έχει ένα λαμπερό πρόσωπο, η δυστυχία όμως πολλά.

 Άλλο η αυτοψία και άλλο το όνειρο. Άλλο ζωή κι άλλο τηλεόραση. Άλλο ο άνθρωπος και άλλο η στατιστική. Άλλο η μάχη για τη ζωή και άλλο το χόμπυ, άλλο η αλήθεια κι άλλο το ψέμα. Άλλο η καρδιά και άλλο ο χαρακτήρας, άλλο το φθινόπωρο και άλλο η άνοιξη, άλλο η ανατολή και άλλο η δύση.

Απαλό και το ανοιξιάτικο αεράκι που σου ανοίγει τα παράθυρα του μυαλού να σκεφτείς ανάλαφρα μέχρι την ανοιξιάτικη μπόρα που σαρώνει τα πάντα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα για να επιβάλει την τάξη. Μια κατεύθυνση υπάρχει που θα φέρει το καλοκαίρι, το ελληνικό καλοκαίρι που τα τελευταία χρόνια το φοβόμαστε με τις τρομακτικές του πολιτiκές ανατροπές και ανισορροπίες. Βέβαια ποια νίκη παίρνεις προκαταβολικά παρά αυτή της Άνοιξης, της Άνοιξης που κουβαλάς και πρέπει να κουβαλάς μέσα σου και να την μετατρέπεις σε χρώμα, αγάπη και ελευθερία, τραγούδι.

Πώς όμως να τραγουδάς όταν κλαίς; Μήπως η Άνοιξη αργεί ακόμη να έρθει;

Είναι σημαντικό να ξέρεις πότε να σιωπάς και πότε να μιλάς, πότε να κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά και πότε κλειστά από επιλογή, και ακόμη περισσότερο τη γλώσσα σου. Εάν τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής, τότε η γλώσσα είναι ο καθρέφτης του ζώου που κρύβουμε συχνά μέσα μας. Και η ζωή μας η μοίρα μας που συνήθως την αγνοούμε , δεν ξέρεις ποτέ ποια στροφή άγρια ή ήπια θα πάρει η ζωή σου και θα βρεθείς πού. Σημασία έχει να προχωράς, όχι επειδή είσαι δίποδο αλλά Άνθρωπος. Είναι η εποχή που πρέπει να το αποδείξουμε.

Γράφει η Kατερίνα Σχισμένου