Νεοοθωμανισμός - Αλβανία - Βορειοηπειρωτικό

Εάν κάποιος είχε χρόνια να επισκεφθεί την Αλβανία, διασχίζοντας την σήμερα από τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα θα παρατηρήσει αρκετούς αστραφτερούς μιναρέδες να ορθώνονται στους ουρανούς. Είναι απορίας άξιο πως χωριά και οικισμοί με ελάχιστους κατοίκους που στερούνται τα βασικά ακόμη και για την επιβίωση τους έφεραν είς πέρας τέτοια έργα.

Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ βεβαίως δεν αποτελεί έκπληξη, είναι απροκάλυπτη η προσπάθεια επιστροφής των «Οθωμανών» στα Βαλκάνια. Τζαμιά, σχολεία, τουρκικές σημαίες να ανεμίζουν, μια ακατανόητη αγάπη του αλβανικού λαού οτιδήποτε τουρκικού, ακατανόητη εάν σκεφτεί κάποιος ότι αυτός ο λαός σκλαβώθηκε, καταπιέστηκε και εκδίωξε τους Οθωμανούς από τα εδάφη του. Ο εθνικός ήρωας των Αλβανών πολέμησε εναντίον Οθωμανών, η Αλβανία έγινε ανεξάρτητο κράτος μετά την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πόσο γρήγορα ξεχάστηκαν όλα αυτά και τι συνδέει αλήθεια τους δυο λαούς τόσο πολύ;; Η θρησκεία θα πει κάποιος, η αλήθεια είναι όμως ότι ουδέποτε οι αλβανικές φυλές δεν ήταν στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι και σίγουρα δεν ήταν φανατικοί και συνειδητοποιημένοι.

Ουδέποτε η θρησκεία δεν έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στην αλβανική πραγματικότητα και απόδειξη αυτού είναι πως ποτέ στην ιστορία της περιοχής δεν υπήρξαν θρησκευτικές συγκρούσεις παρ' όλη την συνύπαρξη 3 κυρίαρχων θρησκειών, απόδειξη επίσης αποτελεί το ποσό εύκολα το κομμουνιστικό κόμμα του Εμβέρ Χοτζα ξερίζωσε εν μια νυκτί την θρησκευτική συνείδηση των Αλβανών και μάλιστα χωρίς να «ανοίξει μύτη».

Ποια είναι όμως η αιτία αυτού του «σφοδρού» έρωτα; Ελλάδα και Έλληνες είναι ο κοινός παρανομαστής και εάν για τους Τούρκους είναι γνωστό πως ο Έλληνας είναι ο προαιώνιος εχθρός, για τους Αλβανούς ακόμη και σήμερα δυσκολευόμαστε να το αποδεχθούμε παρ' όλα τα αμέτρητα σημάδια. Δεν υπάρχει χώρα με μεγαλύτερη de facto επιρροή στην Αλβανία από την Ελλάδα, παραπάνω από τον μισό πληθυσμό της Αλβανίας μιλάει η τουλάχιστον καταλαβαίνει την ελληνική γλώσσα, το ίδιο ποσοστό έχει επισκεφτεί κάποια στιγμή της ζωής του την Ελλάδα, έχει δουλέψει εκεί, έχει νοσηλευτεί ίσως εκεί και έχει βελτιώσει σίγουρα την ζωή του. Δεν υπάρχει όμως και χώρα την οποία να μισεί περισσότερο ο μέσος Αλβανός, αρκεί κάποιος να ακούσει συζητήσεις σε παρέες Αλβανών, αρκεί να δει σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την καταστροφή στο Μάτι και την χαρά πολλών Αλβανών για την καταστροφή που συνέβη, αρκεί να δει τις ενέργειες του επίσημου αλβανικού κράτους εναντίον της ελληνικής κοινότητας, μιας κοινότητας που διαχρονικά μόνο έχει βοηθήσει το αλβανικό κράτος να σταθεί στα πόδια του (εγνωσμένου κύρους καθηγητές, ποιητές, πολιτικοί, επιστήμονες που θεμελίωσαν το αλβανικό κράτος ήταν ελληνικής καταγωγής).

Συνεχής προσπάθεια ξεριζωμού και αρπαγής περιουσιών, φυλακίσεις, κατατρεγμοί, βεβήλωση και κατεδάφιση θρησκευτικών μνημείων. Το μίσος τους είναι διαχρονικό, βαθύ και καθολικό. Τα γεγονότα και οι αποδείξεις είναι αμείλικτες, παρ' όλες τις ατέρμονες προσπάθειες της Αθήνας (τεράστιες επενδύσεις, ανέγερση σχολείων, νοσοκομείων, υποδομών, υποτροφιών σε τέκνα Αλβανών, στήριξη για ένταξη σε διεθνείς οργανισμούς και συμμαχίες) οι ελληνοαλβανικές σχέσεις βαίνουν διαρκώς επιδεινούμενες.

Η υποχωρητική και κατευναστική πολιτική αποδεδειγμένα λειτουργεί αντίθετα από τις προσδοκίες. Στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι η περικύκλωση και συρρίκνωση της Ελλάδας από ένα βαλκανικό μουσουλμανικό τόξο που μεθοδικά χρόνια τώρα δημιουργεί. Στρατηγικός στόχος πια της Αλβανίας (αφού η Ελλάδα της άνοιξε την όρεξη και η Τουρκία την αποθρασύνει) είναι ο ξεριζωμός του ελληνισμού και οι «ευκαιριακές» διεκδικήσεις, όταν οι συγκυρίες το επιτρέπουν, θεμάτων που πριν κάποια χρόνια δεν θα τολμούσαν καν να σκεφτούν.

Ο Βορειοηπειρωτικός ελληνισμός είναι ο πρώτος που βιώνει τα αποτελέσματα αυτού του «έρωτα» και οφείλουν οι αρμόδιες ελληνικές αρχές να βγάλουν τις παρωπίδες και να παραδεχθούν ότι υπάρχει χαραγμένη στρατηγική των Αλβανών που δεν είναι αποτέλεσμα συγκυριών ή κακών πρωθυπουργών, αλλά συνολικού εθνικού μίσους κατά των Ελλήνων και της Ελλάδας που πάντα υπήρχε και θα υπάρχει ποσό μάλλον τώρα που αυτό «καλλιεργείται» επίσημα από το αλβανικό κράτος (βλέπε βιβλία ιστορίας, γεωγραφίας) με την ώθηση και παρότρυνση της Τουρκίας.

Η διαμορφωμένη κατάσταση απαιτεί εθνική στρατηγική, επίδειξη ισχύος, σκληρά μέτρα για να ανακοπεί ο αφανισμός του ελληνισμού στις πατρογονικές του εστίες, να ανακοπεί μια συρρίκνωση που λίγοι αντιλαμβάνονται. Εδώ και δεκαετίες ο ελληνισμός υποχωρεί, Έλληνες της μαύρης θάλασσας, Έλληνες της Ιωνίας, Έλληνες του Πόντου, Έλληνες των Σκοπίων, της Βουλγαρίας, της Κύπρου, της Πόλης!

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο ξεριζωμός είναι προ των πυλών, να ενωθούμε και να δράσουμε πριν προσθέσουμε ακόμη μια χαμένη πατρίδα στην ήδη μεγάλη λίστα.

Δερβιτσιώτης

www.himara.gr