Τα βότανα της Μουργκάνας, ένας ανεκμετάλλευτος θησαυρός...

Οι ορεινές περιοχές του νομού Θεσπρωτίας ερημώνουν, ο αγροδιατροφικός τομέας εγκαταλείπεται και ο πληθυσμός συγκεντρώνεται στις αστικές περιοχές και γύρω από τον κόμβο του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, όπου και υπάρχουν ευκαιρίες απασχόλησης. Για την αλλαγή αυτής της φθίνουσας κατάστασης είναι αναγκαία η αλλαγή της κουλτούρας της ίδιας της τοπικής κοινωνίας. 

Η ιστορία της Μουργκάνας αποδεικνύει την αναγκαιότητα της συλλογικής προσπάθειας για την ανάπτυξη του τόπου. Στο πλαίσιο αυτό τα βότανα της Μουργκάνας, είναι ένας ανεκμετάλλευτος θησαυρός. Σύμφωνα με τη Μηχανικό Χωροταξίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Αφροδίτη Καλτσά, η τοπική ανάπτυξη πρέπει να συνδέεται με τη χρήση τοπικών πόρων και την κινητοποίηση του τοπικού ανθρώπινου δυναμικού, προσφέροντας ευκαιρίες απασχόλησης στους κατοίκους και αυξάνοντας την επιθυμία τους να ζήσουν σε αυτή. Η προσέγγιση αυτή αντιτίθεται στο κλασικό μοντέλο εξωγενούς ανάπτυξης. Επικεντρώνεται στον τοπικό καθορισμό των αναπτυξιακών προοπτικών, τον τοπικό έλεγχο και στην αποτύπωση των οφελών της αναπτυξιακής διαδικασίας εντός της περιοχής.

Τα τοπικά προϊόντα εμπλέκονται στις διαδικασίες τοπικής ανάπτυξης με διάφορους τρόπους, καθώς συνεισφέρουν στη δημιουργία ταυτότητας μιας περιοχής δημιουργώντας δεσμούς μεταξύ των προϊόντων, του τοπίου και του πολιτισμού μιας περιοχής. Όπως προαναφέρθηκε, η δημιουργία «συμβολικής» ποιότητας συμβάλλει στην αύξηση της τελικής αξίας των προϊόντων, με αποτέλεσμα την υψηλότερη προστιθέμενη αξία του. 

Στα βουνά της Μουργκάνας ο πρωτογενής τομέας καταλαμβάνει σημαντικό μέρος της συνολικής παραγωγής και, αν και εξασθενημένος, αποτελεί σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα και θα μπορούσε δυνητικά να συνεισφέρει με διάφορους τρόπους στην τοπική ανάπτυξη. Τις τελευταίες δεκαετίες οι μικρές τοπικές επιχειρήσεις αρχίζουν να κερδίζουν μερίδιο στην αγορά, αν και ο κύκλος εργασιών των υπεραγορών δεν υποχωρεί καθώς οι μεγάλες επιχειρήσεις εκμεταλλεύονται τις δυσκολίες πρόσβασης και τα μεταφορικά κόστη που δε μπορούν να αντιμετωπίσουν μεμονωμένα οι μικρότερες. Μια στρατηγική βιώσιμης ανάπτυξης μιας λιγότερο ευνοημένης περιοχής με την παραγωγή τοπικών προϊόντων απαιτεί συνέργειες για τη συλλογική εκμετάλλευση των τοπικών πόρων αλλά κυρίως την ύπαρξη δομών υποστήριξης και οργάνωσης των εμπλεκόμενων.

http://katoci.blogspot.com