Συνεχίζουμε το επετειακό μας αφιέρωμα τι κρατώ από το 2018 και το προσμένω από το 2019 με σκέψεις , απόψεις και ευχές από ανθρώπους που κάτι έχουν να μας πούνε, ακούστε τους....

Γράφει η Σχισμένου Κατερίνα.

Βίκτωρ Ελιέζερ- Η ζωή έχει συνέχεια. Έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Δημοσιογράφος

Από το 2018 λοιπόν κρατώ μια σημαντική λέξη που αναδεικνύει, πρώτα απ’ όλα την αξία της ζωής και την αλληλεγγύη, στην πράξη: Αιμοδοσία. Είναι μια πράξη, που οι σοφοί της Εβραϊκής Θρησκείας εντάσσουν στο πλαίσιο του «Τικουν Ολαμ», δηλαδή της «Διόρθωσης του κόσμου».

Από το 2018, κρατώ επίσης την επέτειο των 70 ετών από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, του κράτους που γεννήθηκε από τις στάχτες 6.000.000 Εβραίων, θυμάτων της Ναζιστικής θηριωδίας, του κράτους που συμβολίζει ακριβώς την αναγέννηση ενός λαού από τις στάχτες του και την αποφασιστικότητα του να επιβιώσει και να προοδεύσει. Ένα κράτος που θα στείλει δυνάμεις υποστήριξης σε κάθε γωνιά της γης που έχει υποστεί φυσική καταστροφή.

Και τέλος, από το 2018 κρατώ τη σφυρηλάτηση μιας λησμονημένης σχέσης: Της σχέσης μου με την πόλη της Άρτας και με τους ανθρώπους της. Σε τούτη εδώ τη χώρα, σε μια πόλη όπου Εβραίοι δεν υπάρχουν πια, κάποιοι κάτοικοι της επί οκτώ ημέρες άναβαν κάθε μέρα ένα κερί της οκτάφωτης λυχνίας του Χανουκά σε ένα παράθυρο παλιάς εβραϊκής κατοικίας, σε μια βιτρίνα παλιού εβραϊκού καταστήματος, στην Πλατεία Εβραίων Μαρτύρων, στο κάστρο της πόλης. Το φως της μνήμης μιας πόλης για τους Εβραίους συμπολίτες που χάθηκαν στο σκότος που άπλωσαν οι ναζί πριν από 75 χρόνια. Η ΑΡΤΑ! Ευχαριστώ λοιπόν και δημόσια τον Θεοχάρη Βαδιβούλη, τη Κατερίνα Σχισμένου, την Εύη Κλούρα, τον Παναγιώτη Μπουντούρη, την Κατερίνα Μασσαλή, την Σταυρούλα Κατσαρού, την Κατερίνα Μήτσου, την Αννα Κουτρούμπα και όλους όσους συμμετείχαν στο άναμμα των κεριών για τη συγκίνηση που μας προκάλεσαν και που για μια ακόμη φορά μας έκαναν να νοιώσουμε την Άρτα στη καρδιά μας.

- Για το 2019 περιμένω ότι και όλοι οι απλοί άνθρωποι αυτού του πλανήτη:

Υγεία, το πρωταρχικό αγαθό που χωρίς αυτό δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε για την προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ευημερία και

Σωφροσύνη, να επικρατήσει δηλαδή η σωφροσύνη ενάντια στον παραλογισμό του φανατισμού, του λαϊκισμού και του σκοταδισμού.

Γεώργιος Δόσης, Πρόεδρος Πανειπηρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος.

Φεύγει σε λίγο το έτος 2018 μια χρονιά για εμένα γεμάτη εντάσεις και αντιπαραθέσεις χωρίς ουσία. Θα θυμάμαι.

Το ταξίδι μου στο Βελιγράδι σε μια Βαλκανική Χώρα που ήθελα να επισκεφθώ εδώ και πολύ καιρό.

Μια χώρα που προσπαθεί να αναστηθεί μετά από τον πρόσφατο πόλεμο που την τσάκισε και να ενταχθεί στην δήθεν αναπτυγμένη και πολιτισμένη Δύση. Ένας λαός περήφανος και πολύ φιλικός προς τον Ελληνικό.

Ακόμα χαραγμένο θα είναι στη μνήμη μου το ταξίδι μου στην πολιτισμένη της τάξης και της πειθαρχίας Γερμανία στα χωριά του Ρομαντικού Δρόμου στη Βαυαρία με τα ωραία κτίρια προσεγμένα και πόλοι τουριστικής ανάπτυξης καθώς και τα χωριά και οι πόλεις της Αλσατίας.

Το ένατο συμπόσιο γλυπτικής στο χωριό Ελληνικό στο καταπληκτικό Μουσείο Θεόδωρος Παπαγιάννης όπου έμεινα άφωνος μπροστά στα έργα και στο μεγαλείο ψυχής του δωρητή να τα χαρίσει στο χωριό του και να αναστήσει το νεκρό σχολείο.

Την εξαίρετη παρουσίαση του Βιβλίου του Χρίστου Τούμπουρου ΜΕ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΛΑΛΙΑ από τη φιλόλογο Κατερίνα Σχισμένου .

Και τέλος η μεγάλη μουσικοθεατρική παράσταση , της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού ,όπου ταξίδεψε η Ήπειρος και η ιστορία της , και η οποία αποθεώθηκε από τους Ηπειρώτες και όχι μόνο, που κατέκλυσαν το Θέατρο παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες οι οποίες μας γέμισαν άγχος και αγωνία .

Ελπίζω το 2019 να απαλλαγώ από τις ευθύνες της ΠΣΕ και να βρεθώ σε χώρες μακρινές όπως: Ινδίες Θιβέτ , Ματσου Πίτσου …….όσο είναι ακόμα καιρός. Με περιμένουν επίσης τα όρη και τα βουνά….

Θεοχάρης Βαδιβούλης. Δικηγόρος- Γραφολόγος.

Από το 2018 κρατώ κάτι καθημερινό και συμβολικό και συνάμα τόσο σπουδαίο: από τον σύλλογο εθελοντών αιμοδοτών του νομού μας έγινε γνωστό πρόσφατα, ότι την τελευταία τριετία οι αιμοδότες στην Άρτα τριπλασιάστηκαν. Αυτό δεν έγινε τυχαία, από μόδα ή ευνοϊκή συγκυρία. Έγινε με σκληρή δουλειά, από συμπολίτες μας, που θυσιάζουν χρόνο και ενέργεια, ώστε κοινωνία μας να πάει ένα βήμα πιο μπροστά! Τι πιο ελπιδοφόρο από την προσφορά, από το πέρασμα στο «εμείς»!

Η κοινωνία μας τα τελευταία χρόνια υποφέρει, μεταξύ άλλων, και λόγω της έλλειψης συλλογικής δουλειάς και κοινωνικής συνείδησης, δίνοντας χώρο στην αναξιοκρατία, την μετριότητα, την κοινωνική αποσύνθεση και τους θιασώτες όλων αυτών των φαινομένων. Παρά την απογοήτευση που δημιουργεί αυτό το νοσηρό κλίμα – ειδικά στους νέους, δεν μπορεί παρά να δίνουν δύναμη κι ελπίδα τέτοιες εθελοντικές δράσεις.

Έτσι, το 2019 εύχομαι κι ελπίζω όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας να νιώσουν όχι απλώς κάτοικοι της Άρτας, αλλά πολίτες της. Να ενωθούν για έναν καλό σκοπό, να μην παρκάρουν σε ράμπες, να σέβονται τις αναπηρικές θέσεις στάθμευσης, τους πεζοδρόμους, να μην καπνίζουν σε εσωτερικούς χώρους, να μην εγκαταλείπουν κατοικίδια, να μην ρυπαίνουν το περιβάλλον, να προσφέρουν χείρα βοηθείας στους αδύναμους.

Η καλύτερη κοινωνία δεν έρχεται ουρανοκατέβατη, γίνεται πράξη καθημερινά - τα καλά παραδείγματα είναι δίπλα μας!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!

Σοφία Εξάρχου. Συμβολαιογράφος.

Η αγαπητή Κατερίνα Σχισμένου μας ζήτησε ως φιλοζωικό σωματείο να γράψουμε τα καλά κ τα κακά του έτους 2018. Δυστυχώς το έτος κλείνει με θρήνο ! Ένα δηλητηριασμένο παγώνι, μια δηλητηριασμένη κ ακρωτηριασμένη αρκούδα που κυοφορούσε ειναι τα θύματα που δημιουργούν το επιστέγασμα σε ένα τραγικό απολογισμό. Οι συνεχόμενες κ επαναλαμβανόμενες κακοποιήσεις κ δηλητηριάσεις ζώων εναι καθημερινό φαινόμενο. Οι επαναλαμβανόμενες εγκταλειψεις οικόσιτων ζώων κ ζώων που γεννήθηκαν σε σπίτια από μη στειρωμένες μητέρες είναι το σύνηθες καθημερινό φαινόμενο!! Δεν έφταναν ολα αυτα, μα σκότωσαν έτσι απλά (προκειμένου να μη δραπετεύσουν) δυο ιαγουάρους που βρισκοταν έγκλειστοι σε επισκέψιμο «πάρκο». 
Τι να πεις για το κτήνος ; Τι να πεις για τους υπάνθρωπους ; Δεν υπάρχει ίχνος ηθικής απέναντι στα υπόλοιπα ζωα της μανας γης! 
Το μονο θετικό του 2018 είναι, ότι συνεχώς όλο κ περισσότεροι νέοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την ωφελιμότητα της συμβίωσης του ανθρώπου με τα ζωα. Έτσι υιοθετούν αδέσποτα ζωα. Νεαρά άτομα συνειδητοποιημένα υιοθετούν κάποιες ψυχες που για κάποιους άλλους ήταν σκουπίδια ! Η χαρά της γέννησης ενός ζωντανού οργανισμού έχει τη φυσιολογική της εξέλιξη κ πορεία ! 
Ευελπιστούμε λοιπόν το έτος 2019 να βρουν περισσότερο το δίκιο τους τα Ζώα. Οι Ζωές των Ζώων να έχουν την απαιτούμενη αξία κ αξιοπρέπεια. Να πληρούνται οι κανόνες ευζωίας τους. Οι ζωές τους να είναι φυσιολογικές !

Φώτης Βράκας. Ελεγκτής ποιότητας και στατιστικά Γερμανικού Σιδηροδρόμου DB Fernverkehr AG München & ιστορικός ερευνητής.

To 2018 μας αποχαιρετά το 2019 έρχεται. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όπως μου είπε κάποιος φίλος, ζω μακριιά από τον τόπο μου. Δυστυχώς γιατί μου λείπουν πράγματα που αγαπώ, κάποιοι φίλοι και συγγενείς και τελικά γιατί μου λείπει ο τόπος που γεννήθηκα. Ευτυχώς, γιατί δεν βιώνω αυτά που βιώνουν οι συμπατριώτες μου εδώ και 8/9 χρόνια. Μια κατάσταση που προσφέρει χώρο για σκοταδισμό σε έναν λαό που θέλει να λέγεται λαός του φωτός. Για μένα προσωπικά πέρα απο μια περιπέτεια υγείας είχε και τα καλά του. Γνώρισα καινούριους αξιόλογους φίλους που μου λέει, ότι δεν είναι όλα στραβά. 4 ιστορικές μελέτες / ερευνες που έκανα για την περιοχή της Άρτας με έκαναν ακόμη να αγαπήσω πιο πολύ τον τόπο αυτόν. Εύχομαι το 2019 να είναι μια καλή χρονιά, να μάθουμε από τα λάθη μας, να μάθουμε να σκεφτόμαστε συλλογικά και όχι ατομικά και το φως της γνώσης να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τον σκοταδισμό, που κάποιοι πρωοθούν. Και φυσικά θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο να βρεθώ με τους φίλους μου. Καλή χρονιά.

Α.Κ. Μητέρα μόνη με ένα παιδί.

Κατ΄αρχάς θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους χρόνια πολλά και καλή χρονιά. Επίσης θα ήθελα να πω πως αν η Κατερίνα Σχισμένου με γράφει με τα αρχικά μου είναι ,όχι πως ντρέπομαι να πω ποια είμαι αλλά δεν θέλω να εκθέσω το παιδί μου που μεγαλώνω μόνη μου σε μια κοινωνία μικρή που δεν είναι φιλική, μάλλον εχθρική θα έλεγα για μας τις μητέρες που για οποιοδήποτε λόγο μείναμε μόνες μας να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας ΜΟΝΕΣ. Ξέρετε δεν είμαι ή μόνη και επίσης ξέρω πως και όταν προκύπτουν δυσκολίες μόνες μας μένουμε. Και τότε όλα δοκιμάζονται, πρώτα οι δικές μας δυνάμεις και μετά των παιδιών μας.Δεν θέλω να κλαφτώ ή να χαλάσω κανενός τη διάθεση, όπως δε χαλάει και η δική μου όταν βγαίνω από το μαγαζί του ένα ευρώ και σκέφτομαι πώς θα κάνω το δώρο αυτό στο παιδί μου να μη φαίνεται φθηνό.... Οι βοήθειες όταν δεν είναι απόροσωπες ή κρατικές έχουν πάντοτε ένα αντάλλαγμα στο οποίο δεν θέλω ν΄αναφερφθώ. Θα κρατήσω το χαμόγελο του παιδιού μου απ΄το 18 και όχι τα δάκρυα ή την απογοήτευση. Θα ευχηθώ απ΄το 19 υγεία σε όλους και δύμναμη και χαρές, θα ευχηθώ οι μόνοι στον κόσμο και μόνες να μπορούν να συνεχίζουν τα βήματά τους όπως μπορούν, σας ευχαριστώ, καλή χρονιά....

 Κατερίνα  Σχισμένου