Πανηγύρι, φωτιά και πένθος ή πως γλεντάνε τα χωριά μας και φέτος (video)

Αν δεν ξέρετε τι είναι αυτό που βλέπετε, λόγω ελλιπούς τριβής με τα πανηγύρια,  το staff της… συναυλίας του Βελισσάρη πάνω στην σκηνή στο Αγγελόκαστρο  βάζει φωτιά στα ουίσκια! Είναι η περασμένη Δευτέρα και η θερμοκρασία βρίσκεται στα όρια του καύσωνα. Από πάνω υπερίπταται μια διαφήμιση, η μουσική είναι σαν αυτή που περνάνε συνήθως ρομά στον δρόμο και την τερματίζουν μοιάζοντας να γουστάρουν πολύ. Το κοιτάς το σκηνικό και παρακαλιέσαι να μην πιάσει καμιά φωτιά και γίνουμε παρανάλωμα του πυρός, μέρες που είναι.

Μετά σκέφτεσαι αν συνάδει με την ατμόσφαιρα των ημερών αυτή η εικόνα. Αν τα πανηγύρια φέτος θα μπορούσαν να έχουν άλλο χαρακτήρα, να μην είναι πανηγύρια κανονικά, να έχει λίγο περισσότερη συστολή το όλο σκηνικό. Τα τραγούδια να δείχνουν, ξέρω γω, ότι καταλάβαμε ότι πέθαναν με φριχτό τρόπο κάπου 100 συνάνθρωποί μας, ότι έχουν κόσμο στον δρόμο, στο συσσίτιο…

Πανηγύρι της Κωνωπίνας

Η στήλη είδε κι ένα άλλο πανηγύρι που-λέει-έγινε σε βαρύ κλίμα στην Κωνωπίνα, τώρα τι βαρύ κλίμα από τις εικόνες που είδαμε, θα σας γελάσουμε. Εκεί το αντεπιχείρημα είναι ότι δόθηκαν λέει χρήματα στους πυροπαθείς. Τι σχέση έχει αυτό με την συναίσθηση του πένθους; Ή γλεντάς ή όχι. Αυτές οι κοινωνικές προσφορές για να κάνουμε το κέφι μας μου θυμίζουν κάτι συνδέσμους χουλιγκάνων που, όταν δεν μετέχουν με ρόπαλα και κράνη σε ραντεβού για ξύλο, κάνουν αιμοδοσίες!

Να μην τα πολυλογεί η στήλη (δεν το έχει κρύψει ποτέ) αυτή η «μουσική» που παίζεται σε αυτά τα happenings θεωρεί ότι θέλει ειδικό αυτί. Για την ακρίβεια, αν πας και παίξεις αυτή την μουσική σε άλλη χώρα μάλλον θα σε συλλάβουν για κακοφωνία και μην πει κανείς ότι πρόκειται για προσωπικά γούστα. Πολύ απλά αυτό το πράγμα δεν ακούγεται.

Καθώς τελειώνει το βιντεάκι κάποιος σκάει εξ επαφής το πανέρι με τα λουλούδια στο κεφάλι του αοιδού. Η λουλουδού έχει μπλεχτεί με τα καλώδια. Το staff κάπου έχει χαθεί. Ο αοιδός περιμένεις ότι θα τα πάρει στο κρανίο με τον φίλαθλο που του έσκασε στη μάπα το πανέρι. Όχι, αγκαλιάζονται και τραγουδάνε μαζί κάτι ακατάληπτο που, δεν μπορεί, κάπου θα υπάρχει μια μετάφραση, γιατί η αφεντιά μας δεν ξεχωρίζει λέξεις.

Το κλαρίνο ουρλιάζει και διαμαρτύρεται για την τύχη που έλαχε. Θα μπορούσε να παίζει σε μια συμφωνική κάπου στην Αυστρία ή θα μπορούσε να παίζει αληθινή παραδοσιακή μουσική. Θα μπορούσε να υπάρχει και λίγη θλίψη. Αλλά θα έπρεπε να αλλάξει και το μουσικό  ρεπερτόριο και σε τέτοιες… συναυλίες αυτό πρέπει να είναι αδύνατον.

η συντακτική κουφή μονάδα

www.agriniopress.gr