Απεβίωσε ο τελευταίος Πηγιώτης μαχητής του Γοργοποτάμου,Στρατηγός Βούλγαρης Στέργιος

‘’ΕΦΥΓΕ» Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΗΓΙΩΤΗΣ ΜΑΧΗΤΗΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ. ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΕΠΑΣΕΙ.

Η ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΘΑ ΨΑΛΕΙ ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ (ΟΔΟΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ-ΠΑΤΗΜΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ) ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 13.30) μ.μ

Απεβίωσε στις 26 Νοεμβρίου 2016 Στρατηγός Βούλγαρης Στέργιος ο τελευταίος εκ των Πηγιωτών Μαχητών της Εθνικής Αντίστασης με τις δυνάμεις του ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ Ναπ. Ζέρβα που έλαβαν μέρος στην Επιχείρηση ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου στις 25/26 Νοεμβρίου του 1942 στην κορυφαία πράξη αντίστασης του Ελληνικού λαού κατά Γερμανών και Ιταλών κατακτητών.

Πλήρης ημερών σε ηλικία 95 ετών έφυγε από τη ζωή ένας ακόμη εκ των ηρώων του έπους της Εθνικής Αντίστασης και –συμπτωματικά- ανήμερα της επετείου του γεγονότος αυτού λες και την διάλεξε μόνος του ως ημέρα θανάτου του. Ένας άνθρωπος γενναίος , τίμιος, σεμνός εγκρατής και αθόρυβος . ‘Ένας από αυτούς που δεν επεδίωξε ποτέ να εξαργυρώσει την προσφορά του στην πατρίδα αν και θα είχε πάμπολλες ευκαιρίες. Ένας καθαρά ανιδιοτελής και αγνός πατριώτης. ΟΙ έννοιες αυτές κατά κοινή ομολογία, στο πρόσωπό του, αποκτούν το νόημά τους..

Ο Στέργιος Βούλγαρης γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1922 στις Πηγές ΄Αρτας . Το 1942 κατετάγη στον ΕΟΕΑ –ΕΔΕΣ με τα δυό του αδέλφια τον Γιώργο Βούλγαρη και τον Αριστείδη Βούλγαρη, με τον αείμνηστο πατέρα μου Βασίλειο Καπερώνη αλλά και άλλους συγχωριανούς του Πηγιώτες και Ραδοβιζινούς , εντάχθηκαν στην ομάδα του Οπλαρχηγού του Ζέρβα Παπασπύρου Ζαφείρη του θρυλικού ιερέα των Πηγών που άφησε το πετραχήλι και το θυμιατό και πήρε το όπλο του. Έτσι όλοι μαζί υπο τον Στρατηγό Ναπ. Ζέρβα ξεκίνησαν τον πόλεμο για να ελευθερώσουν την Πατρίδα από τους κατακτητές. Παρέμεινε στην Εθνική Αντίσταση μέχρι το Φεβρουάριο του 1945 όταν διαλύθηκαν οι αντιστασιακές οργανώσεις με την Συμφωνία της Βάρκιζας. Μαζί με τους συμπολεμιστές του έδωσε πολυάριθμές μάχες κατά των Γερμανοιταλών κατακτητών, αλλά και κατά των επιτιθεμένων ΕΛΑΣΙΤΩΝ σε ΄Ηπειρο και Θεσσαλία όταν αναίτια ξεκίνησε ο αδελφοκτόνος εμφύλιος μεσούσης της Κατοχής από τα μέσα του 1943.Επίσης με τα τμήματα του ΕΟΕΑ -ΕΔΕΣ έλαβε μέρος στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά την αποχώρηση των Γερμανών το φθινόπωρο του 1944 στην Πρέβεζα,στα Ιωάννινα, αλλά και στην Θεσπρωτία εναντίων των Γερμανοτσάμηδων δοσίλογων και συνεργατών των γερμανών τους οποίους κατόρθωσαν και εκδίωξαν. 

Στις 25/26 Νοεμβρίου με ομάδα δέκα ανταρτών Πηγιωτών υπο τον Ιερέα Παπασπύρο Ζαφείρη έλαβε μέρος στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου την μοναδική κοινή επιχείρηση των Ελλήνων ανταρτών του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ μαζί με τους ΄Αγγλους Σαμποτέρ απ΄οπου απεκόμισε ως λάφυρο μάχης το πιστόλι ενός Ιταλού αξιωματικού και το οποίο δώρισε στο πολεμικό Μουσείο όπου και εκτίθεται σήμερα.

 Μαζί του εκεί με δέκα Πηγιώτες αντάρτες , από το σύνολο των εξήντα ανταρτών του Ζέρβα τους Γεώργιο Σπ. Βούλγαρη- Κων/νου Δημ. Φώτου- Αντώνη Λεων. Αντωνάκη- Νικόλαου Δημ.Γεωργούλα- Δημητρίου Ανδρ.Ζήση- Δημητρίου Β. Καρακώστα -Δημητρίου Χαρ.Τσατσαρώνη-Νικολάου Ιωαν. Φώτου καθώς και άλλων Ραδοβιζινών συμπατριωτών μας που αποτελούσαν και την συντριπτική πλειοψηφία της δύναμης του Ζέρβα στο Γοργοπόταμο. Σχεδόν ρακένδυτοι, νηστικοί μέσα στο κρύο την πείνα και την κακουχία αλλά με δυνατή ψυχή διέσχισαν την οροσειρά της Πίνδου και της Κεντρικής Στερεάς για να πραγματοποιήσουν το τολμηρό εγχείρημα και να γυρίσουν πίσω στα αντάρτικα λημέρια του Βάλτου και των Ραδοβιζίων να συνεχίσουν τον αγώνα... Έγραψε έτσι μαζί τους τις νέες σελίδες δόξας της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας.

Μετά την Απελευθέρωση της Πατρίδας κατετάγη στον Ελληνικό Στρατό ως αξιωματικός όπου προσέφερε τις υπηρεσίες του μέχρι το 1976 σε μονάδες πρώτης γραμμής οπότε και αποστρατεύτηκε ως ευδοκίμως τερματίσας την υπηρεσία του. Για τις πράξεις του αυτές, την έντονη αντιστασιακή δράση του, αλλά και την μετέπειτα σταδιοδρομία του στον Ελληνικό Στρατό ως Αξιωματικός τιμήθηκε από την Πατρίδα με δεκατέσσερα μετάλλια μεταξύ των οποίων και δύο χρυσά Αριστεία ανδρείας .

Αξιον αναφοράς όμωςείναι και το συγγραφικό του έργο ,αφού εκτός από καλός χειριστής του όπλου ,χειρίζονταν εξ ίσου καλά και την πέννα .Ήταν πολυγραφότατος και παραστατικός, Το 1971 εξέδωσε το Βιβλίο ‘’ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ’’ όπου εξιστορεί με προσωπικές μαρτυρίες το κορυφαίο γεγονός της Εθνικής Αντίστασης.

Το 2010 εξέδωσε το βιβλίο με τίτλο ‘’Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΒΟΛΩΝ ΜΕ ΤΗ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ’’που αναφέρεται στο έπος του Αλβανικού μετώπου το 1940 και ιστορεί την συμμετοχή των γενναίων Πηγιωτών στρατιωτών του 3/40 ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΕΥΖΩΝΩΝ ΑΡΤΑΣ αυτών των ‘’διαβόλων ’’όπως τους αποκαλούσαν οι εχθροί τους και που έγινε ο φόβος και ο τρόμος τους. ‘Επίσης υπό έκδοση συγγράμματα ¨»ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΣΤΑ ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ’’ Ο ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΜΟΣ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΕΖΗΣΑ9Βελτιωμένη έκδοση) και ‘’ΤΟ ΣΟΥΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΛΤΣΟ ΤΟΠΟΙ ΘΥΣΙΑΣ’’ έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και μεταξύ των συμπολεμιστών αλλά και των συγχωριανών του οι οποίοι τον υπεραγαπούσαν και τον θαύμαζαν βάζοντάς τον πολλές φορές να τους εξιστορεί γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του. Οι συγγενείς του με υπερηφάνεια αναφέρονταν στο πρόσωπό του. Με αίσθημα θαυμασμού τον αντιμετώπιζαν οι δημοσιογράφοι και ιστορικοί συγγραφείς που ερχόταν και τον συναντούσαν για να μάθουν από πρώτο χέρι και δια ζώσης την πραγματική ιστορία της Εθνικής Αντίστασης .Στις αναφορές του ήταν σαφής και αντικειμενικός ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Έδωσε δεκάδες συνεντεύξεις ενώ η τηλεόραση στην επέτειο του Γοργοποτάμου η σε ιστορικές αναφορές της Εθνικής αντίστασης μετέδιδε αποσπάσματα συνεντεύξεών του. Με τιμή και σεβασμό τον αντιμετώπιζαν οι Αντιστασιακές Οργανώσεις των ΕΟΕΑ ΕΔΕΣ

Εξ ίσου αγαπητός και χαίρων εκτιμήσεως ήταν και στους Κρητικούς στο Καστέλι Πεδιάδος Ηρακλείου και στον Ευαγγελισμό όπου υπηρέτησε, αλλά και από όπου καταγόταν η σύζυγός του .Τον αντιμετώπιζαν με θαυμασμό και εκτίμηση αλλά και εκείνος τους αγαπούσε. Εκεί ,μετά την αποστρατεία του κυρίως, περνούσε και τον καιρό του καλλιεργώντας τα κτήματα. Τα βράδια στα καφενεία του χωριού τους εξιστορούσε γεγονότα ακούγοντας τον όλοι με προσοχή.

Ο στρατηγός ‘’έφυγε’’ αλλά έμειναν παρακαταθήκη οι γενναίες πράξεις του για να θυμίζουν σε όλους ότι υπέρτατο καθήκον με όποιο κόστος είναι η προάσπιση των δικαίων και της Ελευθερίας της Πατρίδας μας . Απόδειξη είναι ο ίδιος,ένα χωριατόπαιδο όπως και πάρα πολλοί Έλληνες τότε, με λιγοστούς κυρίως αγράμματους αλλά με πυρωμένη ψυχή και πίστη συντρόφους του, πίστεψαν ότι οι σιδερόφρακτες ορδές των Γερμανοιταλών δεν είναι ανίκητοι όπως φάνταζαν και ξεκίνησαν τον πόλεμο εναντίον τους με αποτέλεσμα να συμβάλλουν τα μέγιστα στην απελευθέρωση της πατρίδας. Ας πάρουμε και εμείς σήμερα λίγο δίδαγμα από τις πράξεις τους .Το οφείλουμε άλλωστε και ως ένδειξη τιμής σε αυτούς πολέμησαν για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι (Έστω και πτωχευμένοι θα πρόσθετα αλλά ελεύθεροι)

Για μένα προσωπικά που μπήκα στην Οικογένεια του στρατηγού ως γαμπρός του και τον έζησα τριάντα χρόνια από κοντά, ήταν και είναι εμπειρία ζωής να ακούς και να διαβάζεις τα κατορθώματα αυτών των ανθρώπων που κινούνταν μόνο από ανιδιοτέλεια και αγάπη στην πατρίδα. Έζησα την αγάπη ,το σεβασμό και το δέσιμο του πατέρα μου και της μάνας μου με τον Στρατηγό. Έζησε ως ένας καλός οικογενειάρχης. Ευτύχησε και ευτύχισαν να μεγαλώσουν μαζί του τέσσερα εγγόνια και ένα δισέγγονο, που τον υπεραγαπούσαν και τον λάτρευαν.

Κοντά του γνώρισα σχεδόν όλους τους πρωταγωνιστές του έπους της Εθνικής Αντίστασης και τα κατορθώματα ανταρτών του Ζέρβα. Γνώρισα τους συμπολεμιστές του αλλά και τους συμμαθητές στου στο Στρατό. «Στήκετε και κρατείτε τις παραδόσεις» ήταν η αγαπημένη του φράση Αυτό πρέπει και εμείς να τηρήσουμε τιμώντας τέτοιους ανθρώπους.Τις παραδόσεις μας.Το μπόλι που μας άφησαν παρακαταθήκη αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να βλαστήσει και να το μεγαλώσουμε εμείς και τα παιδιά μας.Αυτή την υποχρέωση έχουμε.

Ο Στρατηγός έφυγε πλήρης ημερών. έφυγε για να συναντήσει στο πάνθεο των Ηρώων τους συμπολεμιστές και να τους πει για τα όχι και τόσο καλά νέα των σημερινών απογόνων τους. Στο πρόσωπό του σήμερα τιμούμε όλους αυτούς. Τους προγόνους μας. Θα τους μεταφέρει όμως και την νοσταλγία αλλά και την αγάπη για αυτούς που θυσίασαν και τη ζωή τους, που πέρασαν πείνα δίψα και κακουχίες για να μας παραδώσουν πατρίδα ελεύθερη. Εκει θα κάτσουν όλοι και θα λογαριάσουν για το στρατηγό τι και πόσο έδωκε για την πατρίδα. Η ιστορία μόνος αδέκαστος κριτής θα βγάλει το λογαριασμό του στρατηγού για όση τιμή η πατρίδα του χρωστάει .Εμάς θα καλέσει να τον εξοφλήσουμε τιμώντας τον όπως αρμόζει.

Θα ζεί στις καρδιές όλων μας . Μας έκανε να αισθανόμαστε υπερήφανοι γι αυτόν. Αύριο συγγενείς και φίλοι θα τον συνοδεύσουμε στην τελευταία κατοικία του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Αθήνα 28 /11/2016

Χρήστος Β.Καπερώνης

romiazirou.blogspot.gr