Δεν υπάρχουν πλέον τα χουλιάρια και οι χουλιάρες στα θεσπρωτικά σπίτια...

Τα  χουλιάρια υπήρχαν παλιότερα σε όλα τα θεσπρωτικά σπίτια. Τα κατασκεύαζαν οι ίδιοι οι άνθρωποι των χωριών, από διάφορα ξύλα. Οι Θεσπρωτοί έτρωγαν  με ξύλινα χουλιάρια και όταν ήθελαν να δηλώσουν, πέραν των ανθρωπίνων ορίων, φτώχεια και τυράγνια έλεγαν: “έφαγα με το παλιοχούλιαρο”. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν τα σιδερένια, που ήθελαν κάθε τρεις και λίγο γάνωμα και τέλος τα ανοξείδωτα. Άλλο χουλιάρι κι άλλο κουτάλι, το οποίο ετυμολογείται από το κύτος (κύλωμα) – κυτάλιον – κουτάλιον. Συνηθιζόταν χουλιάρια να λέγονται τα ξύλινα και κουτάλια τα σιδερένια. 

Οι χουλιάρες ήταν μεγάλα χουλιάρια και κυκλοφορούσαν σε διάφορα είδη (μακριές, κοντές, βαθιές και ξώβαθες) κατάλληλες για τις διάφορες χρήσεις. Μέχρι τη δεκαετία του 1950, αλλά και λίγο αργότερα κάποιοι Θεσπρωτοί τσοπαναραίοι, μαζί με την γκλίτσα τους, κουβαλούσαν στον τρουβά το πελεκητάρι και το χουλιαρογλύφτη τους, δυο εργαλεία της ποιμενικής ξυλογλυπτικής απαραίτητα για την κατασκευή ξύλινων χουλιαριών. Δηλαδή εκτός από επαγγελματίες τσοπαναραίοι ήταν και ερασιτέχνες χουλιαράδες.

http://katoci.blogspot.gr/