Τουρκικό Κουρδιστάν: Ένας απάνθρωπος πόλεμος κρυμμένος κάτω από το χαλί

Δίπλα στη φωτιά που καίει στη Μέση Ανατολή, στα ανοιχτά μέτωπα της Συρίας και του Ιράκ, βρίσκεται σε εξέλιξη ένας άλλος πόλεμος εξίσου καταστροφικός και αιματηρός, στις νοτιοανατολικές περιοχές της Τουρκίας, στο τουρκικό Κουρδιστάν. Ένας πόλεμος κρυμμένος κάτω από ένα παγερό χαλί σιωπής και αδιαφορίας που έχει υφάνει η τουρκική κυβέρνηση με τη συνεργασία και ανοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία πριμοδοτεί με δισεκατομμύρια ευρώ τον Ερντογάν για την αντιμετώπιση του προσφυγικού κύματος από τη Συρία και το Ιράκ και την ίδια στιγμή κάνει τα στραβά μάτια για τους 200.000 νέους πρόσφυγες και ξεριζωμένους που δημιουργεί, αυτή τη φορά μέσα στη Τουρκία, η επέμβαση του τουρκικού στρατού σε 17 πόλεις που κατοικούνται από Κούρδους στις επτά Επαρχίες, όπου έχει επιβληθεί στρατιωτικός νόμος και περιστασιακά απαγόρευση κυκλοφορίας, όλο το εικοσιτετράωρο. Πόλεις και χωριά από τις Επαρχίες Ντιγιάρμπακιρ, Μάρντιν, Μπάτμαν, Μους, Σιρνάκ, Χακάρι, Ελαγίζ έχουν δεχτεί όλη την αγριότητα των εκκαθαρίσεων που έχουν εξαπολύσει τα τουρκικά στρατεύματα.

Οι Κούρδοι είναι ένας λαός που οι ρίζες τους χάνονται στα βάθη των αιώνων.

Τον Αύγουστο του 1920, μετά το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, υπογράφτηκε η Συνθήκη των Σεβρών, που ανάμεσα στα άλλα, στα άρθρα 62 και 64, προέβλεπαν την ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Η Συνθήκη, εξαιτίας των γεγονότων και της έκβασης του πολέμου που κατέληξε στην ήττα της Ελλάδας και την Μικρασιατική Καταστροφή, δεν υλοποιήθηκε ποτέ.

Μετά την επικράτηση του Κεμάλ το 1922 και τη δημιουργία του εθνικού κράτους της Τουρκίας, με το δόγμα: «ένα κράτος, μια γλώσσα, μια θρησκεία», επιχείρησε να εκτουρκίσει και να εξαφανίσει το λαό των Κούρδων. Απαγόρευσε την χρήση της κουρδικής γλώσσας, τα κουρδικά ονόματα, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις τους, τον γιορτασμό των τοπικών γιορτών, ακόμα και τη μεγάλη εθνική κουρδική γιορτή του Νεβρόζ, την γιορτή της Ανοιξης και του φωτός.

Το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάννης, η γη των Κούρδων χωρίστηκε σε τέσσερα κομμάτια: Στο δυτικό Ιράν όπου ζουν σήμερα περίπου 10 εκατομμύρια Κούρδοι. Στο βόρειο Ιράκ, το οποίο σήμερα είναι ημιαυτόνομη περιοχή, το Ιρακινό Κουρδιστάν, όπου ζουν 5 εκατομμύρια. Στη βόρεια Συρία, στα 4 αυτοδιοικούμενα καντόνια της Ροζάβα, άλλα 5 εκατομμύρια, και ο κύριος όγκος των Κούρδων που ζει στην νότια και νοτιοανατολική Τουρκία και αριθμούν γύρω στα 20 εκατομμύρια.

Στη διάσκεψη αυτή δεν πήραν μέρος οι Κούρδοι, οι συμφωνίες έγιναν παρά την θέλησή τους και ερήμην τους και όπως ήταν φυσικό την Συνθήκη αυτή δεν την αναγνώρισε ποτέ ο κουρδικός λαός.

Υστερα από χρόνια αιματηρών αγώνων και επαναστάσεων, το 2012, οι Κούρδοι, με προτροπή του φυλακισμένου ηγέτη τους Αμπντουλάχ Οτσαλάν, προχωρούν σε μονομερή κατάπαυση του πυρός και ξεκινούν ειρηνευτικές συνομιλίες με τον πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν.

Μετά τις εκλογές του Ιούνη 2015 σημειώθηκε η πολύνεκρη επίθεση από Ισλαμοφασίστες του ISIS στο Σουρούτς, στις 21 Ιούλη. Τα τουρκικά στρατεύματα ξεκινούν αεροπορικούς βομβαρδισμούς ενάντια σε θέσεις του ISIS στο Ιράκ αλλά ο κύριος στόχος τους ήταν, φυσικά, οι Κούρδοι μαχητές του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ). Ο Ερντογάν κηρύσσει πόλεμο στην «τρομοκρατία» των Κούρδων και τορπιλίζει τις ειρηνευτικές συνομιλίες.

Στις 25 Ιούλη το ΡΚΚ ανακοινώνει ότι η εκεχειρία με την Άγκυρα έχει χάσει κάθε νόημα έπειτα από τις επιδρομές. Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου, ο Τούρκος πρόεδρος επικεντρώνει τις επιθέσεις του εναντίον του φιλοκουρδικού HDP, το οποίο κατηγορεί ότι είναι συνεργός των «τρομοκρατών». Ο τουρκικός στρατός μαζί με την αστυνομία ξεκινούν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο τουρκικό Κουρδιστάν.

Τον Αύγουστο μεγάλες Λαϊκές Συνελεύσεις ανακηρύσσουν αυτόνομες τις περιοχές Σιλόπη, Τζίζρε, Νουσάιμπιν-Νίσιβις, Σίρνακ, Γιουκσέκοβα, Μπουλανίκ και του Βάρτο. Ακολουθεί επέμβαση του στρατού και σημειώνονται σφαγές και συμπλοκές με τους κατοίκους.

Στις 10 Οκτώβρη, βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας σκορπά το θάνατο στην Αγκυρα, στη μεγάλη συγκέντρωση - διαδήλωση του HDP για την ειρήνη.

Μετά τις εκλογές που έγιναν μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας, οι πολεμικές επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού εντάθηκαν.

Απαγορεύσεις κυκλοφορίας στους δρόμους του Κουρδιστάν

Από τις 12 Αυγούστου μέχρι σήμερα, κηρύχτηκε απαγόρευση κυκλοφορίας 52 φορές. Επί 137 ημέρες, από τότε μέχρι και σήμερα, κουρδικές πόλεις καίγονται, σπίτια γκρεμίζονται, ελεύθεροι σκοπευτές πυροβολούν όποιον πολίτη τολμήσει να βγει στο δρόμο, λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας.

Σπίτια γκρεμίζονται, σχολεία ισοπεδώνονται, νοσοκομεία και τζαμιά γίνονται στόχοι του τουρκικού πυροβολικού. Δολοφονούνται πολίτες στην πλειοψηφία τους παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι.

Η μεταφορά στα νοσοκομεία των τραυματιών και των ασθενών είναι αδύνατη λόγω των απαγορεύσεων. Δεν χορηγείται άδεια ταφής των νεκρών. Ο λαός κρατάει τους νεκρούς του στα σπίτια και ζει επί μεγάλα χρονικά διαστήματα μαζί τους.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να βγούν από τα σπίτια τους για να αντιμετωπίσουν τις άμεσες ανάγκες σε φαγητό, νερό κλπ. Σε πολλά σημεία έχει διακοπεί η ύδρευση και η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας.

Στην πραγματικότητα εφαρμόζεται μια γενοκτονία.

Η αντίσταση του Κουρδικού λαού

Εδώ και 137 ημέρες οι Κούρδοι πατριώτες αντιστέκονται. Καθημερινά οργανώνουν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στις μεγάλες πόλεις του βόρειου Κουρδιστάν. Στήνουν οδοφράγματα, σκάβουν τάφρους και χαντάκια για να εμποδίσουν τα τεθωρακισμένα του στρατού και της αστυνομίας, τα κανόνια και τα βαριά όπλα, να μπουν στις γειτονιές, συμπλέκονται σε μάχες με το στρατό και τους παρακρατικούς που επιχειρούν βάρβαρες επιθέσεις.

Η Ένωση Κουρδικών Κοινοτήτων (KCK), η Οργάνωση - στέγη όλων των κουρδικών κοινοτήτων σε Τουρκία, Ιράν, Ιράκ και Συρία, σε ανακοίνωσή της αφού γνωστοποιεί τις αποφάσεις των μεγάλων Λαϊκών Συνελεύσεων να ανακηρύξουν την αυτονομία των Επαρχιών τους, αναφέρει και τα εξής:

«Οι Λαϊκές Συνελεύσεις των επαρχιών Σιλόπης, Τζίζρε, Νουσάιμπιν-Νίσιβις και Σίρνακ ανακοίνωσαν ότι από τούδε και στο εξής δεν αναγνωρίζουν τις κρατικές αρχές, ότι από τούδε και στο εξής δεν θα έχουν καμία σχέση με αυτές και ότι θα αποφασίζουν οι ίδιοι για τις τύχες τους, συγκροτώντας τις δικές τους σχετικές αρχές και υπηρεσίες.

Σε περίπτωση δε που δεχτούν επιθέσεις οι αρχές και οι υπηρεσίες που θα συγκροτήσουν, θα κάνουν χρήση του δικαιώματος της αυτοάμυνας».

Έξαλλος ο Ερντογάν «ορκίζεται»: Η τρομοκρατική οργάνωση, οι Κούρδοι αντάρτες και οι υποστηρικτές τους «θα θαφτούν στα χαντάκια που έσκαψαν». Μόνο που όταν αναφέρεται σε τρομοκράτες, εννοεί όλο τον πληθυσμό της Νοτιοανατολικής Τουρκίας.

Ο συνπρόεδρος του φιλοκουρδικού σοσιαλδημοκρατικού HDP (Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών) Σελαχατίν Ντεμιρτάς δηλώνει ότι το Daesh (η οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος») και το AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης - το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας) είναι ένα και το αυτό. «Όπως ο ISIS έτσι και η τούρκικη κυβέρνηση αναγνωρίζει μόνο ένα έθνος, μια γλώσσα, ένα κράτος και επιβάλλει στην κοινωνία αυτή τη φασιστική λογική. Το AKP είναι ένα είδος ISIS της Τουρκίας και εναντίον του διεξάγουμε ένα δημοκρατικό αγώνα, είμαστε υποχρεωμένοι να διεξάγουμε αυτόν τον αγώνα. Είμαστε υπέρ μιας πλειοψηφικής δημοκρατίας και υπερασπιζόμαστε ένα νέο Σύνταγμα, το οποίο θα πρέπει να σέβεται την πολυπολιτισμικότητα της Τουρκίας».

Σε τελική ανάλυση οι πολεμικές επιχειρήσεις του τουρκικού κράτους τόσο στις περιοχές του τουρκικού Κουρδιστάν όσο και οι βομβαρδισμοί του τουρκικού στρατού, το βράδυ της Πέμπτης 24 Δεκέμβρη, σε κουρδικές θέσεις δυτικά της Τελ Αμπιάντ μέσα στη Συρία, στόχο έχουν, εκτός από το γονάτισμα της αντίστασης των Κούρδων, να κρατήσουν ανοιχτούς τους δρόμους επικοινωνίας, ανεφοδιασμού, και λαθρεμπορίας πετρελαίου με τους ισλαμοφασίστες του ISIS με τα εδάφη που ελέγχουν τόσο ανατολικά στο βόρειο Ιράκ, όσο και δυτικά στη βόρεια Συρία, στη λωρίδα ανάμεσα στα κουρδικά αυτοδιοικούμενα καντόνια του Εφρίν και της Τελ Αμπιάντ.

Του Ανδρέα Δενεζάκη

www.imerodromos.gr