Προς εκλογές άχρωμες, άοσμες και άγευστες...

Ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε και δεν εννοούμε ότι οδηγεί την χώρα σε εκλογές για να μην καταλάβει ο λαός την σφοδρότητα των μέτρων που περιλαμβάνει το μνημόνιο που ο ίδιος έφερε και ψήφισε. Όταν λέμε τα κατάφερε, εννοούμε ότι ισοπέδωσε κάθε έννοια πολιτικής διαδικασίας, εξαφάνισε κάθε δυνατότητα παραγωγής πολιτικής, εξάντλησε ένα ολόκληρο εκλογικό σώμα αυτούς τους 7 μήνες, κάνοντας ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα να ασχολείται μαζί του, πρώτα με την διαπραγμάτευσή του και μετά με τη διάσπασή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε το "κρίσιμο εθνικό θέμα", γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει τίποτε άλλο (τουλάχιστον στην επικοινωνιακή μαρκίζα) που να μπορεί να τραβήξει την προσοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποκλειστικός υπεύθυνος της αποπολιτικοποίησης-αποιδεολογικοποίησης της βάσης και της κοινωνικής κινητικότητας.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προκάλεσαν ηθελημένα δύο εκλογικές αναμετρήσεις κι ένα δημοψήφισμα μέσα σε μόλις 7 μήνες, με αποτέλεσμα η πολιτική διαδικασία να ορίζεται μόνο με γνώμονα τις εκλογές, που εκλογές σημαίνουν μόνο ψήφοι και πώς θα μπορέσεις να τους υφαρπάξεις. Και με ποιο διακύβευμα; Το ποιος θα κυβερνήσει αυτόν τον τόπο και όχι το πώς. Η υπογραφή του τρίτου μνημονίου είχε ως στόχο να βάλει τα πράγματα σ' έναν αυτόματο πιλότο, παρουσιάζοντας στο εκλογικό σώμα την δυνατότητα επιλογής κομματικών προϊόντων και προσωπικότητων, λες και βρισκόμαστε σ' ένα σουπερμάρκετ, κατάσταση που ευνοεί φυσικά τους τυχοδιώκτες που κατοικοεδρεύουν στο Μαξίμου.

Κι αυτό είναι το ασυγχώρητο. Ο λαός δεν θέλει εκλογές, ο λαός θέλει επιτέλους να ηρεμήσει και να μιλήσει για τα ουσιαστικά προβλήματα που απασχολούν την καθημερινότητά του, δίχως την μέγγενη της εκλογικής επιρροής, δίχως την ανάγκη να επιλέξει στρατηγικές που δεν τον αφορούν. Αυτές οι εκλογές όχι μόνο είναι θολές ως προς το αποτέλεσμα, αλλά είναι εντελώς άοσμες, άχρωμες και άγευστες, με μηδενικό διακύβευμα και βεβαίως με μια παρέλαση μετριοτήτων, σε όλους τους χώρους, που απλά πασχίζουν να κερδίσουν ένα ψίχουλο που θα τους στείλει στην Βουλή.

Κανένα μεράκι, καμία ουσιαστική όρεξη, παρά μόνο μια μάχη επιβίωσης κομματικών μηχανισμών, πάντοτε με τη εύσχημη δικαιολογία της έλλειψης χρόνου. Μια ολόκληρη χώρα άγεται και φέρεται από τις ορέξεις μιας κλίκας καιροσκόπων, που το μόνο που θέλουν είναι η συμμετοχή στη νομή της εξουσίας. Και φυσικά η παραδοχή ότι αυτό το πολιτικό σύστημα έχουμε, μ' αυτά τα υλικά θα προχωρήσουμε. Βλέπεις μια άκρατη υπαλληλοποίηση, οριζόντια και κάθετα, που το μόνο που θέλει είναι σε χαλεπούς καιρούς να εξασφαλίσει έναν επιούσιο. Καμία ιδεολογία, κανένα όραμα, όλα στον αυτόματο πιλότο, με την ασυγχώρητη παραδοχή του ότι "ότι και να ψηφίσεις δεν έχει σημασία, αφού κουμάντο κάνει η Ευρώπη".

Και φυσικά αυτή η παραδοχή θα φέρει στην Βουλή μέχρι πρότινος περιθωριακά μορφώματα ή θα δικαιώσει κόμματα αξιωματούχων και όχι μαζών, γιατί οι μάζες, πλήρως απογοητευμένες, προδομένες, ξενερωμένες θα απέχουν πανηγυρικά από την πολιτική διαδικασία. Και όλα αυτά για να διανεμηθεί μια πεπερασμένη πίτα, αρκούμενοι σε μετακινήσεις ψηφοφόρων, με την μάχη να είναι ποιος θα πει το καλύτερο σλόγκαν, ποιος θα πει την πιασάρικη ατάκα, ποιος θα κάνει την μεγαλύτερη βαβούρα κι όλα αυτά από την θέση του καναπέ, με τον καθέναν να μένει στην ασφαλή θέση του τρολαρίσματος.

Η απονεύρωση του λαϊκού παράγοντα, η εξαπάτησή του σε ψευτικές ελπίδες και σχέδια οδηγεί σε μια δημοκρατία χωρίς εκλογικό σώμα, σε μια δημοκρατία τελετουργίας, που υπάρχει μόνο στα χαρτιά, μόνο σε επίπεδο θεσμών, που αποτελούν είτε άδεια κουφάρια, είτε πεδίο προβολής προσωπικών φιλοδοξιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε και μας έκανε ένα μεγάλο ριάλιτι, που σημασία μόνο έχει η επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία τακτικών εκ μέρους των πολιτικών δρώντων, με την αγωνία να εντοπίζεται μονάχα στο ποιος θα βγει πρώτος και ποιος θα μπει στη Βουλή, λες και έχουμε σαν χώρα λύσει όλα τα άλλα προβλήματα.

Η πολιτική έχει απωλέσει τον ερωτικό της χαρακτήρα, έχει μετατραπεί σ' έναν ανέραστο μηχανισμό εύρεσης ρόλων και εργασιών, ξεχνώντας διάολε το πώς θα κάνουμε αυτή την ρημάδα την κοινωνία καλύτερη και φυσικά το πώς τα δρώντα υποκείμενα θα επιτύχουν τον μέγιστο βαθμό ευτυχίας και ευημερίας. Η πολιτική σκηνή πατά πάνω σε βαριεστημένους θεατές, αποθεώνοντας την ιδιωτικότητα και όχι την αίσθηση του συλλογικού. Μετέτρεψε τους πολίτες σε πελάτες-ζόμπι εξ ολοκλήρου, με τις διαχωριστικές γραμμές να πέφτουν με πάταγο περισσότερο από ποτέ. Και βεβαίως θα περιμένει η όποια ουσιαστική συζήτηση την επομένη των εκλογών, έχοντας χάσει για ακόμα μια φορά την όποια ευκαιρία. Αποθέωση της διαχείρισης, της μικροπολιτικής, του πολυτελούς τίποτα χωρίς ουσία και περιεχόμενο.

Δημοκρατία χωρίς συμμετοχή είναι ένα πουκάμισο αδειανό, μια άδεια τελετουργία που βολεύει τους μετρίους και τους αχρείους. Αντίθετη μια δημοκρατία με ενεργό συμμετοχή και πολιτικοποίηση είναι μια ζώσα δημοκρατία που δίνει "ζωή" στον κάθε μέτοχό της. Άλλα είπαμε, προέχει η γιορτή της δημοκρατίας, που στο τέλος κινδυνεύει να διεξάγεται με ελάχιστους καλεσμένους, καλή ώρα όπως γίνεται στην παρούσα Βουλή με τη Ζωή και τους κομματικούς της φίλους..

www.epikairo.gr