Ωρωπός Πρέβεζας. Δείτε τα video

Δείτε τα video

Ο Ωρωπός (Τοπική Κοινότητα Ωρωπού - Δημοτική Ενότητα ΛΟΥΡΟΥ), ανήκει στον δήμο ΠΡΕΒΕΖΑΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΠΡΕΒΕΖΑΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα "Καλλικράτης".

Η επίσημη ονομασία είναι "ο Νέος Ωρωπός". Έδρα του δήμου είναι η Πρέβεζα και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο "Καποδίστριας", μέχρι το 2010, ο Νέος Ωρωπός ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Ωρωπού, του πρώην Δήμου ΛΟΥΡΟΥ του Νομού ΠΡΕΒΕΖΗΣ.

Ο Νέος Ωρωπός έχει υψόμετρο 43 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 39,1471692529 και γεωγραφικό μήκος 20,7341529184. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στον Νέο Ωρωπό θα βρείτε εδώ.

Ιερός Ναός Αγίου Ιωσήφ Ωρωπού Πρέβεζας.

Ο Ιερό Ναός του Αγ. Ιωσήφ κτίστηκε το έτος 1875 με δαπάνες του Γεωργίου Πετρή όπως αναγράφεται σε επιτοίχια πλάκα. Ο ναός είναι μεγάλων διαστάσεων τρίκλιτη, ξυλόστεγη βασιλική.Στα νότια του ναού, εντός του περιβόλου, σώζεται μικρών διαστάσεων ισόγειο κτίριο, κτίσμα των αρχών πιθανότατα του 20ου αιώνα.Ο Ιερός Ναός του Αγίου Ιωσήφ και το πρόσκτισμά του,,χαρακτηρίστηκαν ως κτίρια που χρήζουν ειδικής κρατικής προστασίας και ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία.

Αρχαία Ελάτρεια, στον Παλαιορόφορο (παλαιός Ωρωπός)

Η Αρχαία Ελάτρεια, ή Ελάτεια, είναι αρχαία πόλη των Κλασσικών και των Ελληνιστικών χρόνων, δηλαδή των χρόνων μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στό Νομό Πρέβεζας. Ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα πΧ. Κατά την επικρατούσα άποψη των αρχαιολόγων, η Ελάτρεια είναι μία από τις τέσσερις αποικίες των Ηλείων στο Νομό Πρέβεζας, που χτίστηκαν τον 4ο αιώνα πΧ. Αυτές οι πόλεις ήταν το Αρχαίο Βουχέτιον (Ακρόπολη των Ρωγών, Νέα Κερασούντα, Δήμος Ζηρού Πρέβεζας), η Αρχαία Ελάτρεια (Παλαιορόφορο, παλαιός Ωρωπός, Δήμος Πρέβεζας), οι Αρχαίες Βατίες (Ακρόπολη Βατίες, Ριζοβούνι, Δήμος Ζηρού), και η Αρχαία Πανδοσία (Ακρόπολη Πανδοσία, Καστρί Δήμος Πάργας). 

Το Αρχαίο Βουχέτιον αποτελούσε το επίνειον της Αρχαίας Πανδοσίας, η οποία θεωρείται και η πρωτεύουσα του αποικιακού κράτους των Ηλείων στην Ήπειρο. Η αρχαία ακρόπολη Τρίκαστρον (άγνωστη αρχαία ονομασία, πιθανώς Αρχαίο Ομφάλιον) δεν είναι αποικία των Ηλείων και προφανώς αποτελεί πόλη της Ελληνιστικής εποχής και σίγουρα ορεινή έδρα του βασιλέως Πύρρου Α. 

Τα ερείπια της Αρχαίας Ελάτρειας βρίσκονται στο χώρο της ακατοίκητης πλέον κοινότητας Παλαιός Ωρωπός ή Παλαιορόφορο, του σημερινού Δήμου Πρέβεζας. Τα σπίτια του Παλαιορόφορου αποτελούν σήμερα ένα γραφικό απέραντο ερειπιώνα, που έχει μόνο φωτογραφικό, και ιστορικό ενδιαφέρον. Ο Παλαιός Ωρωπός μαζί με το Πολύβρυσο (Σέσοβο) και το Τρίκαστρο Πρέβεζας (Γόρανα, ή Αγόρανα) συνενώθηκαν την εποχή της δικτατορίας και απετέλεσαν την νέα κοινότητα Ωρωπού η ο οποία μεταφέρθηκε κοντά στην Εθνική οδό Πρέβεζας-Λούρου.

Περιγραφή αρχαίας Ελάτρειας 

Η αρχαιολογική αυτή περιγραφή αφορά επίσκεψη και φωτογράφηση της Αρχαίας Ελάτρειας από τον Χαράλαμπο Γκούβα, πού πραγματοποιήθηκε στις 02-02-2008, με συνοδό τον κ. Γεώργιο Κακιούζη, καταγόμενο εκ Πολύβρυσου. Η αρχαιολογική εξερεύνηση, αρκετά δύσκολη λόγω της βλάστησης λόγω εγκατάλειψης, αφορούσε την Ακρόπολη της Ελάτρειας στο Παλαιορόφορο και την Ακρόπολη του Πολύβρυσου που ονομάζεται από τους κατοίκους «Ελληνικά Λιθάρια».

Το χωριό Παλαιορόφορο (παλιός Ωρωπός) βρίσκεται 7 km από τον τέως Δήμο Λούρου, δυτικά της Εθνικής οδού Πρέβεζας Άρτας. Σε απόσταση 100 m του ιερού Ναού της Παναγίας, στον παρακείμενο λόφο, βρίσκονται τα ερείπια των τειχών της Αρχαίας Ελάτρειας, και αρκετά ερείπια οικοδομημάτων της αρχαίας αυτής πόλης. Τα φωτογραφηθέντα πολυγωνικά κυκλώπεια τείχη, φτάνουν σε ύψος ενίοτε τα 5m και έχουν πλάτος 3,5 m. Είναι χτισμένα από λαξευτούς ασβεστολιθικούς ογκόλιθους και ακολουθούν το λεγόμενο πολυγωνικό σύστημα τοιχοποιίας ακριβώς το ίδιο που βρίσκουμε στην Πανδοσία, στό Νεκρομαντείο του Αχέροντα και στό Βουχέτιον (η μία πέτρα κλειδώνει μέσα στην άλλη). Το ίδιο σύστημα τοιχοποιίας, το οποίο θεωρείται αντισεισμικό, έχει βρεθεί και σε πόλεις των ινδιάνων Incas στο Cusco και στό Matchu-Pichu του Περού. Τα τείχη της Ελάτρειας είναι διπλά όπως στό Όρραον. 

Οι δύο πλευρές των τειχών της Ελάτρειας έχουν κτισθεί με τεράστιους ογκόλιθους μέγιστου μεγέθους έως δύο μέτρων και πλάτους ενός μέτρου, ενώ το ενδιάμεσο διάστημα έχει γεμισθεί με μικρότερες πέτρες και χαλίκια με χώμα. Παράλληλα, φωτογραφήθηκαν αρκετοί ογκόλιθοι της Ελάτρειας που βρίσκονται διάσπαρτοι και διαθέτουν λαξευτές υποδοχές για ξύλα θυρών, έχουν δε αναφερθεί και χυτές οπές με μέταλλο. Επίσης είναι ορατά σε αρκετά σημεία θραύσματα κεράμων πάχους 2-3 cm, σαφώς προχριστιανικής εποχής. Ο ιερός Ναός της Παναγίας Παλαιορόφορου, φαίνεται ότι είναι κτισμένος πάνω σε λαξευτούς ογκόλιθους προφανώς προϋπάρχοντος κτίσματος της αρχαίας Ελάτρειας, ή πάνω σε μεταφερθέντες ογκόλιθους. 

Επίσης φωτογραφήθηκαν ερείπια μιας οικίας της μεταπολεμικής περιόδου με τσιμεντένιο δάπεδο, η οποία κτίστηκε πάνω σε ογκόλιθους αρχαίου οικοδομήματος. Ανάλογα ήταν τα ευρήματα στα τείχη της Ακρόπολης του Πολύβρυσου (κοινώς «Ελληνικά Λιθάρια») τα οποία ομοίως φωτογραφήθηκαν. Προφανώς η «Ακρόπολη του Πολύβρυσου» λόγω γειτνιάσεως αποτελούσε το «θωρακισμένο προάστιο» της Ελάτρειας. Βρίσκονται σε απόσταση 1Km από το ναό της Αγίας Παρασκευής Πολύβρυσου. Τέλος, σε επίσκεψή μας στό κοιμητήριο Ωρωπού, με την ευγενική καθοδήγηση του ιερέα αιδ. κ. Οικονόμου Αναστάσιου, φωτογραφήσαμε έναν ομαδικό (οικογενειακό) τάφο Ρωμαϊκής Εποχής (πιθανώς μαυσωλείο), επίγειου και κεραμοσκεπούς τεχνοτροπίας, του οποίου τα τοιχώματα σώζονται με σοβάτισμα.

Αρχαιολογικές μελέτες και ανασκαφές Επίσημες αρχαιολογικές ανασκαφές στην Ελάτρεια δεν είναι γνωστές από δημοσίευση μέχρι το έτος 2008. Όμως, από αναφορές των κατοίκων του Ωρωπού, είναι γνωστό ότι την εποχή 1963-1968 πραγματοποίησε αρκετές επισκέψεις εδώ ο καθηγητής αρχαιολογίας αείμνηστος Σωτήριος Δάκαρης και πραγματοποίησε με συνεργεία κατοίκων καθαρισμούς, τοπογραφικές μετρήσεις, και κάποιες μικρές επιφανειακές ανασκαφές. Σε μια από τις επισκέψεις του αυτές συνοδευόταν από τον τοπογράφο Λαγοδήμο και από τον ερασιτέχνη αρχαιολόγο και ιστοριοδίφη αείμνηστο Κώστα Μουσελίμη, δάσκαλο από τη Θεσπρωτία, γνωστό από την ανακάλυψη του Αρχαίου Νεκρομαντείο του Αχέροντα. 

Ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός (φιλόλογος) κ. Βασίλειος Κήτας, δήλωσε ότι θυμάται ότι ως φοιτητής εργάσθηκε στις επιφανειακές ανασκαφές αυτές της Ελάτρειας με ημερομίσθιο 250 δρχ. Αναφορές στην Αρχαία Ελάτρεια κάνει ο συγγραφέας αείμνηστος Αναστάσιος Γεωργατζής, δάσκαλος (έκδοση αγνώστου τίτλου 1950-1960) αλλά αντίτυπο του βιβλίου δεν είναι διαθέσιμο. Στην περιοχή Καμίνια του Παλαιορόφορου έχουν ανευρεθεί κιβωτιόσχημοι τάφοι, αλλά κατά την επίσκεψή μας το έτος 2008 ήταν αδύνατη η προσπέλαση λόγω της ανεξέλεγκτης βλάστησης. 

Ο κ. Κακιούζης Γεώργιος αναφέρει ότι προ 50-60 ετών, θυμάται ότι συχνά τα παιδιά ανεύρισκαν κοντά στό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο Παλαιορόφορο αρχαίες μεταλλικές αιχμές βέλους, με οπή υποδοχής του ξύλινου βέλους. Τέλος, από προφορικές μαρτυρίες, είναι γνωστό ότι κατά καιρούς έχουν γίνει λαθρανασκαφές αρχαιοκαπήλων στην περιοχή της Αρχαίας Ελάτρειας, με άγνωστα ευρήματα.

Η πιο γνωστή από αυτές είναι η λαθρανασκαφή εποχής 1930 των αρχαιοκαπήλων Γεώργιου Καλαντζή και Σπύρου Δρόσου, οι οποίοι συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν. Λέγεται ότι το κυριότερο εύρημα ήταν ένα χρυσό αγαλματίδιο, το οποίο βρίσκεται στό Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Για την πληροφορία αυτή υφίστανται αρκετές επιφυλάξεις και χρειάζεται διασταύρωση με επιπλέον έρευνα.

Ωρωπός Πρεβέζης. Το χωριό που σκέπασε ο αμίαντος

Χαρακτηριστική στέγη σπιτιού στον Ωρωπό Πρεβέζης. Στη φωτογραφία αριστερά, «ατάκτως ερριμμένα» υπολείμματα παλαιών στεγάστρων από αμίαντο ρυπαίνουν το χωριό

Καρκινογόνο αμίαντο εισπνέουν εδώ και δεκαετίες οι 2.500 κάτοικοι του Ωρωπού Πρεβέζης. Τα 200 σπίτια του χωριού χτίστηκαν κατά την περίοδο της χούντας από τη δημόσια κατασκευαστική υπηρεσία ΜΟΜΑ με στέγες Ελλενίτ. Σε αυτά κατοίκησαν το 1974 οικογένειες από τα χωριά Σέσεβο, Πολύβρυσο, Σφηνωτό και Τρίκαστρο, τα οποία είχαν κριθεί μη κατοικήσιμα εξαιτίας κατολισθήσεων. Σήμερα, 41 χρόνια μετά, οι στέγες έχουν φθαρεί και οι επικίνδυνες ίνες του αμιάντου απειλούν την υγεία των κατοίκων. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που τα τελευταία χρόνια με δικά τους έξοδα αποφάσισαν να αλλάξουν το επικίνδυνο υλικό. Αλλά και αυτοί το έκαναν χωρίς προφύλαξη, καθώς καμία αρμόδια υπηρεσία δεν τους προειδοποίησε ότι ο αμίαντος απαιτεί ειδικό χειρισμό κατά τη διάρκεια των εργασιών. Επιπλέον, οι παλαιές στέγες έχουν πεταχτεί σε διάφορα σημεία του χωριού και, όπως καταγγέλλουν κάτοικοι της περιοχής, παραμένουν εκεί ως εστίες ρύπανσης. 

Η δημόσια υγεία στον Ωρωπό του Δήμου Λούρου απειλείται και παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις για βοήθεια κατοίκων και τοπικών φορέων προς τα κατά καιρούς αρμόδια υπουργεία δεν έχουν ληφθεί μέτρα. Οι πολίτες του χωριού ενημερώθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1990 για την επικινδυνότητα του αμιάντου αλλά δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια να προχωρήσουν σε άμεση αλλαγή των στεγών. Γι΄ αυτό είχαν ζητήσει να τους χορηγηθούν άτοκα δάνεια από την Εργατική Εστία, κάτι που δεν κατέστη δυνατό, διότι οι περισσότεροι είναι αγρότες και ασφαλισμένοι στον ΟΓΑ. Πριν από λίγα χρόνια ζήτησαν από το τότε ΥΠΕΧΩΔΕ να ενταχθούν σε κάποιο πρόγραμμα, ώστε να γίνει η αντικατάσταση των στεγών αμιάντου από ειδικά συνεργεία. Ωστόσο ως σήμερα δεν έχουν πάρει καμία απάντηση. Οπως αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα» ο ειδικός γραμματέας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ)κ. Μ. Χάλαρης δεν αρρωσταίνει κανείς από την πρώτη επαφή με τον αμίαντο. Γίνεται επικίνδυνος όταν εισπνέεται σε υψηλές συγκεντρώσεις ινών για μεγάλο χρονικό διάστημα. «Οσοι εργάζονται καθημερινά ή κατοικούν σε χώρους με αμίαντο μπορούν να υποστούν σοβαρές βλάβες. Εχει υπολογιστεί ότι απαιτούνται 10-40 χρόνια για να εκδηλώσει κάποιος ασθένεια που σχετίζεται με την έκθεση σε αμίαντο» επισημαίνει ο κ. Χάλαρης. 

Ενοχος για βαριές ασθένειες 

Oι συχνότερες ασθένειες που συνδέονται με τον αμίαντο είναι η αμιαντίαση (σοβαρή εκφυλιστική ασθένεια των πνευμόνων), ο καρκίνος του πνεύμονα και το μεσοθηλίωμα (ένα σπάνιο είδος επιθετικού καρκίνου). Ο αμίαντος εκλύεται στο περιβάλλον όταν φθαρεί, με τη μορφή μικρών ινών. Οι ίνες εξαιτίας της κρυσταλλικής του φύσης σπάζουν σε μικρότερες, οι οποίες εισχωρούν εύκολα μέσω της αναπνευστική οδού στους πνεύμονες. «Περισσότερο επικίνδυνες είναι οι ίνες οι οποίες έχουν μήκος μικρότερο των πέντε εκατομμυριοστών του μέτρου» σημειώνει ο πρόεδρος του ΣΕΠΕ. Οι επιπτώσεις του αμιάντου στην υγεία άρχισαν να γίνονται γνωστές στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν πέθανε από αμιάντωση ο ιδρυτής μεγάλης βιομηχανίας αμιάντου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η επιστημονική έρευνα ήρθε στα μέσα της δεκαετίας του 1930 να επιβεβαιώσει και την καρκινογόνο δράση του. Ο αμίαντος αποτελεί ένα από τα δέκα πιο επικίνδυνα στοιχεία για την υγεία, γι΄ αυτό και έχει καθοριστεί ανώτατο όριο για την έκθεση σε αυτόν του ανθρώπου.

www.romiazirou.blogspot.gr