Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015

Αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε...

an-den-yphrxe-o-tsipras-tha-eprepe-na-ton-efeyroyme

Πριν από έναν αιώνα ο Μαξ Βέμπερ παρουσίασε την μελέτη του «Η Προτεσταντική Ηθική και το Πνεύμα του Καπιταλισμού». Σήμερα η Γερμανία έχει αναλάβει να εφαρμόσει αυτήν την Προτεσταντική οικονομική ηθική σε ολόκληρη την Ευρώπη.  

«Η ύφεση στις υπερχρεωμένες οικονομίες, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, είναι ένα αναπόφευκτο στάδιο για την εξυγίανση τους». Είχε υποστηρίξει η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ.
Η λέξη «εξυγίανση» παραπέμπει αυτομάτως στη λέξη «κάθαρση». Και η «κάθαρση» στην αμαρτία. Και η αμαρτία στην τιμωρία.  
Η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε εφάρμοσαν πιστά τη θεωρία του  Φρίντμαν "του δόγματος του σoκ ή θεραπείας σοκ" που βασίζεται στην ιδέα ότι μια οικονομική κρίση ή ένα γεγονός καταστροφής ή πολέμου, είναι η ευκαιρία για μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε ένα κράτος. 
Αυτό είναι που ζούμε τα χρόνια ύφεσης στην Ελλάδα και στον νότο. Μέχρι που την Κυριακή των Ελληνικών εκλογών το δόγμα αυτό καταψηφίστηκε δεν λειτούργησε το «έσκισε» ο Αλέξης Τσίπρας. Και μόνο για αυτό αν δεν υπήρχε Τσίπρας, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε...   
Μια χώρα με δεκάδες χιλιάδες πτυχιούχους οικονομικούς μετανάστες στο εξωτερικό, με συνταξιούχους να πένονται, με 1,5 εκατομμύριο ανέργους και 3 εκατομμύρια ανθρώπους έξω από το ασφαλιστικό σύστημα και χωρίς περίθαλψη. Η Ευρωπαϊκή ελίτ έκρυβε αυτήν την εικόνα κάτω από  ιστορίες επιτυχίας όπως το Ελληνικό Success Story. Υπάρχει και άλλος λόγος που θα έπρεπε να εφεύρουμε τον Αλέξη Τσίπρα. Θα έπρεπε να  εφεύρουμε έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να συσπειρώσει πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις απέναντι σε αυτήν την εικονική πραγματικότητα και καταστροφική πολιτική. Που θα διεθνοποιούσε το πρόβλημα της χώρας και θα προχωρούσε σε σκληρή διαπραγμάτευση.   
Αμέσως μετά τις εκλογές άρχισαν να κατηγορούν τον Πρωθυπουργό ότι τελικά εννοεί πλήρως τις διακηρύξεις του. Επιχειρεί να καταργήσει το Μνημόνιο, εγκαταλείπει το πρόγραμμα, απαιτεί περικοπή του χρέους.  
Ο Αλέξης Τσίπρας και οι στενοί συνεργάτες τους σαφώς και είχαν προεξοφλήσει ότι η πρώτη αντίδραση των Ευρωπαίων θα είναι ένα εκβιαστικό «όχι».  
Ο Έλληνας πρωθυπουργός αυτές τις πρώτες ημέρες απέναντι στους εκτός και εντός υποστηρικτές της λογικής «το δίκιο το έχει ο ισχυρός» έδειξε ότι είναι αποφασισμένος να μην υποχωρήσει χωρίς σκληρή μάχη. 
Η ανάλυση του και η προετοιμασία του οδηγούσε στην ανάγκη συμμαχιών, ανακάτεψε την τράπουλα με τη Ρωσία, δίνει την ευκαιρία σε Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και σε έναν παγκόσμιο οικονομικό σκηνικό ερεθίζει τις ΗΠΑ να παρέμβουν ως διαπραγματευτές σε μια οικονομική κρίση στην Ευρώπη, ρόλο που λατρεύουν. Αφήστε που δεν ξεχνούν εύκολα την προσβλητική στάση Σόιμπλε προς τον Υπουργό οικονομικών τους αλλά και τα σχόλια του για την οικονομία τους.
Είναι μια στρατηγική υψηλού ρίσκου αλλά αφού είχε προηγηθεί η τακτική «κάνω τα μαθήματα μου» χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα. 
Επιλέγει τη στρατηγική «όλα από μηδενική βάση» αλλά ουσιαστικά αναγκάζει την ευρωζώνη να απολογηθεί και να αποδείξει ότι η πολιτική της λιτότητας έχει πετύχει και ελπίζει στη στήριξη του ευρωπαϊκού Νότου για την αλλαγή της. 
Ισπανοί, Γάλλοι, Ιταλοί και Πορτογάλοι υπό προϋποθέσεις μπορούν να είναι συμπαραστάτες. Τα ταξίδια που ξεκινάει σήμερα ο Πρωθυπουργός αυτόν το στόχο έχουν αλλά παράλληλα και τη μέγιστη δημοσιοποίηση της Ελληνικής πρότασης. Άλλωστε σημάδια μιας αλλαγής πορείας στην ευρωζώνη φάνηκαν από την απόφαση Ντράγκι  για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής ρευστότητας μέσω της αγοράς ομολόγων ύψους 1 τρισ. Ευρώ. 
Στόχος του κ. Τσίπρα δεν είναι η ρήξη όπως κάποιοι προπαγανδίζουν, αλλά μια ρεαλιστική συμβιβαστική συμφωνία με την Ευρώπη. 
Και ξαφνικά είχαμε την «κρίση» Ντάισελμπλουμ στην Αθήνα με μια πρωτοφανή επικοινωνιακή επίθεση εντός και εκτός της Ελλάδας. 
Οι περισσότεροι Έλληνες ακούγοντας τις «πολεμικές ιαχές» των Ελληνικών και ξένων ΜΜΕ ένιωσαν σαν να ζουν στο Γαλατικό χωριό που έπεσε στο κεφάλι τους ο ουρανός... 
Ο «θηριοδαμαστής» Ντάισελμπλουμ δεν κατάφερε να βάλει το «θηρίο» στο κλουβί και έφυγε αγριεμένος...η διαπραγμάτευση, μόλις είχε αρχίσει.
Από το πάμε στα βράχια...σταδιακά άλλαξε το κλίμα και φτάσαμε στις δηλώσεις του Γάλλου πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς με το καρφί προς το Βερολίνο να είναι ξεκάθαρο: «Ο καθένας κατανοεί ότι οι τιμωρητικές πολιτικές λιτότητας δεν μπορούν πλέον να υφίστανται, δε μπορούν πλέον να αποτελούν ένα σχέδιο για την Ένωση». 
Μετά έσκασε η βόμβα Ομπάμα που ακούστηκε μέχρι το Βερολίνο!  
Στην εκπομπή του Fareed Zakaria GPS που μεταδίδεται από το καλωδιακό ειδησεογραφικό κανάλι CNN, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ομπάμα:  

«Αυτό που είναι αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις να πιέζεις χώρες που βρίσκονται σε ύφεση. Κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξει στρατηγική ανάπτυξης, προκειμένου αυτές οι χώρες να μπορέσουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, να μειώσουν κάποια από τα ελλείμματά τους».  
Τρόικα τέλος! 

Το προανήγγειλε ο Γιούνκερ λίγες ώρες μετά το:«Μόλις σκότωσες την τρόικα» του Ντάισελμπλουμ στον Βαρουφάκη που τόσο αρνητικά σχολιάστηκε.  
Η διαπραγμάτευση είναι πλέον γεγονός. Αυτό που πριν τις εκλογές τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και η πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ χαρακτήριζαν αδύνατο, αποτελεί πλέον πραγματικότητα. Παράλληλα έχουμε και τις διαρροές «κύκλων του Eurogroup» ότι συζητάμε με τους εταίρους μας για τον τερματισμό της αδιέξοδης τοξικής λιτότητας καθώς και για την ανεύρεση μιας αμοιβαία επωφελούς λύσης.  
Κανείς δεν θα πρέπει να προδικάζει το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης ωστόσο η απαγορευμένη λέξη τα τελευταία χρόνια εκστομίζεται όχι από κάποιους ακραίους αλλά από την πλειοψηφία των Ευρωπαίων αξιωματούχων.  
Τελικά η κυβίστηση που περίμεναν κάποιοι αμέσως μετά την κάλπη, φαίνεται για την ώρα τουλάχιστον εξαιρετικά δύσκολη. Οι επόμενες εβδομάδες θα αποδείξουν αν θα επικρατήσει η ελπίδα ή θα επιστρέψουμε στην απελπισία... 
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του συμβιβασμού αυτήν την προσπάθεια την όφειλε το πολιτικό σύστημα στον ελληνικό λαό... 
Και θα μπορούσε να γίνει από το 2012...  Γιατί δεν έγινε νωρίτερα;    

«Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση» 

Αντρέ Μπρετόν
Γράφει ο Νίκος Παναγιωτόπουλος  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου