Oδοιπορικό στην Κόνιτσα από την ομάδα της ταξιδιωτικής εκπομπής Tripsforall. Απολαύστε το video

Στην Κόνιτσα τον παράδεισο των extreme sport! Στην Κόνιτσα της παραδοσιακής μπουγάτσας και της Ηπειρώτικης πίτας!

 Από την ομάδα της ταξιδιωτικής εκπομπής Tripsforall!

Δείτε ένα video για την αποτροπή της εκτροπής του Αώου

H Κόνιτσα και τα χωριά της                                                                                                                                                                      

          Ο Δήμος της Κόνιτσας περιλαμβάνει τη μικρή  ομώνυμη πόλη των 4.000 κατοίκων   και 42 χωριά. Βρίσκεται στην αγκαλιά του ορεινού όγκου της Βόρειας Πίνδου, στο πιο βορινό τμήμα του Νομού Ιωαννίνων. Εκτείνεται από το Γράμμο μέχρι την Τύμφη και το Σμόλικα. Συνορεύει ανατολικά με τη Δ. Μακεδονία (Ν. Καστοριάς και Γρεβενών) και με την Αλβανία δυτικά. Το έντονο γεωγραφικό ανάγλυφο και ο ρους των ποταμών Αώου, Βοϊδομάτη και Σαραντάπορου  καθορίζει την  ιστορική και πολιτισμική πορεία του  τόπου.

          Από την παλαιολιθική εποχή  υπάρχουν ευρήματα της  ανθρώπινης δραστηριότητας που ευνοείται από την ύπαρξη δασών, λιβαδιών στα υψίπεδα, πεδινών εκτάσεων, συνεχούς ροής νερού, παραποτάμιας βλάστησης, πλούσιας πανίδας.

Κατά την τρίτη χιλιετία, στα χρόνια της μετακίνησης των  λαών, η περιοχή της Κόνιτσας δέχτηκε το πέρασμα πολλών ελληνόφωνων φύλων. Το τελευταίο από αυτά  ήταν οι Μολοσσοί. Από το 13-12^ο αι. π.Χ. επεκτάθηκαν σε όλη την ορεινή περιοχή της κεντρικής και δυτικής οροσειράς της Πίνδου. Η καταστροφή των Μολοσσών συνέβη το 168 π.Χ., όταν ο  Παύλος Αιμίλιος ισοπέδωσε  70 ηπειρωτικές πόλεις εκδικούμενος το Πύρρο, βασιλιά των Μολοσσών, ο οποίος στις αρχές του 3^ου αι. π.Χ. είχε  επιχειρήσει εκστρατεία εναντίον της  Ρώμης.

 Στα χρόνια  της Ρωμαϊκής κυριαρχίας και της Πρωτοβυζαντινής εποχής αναπτύσσεται στον κάμπο της Κόνιτσας η γεωργία, ενώ στα ορεινά η κτηνοτροφία, που ήταν η κυριότερη πηγή οικονομίας στην αρχαία Ήπειρο. Τη  βυζαντινή εποχή η Κόνιτσα αποτελούσε μια μακρινή  επαρχία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και γι΄ αυτό οι μαρτυρίες των πηγών είναι λιγοστές.

Κατά την Υστεροβυζαντινή εποχή η ευρύτερη περιοχή της Κόνιτσας γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη. Μονές και εκκλησίες μαρτυρούν την ακμή αυτή. Κυριότερο μνημείο της εποχής είναι η Μονή της Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου, την οποία κατά μία παράδοση έκτισε ο Κων/νος Πωγωνάτος τον 7^ο αι. μ.Χ.

 Η περιοχή της Κόνιτσας καταλήφθηκε από τους Τούρκους το 1430. Επί τουρκοκρατίας η πόλη της Κόνιτσας αποκτά αστικά χαρακτηριστικά.  Γίνεται οικονομικό κέντρο της επαρχίας με βάση το παζάρι της,  Εκεί συρρέουν άνθρωποι και προϊόντα, υπάρχουν εργαστήρια και μικροβιοτεχνίες. Πλούσιοι μπέηδες και αγάδες χτίζουν τα σαράγια τους,  δύο τζαμιά  και πέντε τεκέδες (μουσουλμανικά μοναστήρια). Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί άρχοντες είχαν τα αρχοντικά τους στην πάνω Κόνιτσα. Όλα τα αξιοθέατα στην Κόνιτσα σήμερα, ανάγονται στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και σ΄αυτά  αντανακλάται η αλληλεπίδραση του χριστιανικού και μουσουλμανικού στοιχείου. Καλή εποχή γνωρίζει η Κόνιτσα επί Αλή Πασά (1744 ή 1750 ως 1822). Αντιφατική προσωπικότητα ο Αλης, πέρα από τις θηριωδίες του, προστάτευσε τα γράμματα, τις τέχνες, το εμπόριο και πραγματοποίησε μεγάλο οικοδομικό έργο. Η μητέρα του, Χάμκω, ήταν Κονιτσιώτισσα. Τα ερείπια του σαραγιού της σώζονται στην Πάνω Κόνιτσα. 

 Η ποικιλομορφία του  φυσικού χώρου και οι ανάγκες για επιβίωση δημιουργούν στα χωριά της Κόνιτσας διαφορετικά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά και μια πολιτισμική ποικιλία, η οποία συνθέτει τον πλούτο της πολιτισμικής ταυτότητας της περιοχής. Τα  42 χωριά  με τις κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες συνθέτουν διαφορετικές πολιτισμικές μικροενότητες: Τα χωριά του Κάμπου της Κόνιτσας. Τα Μαστοροχώρια ( εκα- τέρωθεν του Σαρανταπόρου). Τα χωριά της Λάκκας Αώου. Τα χωριά  που βρίσκονται σε υψόμετρο πάνω από τα 1300 μ. και ανέπτυξαν τον ημινομαδικό βίο ( Αετομηλίτσα, Φούρκα)

 Η απελευθέρωση από τους Τούρκους ήλθε το 1913. Τα επόμενα χρόνια αρχίζει η πληθυσμιακή απογύμνωση της επαρχίας, φαινόμενο βέβαια πανελλαδικό, που θα φτάσει στο αποκορύφωμά του μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το Εμφύλιο.

Το 1925, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, φτάνουν στην Κόνιτσα πρόσφυγες από τα χωριά Φάρασα και Μιστί της Καππαδοκίας.

Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (1940-41) στα βουνά της   περιοχής γράφτηκαν σελίδες ένδοξης Ιστορίας, ενώ η προσφορά των γυναικών καταγράφεται επιγραμματικά στο θρυλικό τίτλο « Γυναίκα της Πίνδου».

Η επαρχία της Κόνιτσας βίωσε τραγικά τον Εμφύλιο (1946-49) και τις συνέπειές του. Η πληθυσμιακή αποψίλωση των χωριών ολοκληρώνεται κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970.  Οι κάτοικοι διασκορπίζονται στα αστικά κέντρα της Ελλάδας και τα εργοστάσια της Γερμανίας ως επί το πλείστον.

 Σήμερα, ενώ η  πόλη της Κόνιτσας διατηρεί τον πληθυσμό της σταθερό από το 1913, τα περισσότερα από τα χωριά της ερημώνουν το χειμώνα, για να ζωντανέψουν το καλοκαίρι με τους ξενιτεμένους και τα τοπικά πανηγύρια. Παρατηρείται αρκετή ανοικοδόμηση και έχουν γίνει τα χωριά καλοκαιρινά θέρετρα. Διαπιστώνεται μια αυξημένη τάση επιστροφής των αποδήμων, οι οποίοι αναζητούν μια δεύτερη κατοικία για τις διακοπές τους.

 

Τα τελευταία χρόνια  γίνεται προσπάθεια  ο Δήμος της Κόνιτσας   να αναπτυχθεί τουριστικά στα πλαίσια του εναλλακτικού τουρισμού (αθλητικός, περιβαλλοντικός, φυσιολατρικός, θρησκευτικός, πολιτισμικός) και της ήπιας εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων.

romiazirou.blogspot.gr