Εκτός από την αγωνία του για τη διατήρηση των οικολογικών ισορροπιών, που
εκδηλώνεται μέσα από τις δραστηριότητές του ως Προέδρου της κίνησης
"Καθαρός Καλαμάς", ο ιερέας Γεώργιος Τζώρτζης, εφημέριος της Ραβενής
Φιλιατών, με μια πρωτότυπη λαογραφική και ηθογραφική εργασία πολλών ετών,
διασώζει τη ντοπιολαλιά της Ηπείρου!
Τη γλώσσα της ψυχής των Ηπειρωτών, όπως λέει ο ίδιος. Και μέσα από
εκφράσεις και μέσα από περιγραφές στιγμιότυπων της παλαιάς ωραίας ζωής.
Ιδού, ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Είσαι κι είσαι ορθός μ' αφέντη μ', φέρε κι
έναν μαστραπά νερό κρύγιο απ' τη βουτσέλα». Και λίγο παρακάτω: «Φώναξα τη βάβω
Ντώνοβα και τσ' είπα: Εγώ θα γεννήσω τώρεγια μω κάκω! Τι είπες μωρ'
πλανταμένη! Μου είπε. Στάκα να βγάλω το ρουτί, γιατί δεν έχω άλλο τσιόλι,
κι έλα εδώ για στο γκριμπούρι να το κάνεις το παιδί. Τόκανα και εγώ στο ρουτί,
και κατόπι σκόλασα το σκάλο κι έφκα για το χωριό το γιόμα με το παιδί στο ρουτί
τσι βαβω Ντώνοβας».
Επιστροφή στις ρίζες
Είναι, πολύ ελπιδοφόρο το φαινόμενο του παπα Γιώργη, που γεννήθηκε, ζει
και κάνει το ποιμαντικό του χρέος του στο χωριό του, τη Ραβενή, να προσπαθεί να
διασώσει τη γλωσσική κληρονομιά της Ηπείρου, για να κρατηθεί ζωντανή η εθνική
μας ταυτότητα. Σωστά έχει αντιληφθεί και επισημαίνει ότι «μόνο με την επιστροφή
στις ρίζες μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον, που τόσο ανάγκη
έχουμε σήμερα».
Αυτός ο Ηπειρώτης παπάς θέλει να μη σβήσει η ντοπιολαλιά της πατρίδας του, ώστε
να δυναμωθούν οι δεσμοί της νεότερης γενιάς με το προγονικό διάβα. Με την
σημαντική εργασία του συμβάλλει και αυτός καθοριστικά για την επιτυχία της
επιδίωξης αυτής. Ανήσυχος πάντα, διατηρεί και μεταδίδει τον παλμό, που έδιναν
τα γλωσσικά βιώματα στην επαρχία Φιλιατών, αλλά και σε ολόκληρη την Ήπειρο,
όταν τα χωριά έσφυζαν από κόσμο και όταν οι ανθρώπινες σχέσεις ευωδίαζαν
ζεστασιά.
Κάθε καταγραφή της ηπειρώτικης αυθεντικής γλώσσας και μάλιστα με τόσο ζήλο, σαν
αυτή του παπαΓιώργη Τζώρτη, είναι δουλειά, που πρέπει να εκτιμάται ιδιαίτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου