Aπλά μαθήματα φοροδιαφυγής...

       

Παρακολουθώντας τα δρώμενα στον τουριστικό κλάδο και έχοντας ενίοτε την αγωνία της αύξησης του αριθμού των διανυκτερεύσεων, για το καλό της εθνικής μας Οικονομίας, θαύμαζα το πόσο περισσότερο πατριώτες υπήρξαν ορισμένοι ξενοδόχοι από εμάς. Πως αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός ότι εργαζόντουσαν επί σειρά ετών με ζημίες; Κι ότι την ίδια ώρα έκτιζαν νέα ξενοδοχεία. Λίγο ακριβούτσικα είναι η αλήθεια, αλλά αυτό μάλλον θα οφείλεται στην αγαθότητα των εργοδοτών. Σήμερα χρωστάνε για τους ίδιους προφανείς λόγους πατριωτισμού μερικά εκατομμύρια στις τράπεζες. 

Στο ερώτημα αν μασάει η κατσίκα ταραμά, η απάντηση είναι προφανώς ναι. Αφού ο τραπεζίτης μάσαγε επί σειρά ετών τις αρλούμπες των εν λόγω ξενοδόχων και δεν τους έπαιρνε τα κλειδιά, μάλλον θα μασάει κι η κατσίκα ταραμά και θα πετάει ο γάιδαρος. Διότι εγώ θυμάμαι την τράπεζα να μου ισοπεδώνει την αξία του ακινήτου για να μου δώσει δάνειο. Σε αυτούς το  πως "δέχτηκε" να κοστίζει το τετραγωνικό όσο η αγορά ισογείου καταστήματος στην Πλατεία Συντάγματος, είναι κάτι που ξεπερνάει τις δικές μου δυνατότητες.

Αλλά, ποτέ δεν είναι αργά! Δεν τους πήραν τα ξενοδοχεία πέρυσι, πρόπερσι, μπορούν να τους τα πάρουν τώρα! Κι έτσι θα λυθούν κι ορισμένα μυστήρια. Όπως το πως είναι δυνατόν σε εποχή που στον τουρισμό καταγράφηκε μία από τις πιο καλές χρονιές των τελευταίων ετών, τα ξενοδοχεία αυτά να μην μπορούν να παρουσιάσουν ένα αξιόλογο κέρδος. Η θεία η Μαρίτσα στο χωριό που νοικιάζει δύο δωμάτια τα πήγε καλύτερα! 

Στο μεταξύ, θα πρέπει οι τράπεζες, οι οποίες διαχειρίζονται τον ιδρώτα του ελληνικού λαού, να εξετάσουν στα σοβαρά μία σειρά από ζητήματα: 

- Τις συμβάσεις των εν λόγω ξενοδοχείων με τους τουριστικούς πράκτορες και μάλιστα σε βάθος χρόνου.

- Να ζητήσουν σχετικά και την συνδρομή των φορολογικών αρχών κι άλλων χωρών για να διαπιστώσουν αν υπήρξε φοροδιαφυγή. Αν, δηλαδή, ένα μέρος των οφειλόμενων ποσών πληρώθηκε σε τραπεζικούς λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους. 

- Να ερευνηθούν εξονυχιστικά όλες οι εργασίες κατασκευής νέων κτιριακών εγκαταστάσεων. Είναι απίθανο να μπορεί το ΣΔΟΕ να ξεχωρίσει το εικονικό τιμολόγιο στον Μήτσο στην Άνω Παναγιά κι όχι σε περιπτώσεις που όλοι καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά! 

- Να ζητηθεί η άρση των τραπεζικών λογαριασμών των μετόχων και των συγγενικών τους προσώπων και να εξεταστούν τυχόν μεγάλες κινήσεις χρημάτων στο εξωτερικό. Το να χρεοκοπεί η επιχείρηση, να ζητάει νέα δάνεια από τις τράπεζες για να επιβιώσει και την ίδια ώρα οι βασικοί μέτοχοι να βγάζουν εκατομμύρια στο εξωτερικό, είναι κάτι που αν μη τι άλλο προκαλεί ερωτήματα. 

- Να γίνει έρευνα σε βάθος και να απαγορευτεί στους μετόχους να μεταβάλλουν την περιουσιακή τους κατάσταση, μέχρι να ξεκαθαριστεί τι ακριβώς έχει συμβεί.

Για να έρθουμε τώρα στον τίτλο μας! Δεν αμφισβητούμε ότι υπάρχει φοροδιαφυγή στην  Ελλάδα. Εκείνο που αμφισβητούμε είναι ότι η  φοροδιαφυγή στην οποία αναφέρονται συχνά - πυκνά στην Ευρώπη όταν μιλάνε για την Ελλάδα (αναφέρονται κυρίως στους επαγγελματίες), είναι τελικά περισσότερη απ΄ ό,τι σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Υπάρχει, πάντως, ένα είδος φοροδιαφυγής που γίνεται σε ένα υψηλό επίπεδο και είναι πιο ουσιαστική από το αν ο υδραυλικός κόβει αποδείξεις ή όχι. Είναι σημαντικό και το θέμα του υδραυλικού, αλλά το άλλο μας ενδιαφέρει περισσότερο. Κι αυτό διότι τον υδραυλικό μπορείς να τον πιάσεις με έναν φόρο για την άσκηση του επαγγέλματός του. Το "άλλο" θέλει τόλμη, πολιτική βούληση και διάλυση των εστιών διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα. 

Ο λόγος για τις συναλλαγές μεταξύ εταιρειών του ίδιου ομίλου, τις τιμολογήσεις προϊόντων και υπηρεσιών σε χώρες με χαμηλό φορολογικό συντελεστή και τέλος την ύπαρξη μυστικών συμβάσεων και συμφωνιών που ορίζει την πληρωμή μέρος των τιμολογίων για την παροχή υπηρεσιών σε φορολογικούς παραδείσους. 

Για παράδειγμα, έχουμε έναν ξενώνα και συμφωνούμε μία τιμή με ένα ξένο πρακτορείο. Η τιμή αυτή είναι όλως τυχαίως οριακή για την λειτουργία του ξενώνα. Η θεία Μαρίτσα, όμως, που έχει κάνει την συμφωνία με τους αλλοδαπούς, έχει συμφωνήσει ότι ένα μέρος των χρημάτων της θα το παίρνει στην Κύπρο ή στην Μάλτα. Έτσι, στην Ελλάδα ο ξενώνας την βγάζει δεν την βγάζει, αλλά η θεία Μαρίτσα είναι κάθε τρεις και λίγο για ψώνια σε εξωτικούς προορισμούς. 

Μην μας πουν τα μεγάλα μυαλά του υπουργείου ότι δεν τα έχουν σκεφτεί όλα αυτά. Ας μας πουν, όμως, τι έχουν κάνει για να τα αντιμετωπίσουν. Εκτός κι αν καταναλώνουν όλο τους τον χρόνο για να βρίσκουν τρόπους να βασανίζουν τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Αλλά οι ιδιοκτήτες ακινήτων είναι  ο "εύκολος στόχος". Τα μεγάλα ξενοδοχεία, οι αντιπροσωπείες αυτοκίνητων και οι μεγάλες πολυεθνικές, είναι πραγματικά δύσκολοι στόχοι στα μάτια τους, καθώς  θα μπορούσαν να είναι και συνέταιροι στα μικρά και μεγάλα συστηματάκια...

Θανάσης Μαυρίδης

www.capital.gr