'Ένα χρήσιμο κόμμα

                                                                

Για τον Στέφανο Τζουμάκα μπορεί να πει πολλά κανείς, από την εποχή που ήταν πρόεδρος της ΕΦΕΕ. Μπορεί να ήταν καλός ή κακός υπουργός στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη. Ότι είναι καλός ή κακός πολιτικός, γενικά.

Αυτό που δεν του αμφισβήτησε ποτέ κανείς όμως είναι η αγωνιστική παρουσία, η ευθύτητα στη διατύπωση της γνώμης, οι καθαρές θέσεις και το ήθος. Ο Τζουμάκας εξακολουθεί να κουβαλάει την ηθική της γενιάς του. Και ενδεχομένως αυτό τον δυσκόλεψε όταν το πολιτικό παιχνίδι άρχισε να επηρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες.

Έτσι, ένα μέλος της ιστορικής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ κατέληξε σχετικά νωρίς στα βράχια. Έμεινε έξω από τη Βουλή και τελικά έξω από το ΠΑΣΟΚ, καθώς ήταν ο πρώτος που εναντιώθηκε στην υποψηφιότητα Βενιζέλου και ίσως αυτός που την έκαψε. Αλλά και ο πρώτος που δεν δέχθηκε την κηπουρική του Γ. Παπανδρέου τον οποίο είχε υποστηρίξει το 2007.

Αυθόρμητος, συγκρουσιακός, αθυρόστομος και αψίκορος, αλλά πάντα μαχητικός και διαυγής, ήταν παρών σε όλα τα προσκλητήρια της γενιάς του. Μερικές φορές αδίκησε τον εαυτό του, αλλά ποτέ δεν αδίκησε την αντίληψη που είχε για την πολιτική - ακόμη και όταν έπρεπε να βρεθεί απέναντι στις ηγεσίες. Και βρέθηκε απέναντι σε όλες, όταν έπαιρνε το θάρρος να καταγγείλει τα δυσώδη παρασκήνια που άλλοι συγκάλυπταν για να κάνουν καριέρα στο κόμμα.

Εν πάση περιπτώσει ο Στέφανος Τζουμάκας, μετά από μια περίοδο παρακολούθησης των πραγμάτων από απόσταση, ξαναμπαίνει στο πολιτικό παιχνίδι με την ίδρυση ενός πολιτικού φορέα με την επωνυμία «Σοσιαλιστικό Κόμμα». Λεπτομέρειες δεν ξέρουμε πέρα από τη Διακήρυξη που παρουσίασε ο ίδιος και είναι νωρίς να κριθεί, αν δεν δούμε πρόσωπα και πρακτικές. 

Ωστόσο, το πρώτο που μπορεί να σκεφθεί κανείς είναι: μπορεί να έχει τύχη ένα τέτοιο κόμμα; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι.

Αλλά αυτό που έχει σημασία στην περίπτωση του Τζουμάκα είναι η βούλησή του να είναι παρών στις εξελίξεις. Με αυτόν τον τρόπο να δημιουργεί ένα συναρπαστικό αντίβαρο απέναντι σε όσους εμφανίζονται με μια «κίνηση», μια «τάση», «ένα δίκτυο», μια ομάδα τέλος πάντων. 

Γιατί θα έχουν τύχη όλοι αυτοί και όχι το κόμμα που παρουσίασε ο Στέφανος; Γιατί σε τελευταία ανάλυση μπορούν να έχουν μοίρα στον ήλιο της σημερινής πολιτικής όλα τα καλά παιδιά που «κοίταζαν τα μαθήματά τους» όταν τα πράγματα ήταν δύσκολα και η γενιά τους βρισκόταν στον δρόμο και να μην έχουν όσοι αρνήθηκαν να ενσωματωθούν σε ένα σύστημα που πολτοποιούσε πρώτα την ιδεολογία και τις αρχές τους, προτού πολτοποιήσει και τους ίδιους;

Δεν μπορεί κανείς να πει αν το «Σοσιαλιστικό Κόμμα» θα επιβιώσει στη σημερινή ζούγκλα της πολιτικής. Σίγουρα όμως είναι ένα χρήσιμο κόμμα. Με την έννοια ότι αν η πολιτική έχει και μια παιδαγωγική πλευρά, τότε η ίδρυσή του διδάσκει ότι στην πολιτική ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάς - ακόμη και όταν όλα δείχνουν χαμένα.

του Γιώργου Λακόπουλου

www.protagon.gr