Η οικονομία παραμένει στα χέρια των συμμοριών

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ ΑΛΛΑ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΥΡΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΠΛΟΚΗ

Aπό τον Γιώργο Κράλογλου

Η κλοπή του κρατικού κορβανά από τον Λιάπη, οι αποκαλύψεις Κάντα για το πώς δουλεύουν οι «οικογένειες» με τους πολιτικούς και οι αποδείξεις Τομπούλογλου για το δούλεμα των Ελλήνων ιθαγενών από απατεώνες κομματικούς και πολιτευτές είναι μόνο η θεατή πλευρά παράδοσης της οικονομίας σε συμμορίες. Η αθέατη είναι η αγωνία των συμμοριών να σκοτεινιάσουν την θεατή πλευρά...

Γιατί η εστία του προβλήματος μας, ως κοινωνία και ως χώρα, δεν είναι ασφαλώς η (αυτονόητη και στην Ζιμπάμπουε) τιμωρία των απατεώνων της διαπλοκής αλλά ο μηχανισμός που παράγει τους αγύρτες πολιτευτές και την διαπλοκή. 

Τα φαινόμενα όμως θα καταδικαστούν απλώς ως «μεμονωμένες περιπτώσεις»... με τις οποίες θα ασχοληθεί η δικαιοσύνη. 

Και επειδή οτιδήποτε άλλο, στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται, τσουβάλιασμα... αποκλείεται κάθε ενδεχόμενο να δούμε ξήλωμα (γνωστών στους πάντες) μηχανισμών διαπλοκής, νταβατζήδων, μονίμων κρατικοδίαιτων, ύποπτων και ανίκανων συμβούλων, πολιτευτών και κομματικών φίλων καθώς ο στρατός αυτός «υπηρετεί» πιστά μεν αλλά «με κανόνες».

Πρόκειται για το στρατό που κρύβεται στην αθέατη πλευρά των γεγονότων και συνθέτουν πολιτευτές τύπου Τομπούλογλου οι οποίοι μαθήτευσαν και στον συνδικαλισμό και στην αφισοκόλληση για να κατέχουν σήμερα θέσεις σε κρατικές επιχειρήσεις που ελέγχουν ακόμη το 70% της οικονομίας στον χώρο της κρατικής υγείας, της ενέργειας, της παραγωγής, των υπηρεσιών, των μεταφορών, των προμηθειών και της διαχείρισης της κρατικής περιουσίας.

Είναι  εκατοντάδες αποτυχημένοι πολιτευτές, καθηγητές, σύμβουλοι και κομματικοί που δεν είναι σε θέση να κάνουν ούτε δουλειά προσωπάρχη του Οργανισμού ή της κρατικής Εταιρείας. Κάποιοι Τομπούλογλου του Νοσοκομείου Παίδων που ασφαλώς και θα λειτουργούσε καλύτερα ακόμη και με τον βοηθό του λογιστηρίου του Νοσοκομείου. 

Αναρωτηθήκατε τι δουλειά έχουν οι κομματικοί στις Διοικήσεις κρατικών επιχειρήσεων, από την μικρότερη μέχρι τους κρατικούς Ομίλους, που μπορούν να διοικηθούν ανετότατα με ιεραρχία από το μόνιμο προσωπικό καριέρας που διαθέτουν; 

Η απάντηση περιέχεται μόνο στην σκοπιμότητα του συστήματος των τοποθετήσεων των κομματικών κομισάριων και των φαλαγγών του κόμματος.

Μια κομματική φάλαγγα που έχει εισχωρήσει στο σύστημα είναι οι πανεπιστημιακοί εκείνοι που έχουν εγκαταλείψει (επί της ουσίας) τις έδρες τους και έχουν βολευτεί στις Διοικήσεις ΔΕΚΟ, ασήμαντων Οργανισμών, κρατικών Εταιριών αλλά και στα Δ.Σ. ιδιωτικών εταιρειών. Ορισμένοι μάλιστα εκ των τοποθετημένων σε ιδιωτικούς ομίλους έχουν ως έργο την εργασιακή ειρήνη με το εργατικό σωματείο του ομίλου λόγω κομματικής συγγένειας...

Η συγκεκριμένη κομματική φάλαγγα θα αυξηθεί τα επόμενα χρόνια καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρησιμοποιήσει πανεπιστημιακούς ως «εγγύηση» για την οικονομία και την οικονομική πολιτική. 

Ούτε και εδώ λοιπόν αναμένεται σοκ και μεταβολή στο σύστημα που συνθέτουν και οι περιβόητοι σύμβουλοι των υπουργών (ιδιαίτερα των οικονομικών και όσων έχουν σχέση με τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων) που εισχώρησαν στο κράτος (βάσει πολιτικού σχεδίου από το 1975 και μετά) όταν (σκόπιμα) διαλύθηκε η υπηρεσιακή ιεραρχία στα υπουργεία και ιδίως στα κέντρα λήψης αποφάσεων αφού τα πόστα τα ανέλαβαν σύμβουλοι των υπουργών. 

Γιατί άραγε η ΑΔΕΔΥ δεν έδωσε ποτέ ανένδοτη μάχη για την «κατάληψη» των υπουργείων και των θέσεων των Γενικών Διευθυντών από τους συμβούλους του κόμματος και των υπουργών; Γιατί δεν αγωνίσθηκε μέχρι πτώσης με μοναδικό αίτημα την επαναφορά πραγματικών αρμοδιοτήτων στην ιεραρχία των υπουργείων που τους αφαίρεσαν οι σύμβουλοι των υπουργών; 

Στην φάλαγγα των συμβούλων θα συναντήσουμε και τους «κρίκους σύνδεσης» των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών με τα προγράμματα προμηθειών και με τα σχέδια νόμων. 

Η δε διαμόρφωση διατάξεων «φωτογραφιών» για επιχειρήσεις και «δουλειές» ξεκινάει από την επικοινωνία βουλευτών και συμβούλων και μεταφέρεται ως κομματική εντολή στον υπουργό που βεβαίως και δεν είναι ανυποψίαστος...

Οι σύμβουλοι υπουργών θα παραμείνουν στις καρέκλες τους, θα πολλαπλασιασθούν και τίποτε δεν θα αλλάξει στα «συγκοινωνούντα δοχεία» της αθέατης πλευράς ελέγχου της οικονομίας. 

Τι όμως προκάλεσε την σύλληψη και η φυλακή απατεώνων όπως του Τσοχατζόπουλου και της «οικογένειας» που είχε στήσει, η σύλληψη και η φυλακή παλαιότερα του Κοσκωτά και ακολούθως Λαυρεντιάδη, Ψωμιάδη καθώς και τις φυλακίσεις, των νεοτέρων, που θα ακολουθήσουν; 

Η ελληνική κρατικοδίαιτη οικονομία, λόγω κρίσης και περιορισμού της «πίτας» της διαπλοκής, δεν έχει την αντοχή να χωνέψει πολλές κομπίνες, αρπαχτές, σκάνδαλα και βρωμιές οπότε βγάζει αναγκαστικά στην επιφάνεια ότι δεν μπορεί να καλύψει άλλο. 

Όμως το σύστημα της διαπλοκής των κρατικοδίαιτων συναλλασσόμενων (που έστησαν μεθοδικότατα πολιτικοί, μεσάζοντες, «τζάκια» και «πολιτευτές» εδώ και 40 χρόνια με πλήρη πολιτική κάλυψη) δείχνει ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί δυστυχώς και με τις ευλογίες των ιθαγενών-ψηφοφόρων που περιμένουν να πάρουν από το κόμμα τα λίγα ρουσφετολογικά ψίχουλα που θα περισσέψουν με την μορφή κάποιων «τακτοποιήσεων».

george.kraloglou@capital.gr 

www.capital.gr