Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί... Ακούς
την Άννα Διαμαντοπούλου να λέει ότι δεν την εκφράζει το σημερινό ΠΑΣΟΚ που
«ενσωματώθηκε στη Νέα Δημοκρατία» και ο νου σου ταξιδεύει σε κάποιες
...αντίστροφες δηλητηριώδεις εκφράσεις του - όχι μακρινού-παρελθόντος.
Μάρτιος του 2012 ήταν όταν η Άννα ανέλαβε το υπουργείο
Ανάπτυξης της κυβέρνησης Παπαδήμου. Πολύ γρήγορα τα «ενδότερα» του ΠΑΣΟΚ της
καταλόγισαν την πρόθεση να τοποθετήσει κομματικά στελέχη της ΝΔ σε θέσεις
γενικών διευθυντών. Αντιγράφουμε το σχετικό σχόλιο, επί λέξει, όπως
διοχετεύθηκε, τότε: «Χαϊδεύει (σ.σ η Διαμαντοπούλου) την ΝΔ ώστε στη νέα
κυβέρνηση, η οποία θα είναι συνεργασίας, εάν εκλεγεί να αναλάβει κάποιο
υπουργείο».
Αντιστράφηκαν, όμως, οι όροι της «συντροφικής» μονομαχίας
«στον πράσινο βάλτο»: τώρα η Άννα Διαμαντοπούλου «βγαίνει από τα αριστερά» στο
ΠΑΣΟΚ, το οποίο....
«ενσωματώθηκε στη ΝΔ, δίχως να προχωρήσει σε
προγραμματικές συμφωνίες». Ωραία, αφομοιώσαμε τη σειρά: τότε η Άννα παρέδιδε το
υπουργείο της στη ΝΔ, κατόπιν το ΠΑΣΟΚ παραδόθηκε άνευ όρων στον Σαμαρά (οποία
ανακάλυψις!) κι απομένει να παρακολουθήσουμε τις επόμενες παραδόσεις στο μάθημα
«κεντροαριστερής» πολιτικής επιβίωσης - κεφάλαιο «ο σώζων εαυτόν
σωθήτω».
Τι λέει στο «δια ταύτα» η Άννα; Πως θα σπεύσει να προσφέρει ό,τι
μπορεί στην πρωτοβουλία των «58», υπό την προϋπόθεση ότι οι «58» θα απαντήσουν
πειστικά στα της διεξόδου από την κρίση. Εάν (η Άννα κρίνει ότι θα έχει) συμβεί
αυτό, ποιούς θα συναντήσει; Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που τόσο την απογοήτευσαν,
μετατρέποντας το κόμμα σε συνιστώσα του Σαμαρά. Η συνάντηση προβλέπεται
συγκινητική - ακόμη κι αν δεν θα έχει αποσαφηνιστεί πλήρως η ρότα της Κιβωτού
του Νώε που ονομάζεται κίνηση των «πενήντα οκτώ». Προσοχή, μόνο, να μην
βουλιάξει η Κιβωτός από τους ποταμούς των δακρύων της επανένωσης.
Τέλος πάντων, η Άννα
λέει κι ένα «θα δούμε». Ο Πέτρος Τατσόπουλος, πάλι, όχι. Με το ένα χέρι
αποχαιρετούσε τον ΣΥΡΙΖΑ, με το άλλο έκανε νεύμα στους «πενήντα οκτώ». Θα κάνει
μάλιστα «πρεμιέρα» αύριο, ως ομιλητής σε εκδήλωσή τους, στην Κηφισιά. Επειδή,
όχι μόνον ο Πέτρος, αλλά και οι πέτρες γνωρίζουν ότι οι «58» είναι «το ΠΑΣΟΚ με
πολιτικά», υπενθυμίζουμε τι υποστήριζε ο ίδιος μέχρι πρότινος- όταν ήταν ακόμη
βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ: στα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου έλεγε - στον «Σκάι» -
ότι το τότε κόμμα «του» δεν θα έπρεπε να αποκλείσει το ενδεχόμενο συνεργασίας με
το ΠΑΣΟΚ. Με μια βασική προϋπόθεση, όμως: να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ. Αλλιώς; «Αλλιώς
θα πρέπει να παραδοθούμε».
Να υποθέσουμε ότι οι αρχές και οι - εξ αυτών
απορρέουσες- πολιτικές επιλογές του ανεξάρτητου βουλευτή Τατσόπουλου διαφέρουν
από εκείνες, τις οποίες αξίωνε ο ίδιος από τον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό που χθες θα ήταν
απαράδεκτη «παράδοση» στο αρνούμενο να αλλάξει ΠΑΣΟΚ σήμερα αποτελεί ...
δημιουργική «άλωσή» του; Εκτός εάν από τα μέσα Νοεμβρίου έως σήμερα το ΠΑΣΟΚ
άλλαξε, όσο και όπως το επιθυμούσε ο Τατσόπουλος. Τι ακριβώς άλλαξε; Οι
διατροφικές συνήθειες του Βενιζέλου; Η κλίση του μουστακιού του Κουκουλόπουλου;
Τι;
Οι «58» είναι μια θαυματουργή πολιτική κίνηση, με πολλαπλές
ιδιότητες. «Κεντροαριστερή» Κιβωτός του Νώε. Έλος - κρυψώνα για το ΠΑΣΟΚ που,
αδυνατώντας να αντέξει το ίδιο το όνομά του, προτιμά να παραμένει κάτω από την
επιφάνεια, ανασαίνοντας «με καλάμι, με καλάμι», όπως τραγουδούσε κάποτε ο
Νιόνιος. Μίξερ «επιχειρημάτων». Προορισμός του ΠΑΣΟΚτζή που παριστάνει τον
«ανοιχτόμυαλο». Προορισμός και του - τέως ή και νυν- ΔΗΜΑΡίτη, ο οποίος
διατείνεται: «Να πάμε εκεί, για να μην αφήσουμε τον Βενιζέλο να ορίσει τους
όρους ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς». Κουκλοθέατρο. Λέσχη πρωταθλητών στις
κυβιστήσεις κι ανθρώπων του χθες που αναζητούν εναγωνίως νέους ρόλους. Αμήχανος
πολιτικός «ΟΑΕΔ», που έχει ξεμείνει από ιδέες κι αρμοδιότητες.
Πέρα και
πάνω απ' όλα, όμως, οι «58» προσφέρουν μια πρωτότυπη συνένωση της πολιτικής με
κάποιο είδος ομοιοπαθητικής. Είσαι στο βήμα και κατηγορείς τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έδωσε
πολιτική στέγη στην παλιά συνδικαλιστική γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ; Εκεί κάτω, σε
χειροκροτεί ο Πρωτόπαπας. Στηλιτεύεις τους «λαϊκιστές» που αρνούνται να πουν
στην κοινωνία ότι έχει κι ίδια τεράστιες ευθύνες για όσα έκανε στις εποχές της
επίπλαστης ευμάρειας; Σε ακούν και κουνούν το κεφάλι τους, επιδοκιμάζοντας, ο
Χριστοδουλάκης που θα έφτιαχνε «λαϊκό μετοχικό καπιταλισμό» και κάμποσα παλιά
στελέχη της κυβέρνησης Σημίτη, η οποία κάποτε νουθετούσε: «Παίξτε, η Σοφοκλέους
θα πιάσει 10.000 μονάδες». Σε πιάνουν τα «χαρντ κορ» μεταμοντέρνα σου; Εκεί κάτω
σε ακούει με ενδιαφέρον ο Κοντογιαννόπουλος, ο οποίος το 1990 μόνο ζώνη
αγνότητας δεν φιλοδόξησε να φορέσει στις μαθήτριες.
Βλέπεις τους «58» και
θαρρείς πως παρακολουθείς κάποια αλλόκοτη μείξη των ντοκιμαντέρ περί κοσμογονίας
και φυσικής ιστορίας που ενίοτε προβάλει ο «Σκάι»: Τόσοι δεινόσαυροι του
«εκσυγχρονισμού» στοιβαγμένοι σε μια Κιβωτό, την ώρα του κατακλυσμού; Άμοιρο
κουτάκι...
του Διονύση Ελευθεράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου