Οταν ο υπουργός Οικονομικών αυτής της
χώρας, και όχι της Ελβετίας, του Λουξεμβούργου ή της Νορβηγίας, δηλώνει «Δεν
δέχομαι ότι η Ελλάδα υπερφορολογείται», η συζήτηση τελειώνει. Τι άλλο να
ακούσεις από αυτόν τον υποτίθεται ειδικό, που προφανώς συγκρίνει καρπούζια με
τομάτες και ανθρώπους με υποζύγια; Γιατί εμφανώς ο τεχνοκράτης μας, που τάχα μου
μιλά εμπεριστατωμένα και απεχθάνεται τον πολιτικαντισμό, διάλεξε ένα δείκτη που
τον συνέφερε και έστησε ολόκληρη. άποψη πάνω του, σαν παπατζής που ψάχνει για
κορόιδα στα στενά πίσω από την αγορά.
Και δεν έχει
σημασία εάν λίγες ώρες αργότερα ο αναπληρωτής του τον άδειασε χωρίς καν να
κρατήσει τα προσχήματα, για να διατηρήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες της Ν.Δ.
και να λειτουργήσει σαν ανάχωμα στις αντιδράσεις, λέγοντας ότι «είναι ιδιαίτερα
υψηλή η φορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων στην Ελλάδα». Σημασία έχει ότι
όλα όσα λέει ένας καθηγητής που καταφεύγει σε τέτοιους ευτελείς εξυπνακισμούς
καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος.
Ποιος, έπειτα από αυτό, να πιστέψει λ.χ.
τη δήλωσή του ότι δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα λιτότητας, δεν θα έχουμε νέα
μνημόνια και ότι η κυβέρνηση δεν θα αναζητήσει νέα δάνεια; Ποιος να δεχτεί ότι
βγαίνουμε από το τούνελ, ειδικά όταν προσθέτει, για να μην εκνευριστούν οι
συνομιλητές του της τρόικας, ότι υπάρχει διαφορά «εκτιμήσεων» ενός δισ. ευρώ με
τους εκπροσώπους των δανειστών;
Πολύ περισσότερο όταν αυτοί ακριβώς οι
εκπρόσωποι, ή εκείνοι που μας τους κάθισαν στο σβέρκο, σε κάθε ευκαιρία δηλώνουν
ότι είναι δεδομένη η λήψη νέων μέτρων, απλώς «συζητούν» εάν θα συνιστούν αργό ή
ξαφνικό θάνατο;
Εκείνο που επιμελώς αποκρύπτουν τόσο οι δανειστές όσο και
οι εκπρόσωποί τους είναι ότι με αυτούς τους Στουρνάρες στην κυβέρνηση τα
πράγματα δεν μπορεί να πηγαίνουν παρά από το κακό στο χειρότερο, από την άρση
πλειστηριασμών στην απόγνωση και από την ενεχυρίαση του κοινού μας πλούτου και
του μέλλοντος της χώρας στην εκποίηση των πάντων, όσων αποκτήσαμε προσωπικά,
αλλά πολύ περισσότερο συλλογικά, και όσων μπορούν να υπάρξουν μελλοντικά σε αυτή
τη χώρα.
Γιατί οι Στουρνάρες με την κυνικότητα πορεύονται. Γι' αυτό το
λόγο τα έχουν ήδη πει όλα και απλώς κατά περίπτωση τα επαναλαμβάνουν. Ολα
γίνονται για τις τράπεζες. Ολα γίνονται για το real estate. Ολα γίνονται για
τους δανειστές και τα funds που προμοτάρουν.
Και η λύση είναι απλή, σαν
το αβγό του Κολόμβου που μας δίδασκαν κάποτε στο σχολείο. Ο τόπος χρειάζεται
μιαν άλλη κυβέρνηση που θα έχει ένα πολύ σαφές, συγκεκριμένο, μελετημένο σχέδιο
παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, το οποίο θα έχει την αποδοχή και τη
στήριξη των απλών ανθρώπων που είναι το αίμα και το μέλλον αυτής της
χώρας.
Αυτό αγωνίζονται να σταματήσουν. Γι' αυτό προσπαθούν να κλείσουν
κάθε συζήτηση ουσίας πριν καν αρχίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου