Ραν Ταν Πλαν ...Ξαφνικά ανακάλυψαν οι καημένοι, οι εκ της περιφερείας ορμώμενοι εκπρόσωποι του λαού, ότι πλήττονται οι αγρότες από τις προβλέψεις του ενιαίου Φόρου Ακίνητης Περιουσίας.

Ωραίοι οι βουλευτές της Ν.Δ.! Τους πατάς την ουρά κι εκείνοι αντιδρούν αλυχτώντας αρκετές σελίδες αργότερα. Για την ακρίβεια την ουρά των ψηφοφόρων τους, γιατί τη δική τους δεν δοκίμασε να την πατήσει κανείς.

Ξαφνικά λοιπόν ανακάλυψαν οι καημένοι οι εκ της περιφερείας ορμώμενοι εκπρόσωποι του λαού ότι πλήττονται οι αγρότες από τις προβλέψεις του ενιαίου Φόρου Ακίνητης Περιουσίας. Δεν τους ενόχλησε η ύφεση και η ανεργία, η φτώχεια, το ρήμαγμα του ασφαλιστικού συστήματος και του κοινωνικού κράτους, όλ' αυτά τα μνημόνια που ψήφισαν και ξαναψήφισαν οι ίδιοι για να μας σώσουν, μόνο κολλάνε τώρα στην ουρά του γαϊδάρου.

Θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς εύλογη την εξέγερσή τους, αν δεν ήταν προφανές ότι αποδέχονται ασυζητητί τον δημοσιονομικό στόχο των 2,9 δισ. και απλώς αναζητούν «δημοσιονομικά ουδέτερες» λύσεις. Ν' αρχίσουμε, δηλαδή, να πετάμε το μπαλάκι ο ένας στον άλλο.

Θα ήταν πολύ λογική η «εξέγερσή» τους αν δεν υπήρχε η υποψία ότι απλώς διαμαρτύρονται για το θεαθήναι, για να κατασιγάσουν λίγο τις διαμαρτυρίες των ψηφοφόρων τους και να 'χουν κάτι να πουν αύριο μεθαύριο ότι τάχα αντιστάθηκαν, αλλά έπρεπε τελικά να υποταχθούν για το καλό του τόπου και για την ενότητα της παρατάξεως, αλλά εκείνοι έκαναν πάντως το κατά δύναμιν για τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους.

Θα είχε μια βάση η κινητοποίησή τους, αν δεν κατέτεινε για μία ακόμη φορά στη δημιουργία ρήγματος ανάμεσα σε τμήματα του λαού: αστοί εναντίον κατοίκων της υπαίθρου, εργαζόμενοι εναντίον αγροτών, γεωργοί εναντίον κτηνοτρόφων, κατά τα πρότυπα του Φαρ Ουέστ.

Θα είχαν ίσως νόημα όλ' αυτά αν αναλάμβαναν κάποιο προσωπικό ρίσκο, αν παραιτούνταν δυο τρεις από δαύτους ή αν εμπόδιζαν το νομοσχέδιο να περάσει - ό,τι δεν έκαναν δηλαδή με το μαύρο στην ΕΡΤ, ό,τι δεν έκαναν με την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ, ό,τι δεν τόλμησαν με την ετεροβαρή διάσωση των τραπεζών, ό,τι δεν διανοήθηκαν όταν ψήφιζαν διαθεσιμότητες, απολύσεις, κατάργηση βασικών δομών του κράτους πρόνοιας και καταδίκαζαν τη χώρα στο σκοτάδι και στην ανέχεια.

Αλλά τι κάθομαι και συγκρίνω τώρα. Ο Ραν Ταν Πλαν, αυτός ο συμπαθής σκύλος, ήταν ένα φιλότιμο ζώο που προσπαθούσε να κάνει το σωστό αλλά δεν τα κατάφερνε. Εκείνοι, πάλι, είναι μονάχα καταφερτζήδες.

www.thepressproject.gr