Ευχετήρια κάρτα στο ΠΑΣΟΚ ...για τα 39α γενέθλια του

Αγαπητό ΠΑΣΟΚ,

Με την ευκαιρία των γενεθλίων σου, δέξου σε παρακαλώ τις καλύτερες ευχές μου για μακροημέρευση, οικογενειακή ευτυχία και επαγγελματικές επιτυχίες. Επειδή γνωρίζω πως περνάς δύσκολες στιγμές, επίτρεψέ μου, με όλο το θάρρος, να σου δώσω μερικές συμβουλές. Γνωρίζω πως οι σχέσεις μας δεν είναι πάντοτε εύκολες, αλλά η μακρόχρονη γνωριμία μας -σε γνωρίζω δα από τότε που γεννήθηκες!- μου επιτρέπει θαρρώ αυτή τη μικρή παρασπονδία. Λοιπόν, νομίζω πως χρειάζεσαι τέσσερα πράγματα:

1. Αυτογνωσία: δεν είσαι πια κόμμα εξουσίας, ούτε πρόκειται να ξαναγίνεις στο ορατό μέλλον. Αυτό δεν είναι ευχάριστο μεν, αλλά δεν είναι καταστροφικό. Μπορεί μάλιστα να γίνει διασκεδαστικό –δες το γερμανικό FDP τι ωραία περνά! Όσο για το παρελθόν, ό γέγονε, γέγονε. Τα κόμματα οφείλουν να κοιτάζουν προς το μέλλον -το παρελθόν είναι για τους ιστορικούς και τους συνταξιούχους. Είπε κανείς «διδάγματα από το παρελθόν»; Spare me! Το πολύ-πολύ που μπορεί να κάνει το παρελθόν είναι να προσφέρει δικαιολογίες για «τα επόμενα λάθη» μας, που θα ’λεγε κι ο κύριος Κόυνερ.

2. Λόγο υπάρξεως: στο νέο διπολισμό ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ επιβιώνει μόνο ο τρίτος που μπορεί να προσφέρει στην πολιτική αγορά ένα προϊόν που οι δύο πυλώνες του συστήματος δεν προσφέρουν, τουλάχιστο όχι στην ποσότητα ή την ποιότητα που απαιτεί ένα σημαντικό μερίδιο των πελατών-ψηφοφόρων. Αλλιώς: χρειάζεσαι Raison d’ Être. Την έχεις ήδη σε ένα βαθμό -ο ευρωπαϊσμός, τα λεγόμενα «κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα» (δες αντιρατσισμό). Οφείλεις όμως να πλουτίσεις κάπως το ρεπερτόριό σου -και να διαλαλείς πιο φωναχτά την πραμάτεια σου.

Αλλά το σπουδαιότερο είναι πως κανείς δεν θα ασχοληθεί με το τι εγγυάσαι ή όχι αν έχεις λογοδοθεί, αν σε θεωρούν δεδομένο. Τότε γίνεσαι εξάρτημα, «ελάσσων εταίρος» -καλύτερος, χειρότερος, αδιάφορο. Χρειάζεσαι μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων. Που θα πει αποστασιοποίηση από τη ΝΔ (δε σου λέω να χωρίσεις, απλά βάλ’ της λίγο πάγο) και άνοιγμα διαύλων με το ΣΥΡΙΖΑ (δεν μιλάω αναγκαστικά για νυχτοπερπατήματα, απλά να πλανάται κάτι σαν υπόσχεση, μια αδιόρατη αίσθηση πως δεν αποκλείεις κιόλας κάποια στιγμή να βρεθείτε πιο κοντά. Εξάλλου, μεταξύ μας, ποιος ξέρει;)

3. Ακροατήριο: χρειάζεται να εντοπίσεις ποιες μερίδες του εκλογικού σώματος είναι πιο έτοιμες για το πολιτικό σου προϊόν. Ποιους αφήνουν πιο ξέσκεπους η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ; Βρες τους και απάντησε -χωρίς περιττά κόμπλεξ και ηττοπάθειες- στη ζήτησή τους! Μην ξεχνάς πως είσαι σοσιαλιστικό κόμμα, και άρα οι «αξίες» (ευρωπαϊσμός, αντιρατσισμός κ.λπ) δεν αρκούν. Θα χρειαστεί να εκπροσωπήσεις συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες (μη προνομιούχες, αμάν πια τα χούγια σου!)

4. Ηγεμονία: η ίδια σου η επιβίωση εξαρτάται από το να μην επιτρέψεις να φυτρώσει τίποτα ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Στο ζωτικό σου χώρο, μην αφήσεις ούτε ένα λουλούδι να ανθίσει! Ό,τι μπορείς τσαλαπάτησέ το, ό,τι δεν μπορείς, αγκάλιασέ το -κι εξαγόρασε τα υπόλοιπα. Προς Θεού όμως, μην υποτιμάς κανέναν, και τίποτα. Ναι, οι κινήσεις και τα κομματίδια του «μεταρρυθμιστικού χώρου» είναι πολιτικά μικρόβια ή βρέφη. Αλλά τα μικρόβια μπορούν να σκοτώσουν εξασθενημένους οργανισμούς (και δεν είσαι δα και στην καλύτερη φόρμα σου!) και τα βρέφη μεγαλώνουν γρήγορα. Επιβιώνεις μόνο εφόσον, όπως θα 'λεγε και ο Μαλρό (Malraux), μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει τίποτα (εκτός από σένα φυσικά!)

Μετ’ ευχὠν διαπρυσίων

Νικόλαος Ι. Ράπτης

Ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός 

www.ppol.gr