(Μπαμπίνη Αιτωλοακαρνανίας. O Σπύρος Μπαρμπαρούσης στο έργο
της κουράς)
Από τη μαθητική μου ζωή λίγα, μα πολύ λίγα πράγματα
θυμάμαι. Μεταξύ αυτών κατι ανακοινώσεις του Γυμνασιάρχη, άλλο πράμα!
«Μαθηταί
τινες εξέδραμον εις τα Λιβάδια και ελεηλάτησαν τα γκόρτσα…
Μαθηταί τινες
εφωράθησαν σφίγγοντες λ’θάρια στα τηλεγραφόξυλα…
Μαθηταί τινες
εξέδραμον και εισήλθον εις το υπόγειον του κ. …., όπου υπήρχεν εν βαρέλιον
οίνου. Ήπιαν τον σκασμό σαν νεροφίδες
και άφησααν ανοιχτό τον πήρο του βαρελιού με αποτέλεσμα να χυθεί το κρασί….
ΑΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ
επί τετραήμερον, πενθήμερον, οκταήμερον.»
Επεφταν οι αποβολές σαν χαλάζι κατά το πώς «πέφτουν οι
σφαίρες σαν χαλάζι».
Μετά ταύτα άρχιζε η διαπίστωση της ευπρεπούς εμφάνισης
των μαθητών/τριών.
Διαπίστωση πρώτη: Είναι οι μαθητές «εν χρώ κεκαρμένοι»,
δηλαδή κουρεμένοι γουλί, τουτέστιν μοιάζουν με λαμπατέρ, με γλόμπο ή ακόμη και
με τον Γιούλ Μπρίνερ; Διαφορετικά έφευγαν για το κουρέα.
Πάντως εγώ από τότε που με έβαλε κάτω ο μπάρμπα Βασίλης
(αυτός ο γνωστός γνωμοδότης, άξεστος Τζουμερκιώτης και ειδικός επί παντός επιστητού) και με
κούρεψε με το γιδοψάλιδο, άστα να πάνε. Έκτοτε άφηνα μεγάλη κώμη. Ο μόνιμος
καυγάς με τη μάνα μου.
-Τι μαλλιά είναι αυτά, μωρέ αλειτούργο. Πώς ήρθες έτσι.
Ντιπ τσιόπρο είσαι.
Και με απειλούσε πως θαρθει ο μπάρμπα Βασίλης.
Ο μπάρμπα Βασίλης δεν ήρθε ποτέ να με κουρέψει. Εγώ
πηγαινε στη στάνη για να κουρέψουμε τα ζωντανά, όπως έλεγε.
-Δεν βάζω σιουμπέδες στο κέφάλι μου, μού έλεγε.
Ασχολούμαι με τα ζωντανά, όχι με τους σιαταναρέους. Ζωντανά εννοούσε τα γίδια
και τα πρόβατα, σιαταναρέους τους ανθρώπους.
Μόλις μπει ο Μάιος
και ζεστάνει ο καιρός, αρχίζει η ζωή στα βουνά.
Τέλη Μαϊου, αρχές Ιουνίου πραγματοποιείται η κουρά των
προβάτων και των γιδιών. Είναι μια διαδικασία- κατά την
οποία οι κτηνοτρόφοι μαζεύονται (20-30 άτομα) και κουρεύουν τα γίδια και τα
πρόβατα, για να αντιμετωπίσουν αυτά τη
ζέστη, αλλά και, γενικά, για την υγιεινή
του ζώου. Το μαλί πλέον δεν εχει καμιά
αξία. Πάει ο καιρός που μαζεύαμε το μαλί για το γνέσιμο. Έχουν επιλυθεί όλα τα προβλήματα των
κτηνοτρόφων. Και να η απόδειξη:
Φέτος, θεία τύχη, ήταν μοναδική η ημέρα της κουράς. Μας τίμησε, με την επίσκεψή του στο μαντρί μας ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος.
(Τι κάνει ο άνθρωπος για να μαυλίσει ψήφους, δε μολογιέται)
Πραγματικά απόδειξε ότι
βρίσκεται μέσα στα πράγματα, «μόνη
έγνοια» του είναι τα προβλήματα των γεωργοκτηνοτρόφων, σιουμπέ,
μεγάλο σιουμπέ, έχ’ ο άνθρωπος στο κεφάλ’ του. Οφείλουν όλοι οι
γεωργοκτηνοτρόφοι χαριτες…
(Αλήθεια λέω, βοήθησε και ο κ. Υπουργός στην κουρά.
Ας μην παρασυσθεί κάποιος από το
γεγονός, ότι δεν ξέρει ούτε το ψαλίδι να
πιάσει)
Ο μπάρμπας γιόμισε το μαντρί με όλα τα
απαραίτητα για «τον όξω από δω».
Σε πρώτη
μοίρα και τα βότανα, τα σκόρδα, ο απήγανος, το φιδόχορτο και άλλα για το καλό
και για το κακό. Στο αρνί που παραδίπλα έψηναν το είχαν παραφορτώσει με σκόρδα, «για να μην πάρ’ από μάτ’».
Από ποιον κινδύνευε, δεν ξέρω…
(Μπαμπίνη Αιτωλοακαρνανίας. Ο Σπύρος
Ράπτης γυρίζει τη σούβλα, ο Πάνος Θεοδώρου ανάβει τσιγάρο και ο Παύλος
Μπαρμπαρούσης, ρέκλα, ξαπλωμένος.)
Και σαν τελείωσε η κουρά,
(έφυγε βέβαια και ο κ. Υπουργός), αρχίσαμε ένα γλεντοκόπι ατέλειωτο.
Μερακλωθήκαμε από το κλαρίνο και το ρίξαμε στο χορό.
Περιττό να πω ότι μετά την
κουρά και το γλεντοκόπι ρεκλιατήκαμε όλοι.
Αρχίσαμε μια φιλοσοφική
συζήτηση, ή οποία άπτονταν και γλωσσολογικών θεμάτων.
Κουρά αμνοεριφίων
Κουρά συντάξεων
Κουρά καταθέσεων
Κουρεμένα κεφάλια
Τέλος, ΚΟΥΡΕΜΕΝΑ
ΜΥΑΛΑ.
Μη με ρωτήσει κανείς τι εννοώ με
τον όρο « κουρεμένα μυαλά ».
Εννοώ ή μάλλον αγανακτώ με το ότι όλα αυτά μας τα σερβίρουν σαν ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ…
Χαιρετίσματα από τα ορεινά και ακούρευτα
Τζουμέρκα
Χρίστος Α.
Τούμπουρος
Αγναντίτης
Τζουμερκιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου