Οι Ιταλοί και τα κωθώνια. Τι έγινε στη γειτονική χώρα, εμείς οι Έλληνες μπορούμε να το καταλάβουμε;

Ουδέν κακόν αμιγές καλού -αυτή την αρχαία διαπίστωση επιβεβαιώνει η Ιταλία. Η πολιτική της αγριότητας, που ο γερμανικός άξονας προωθεί σε όλη την Ευρώπη, διαλύει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Οδηγεί σε αναρίθμητες τραγωδίες. Σμπαραλιάζει ό,τι ονομάζουμε κοινωνική συνοχή. Αυτό είναι το κακό - και όταν λέμε κακό εμείς οι Έλληνες, ξέρουμε καλά και από πρώτο χέρι τι λέμε.

Το καλό, που δεν το περίμεναν οι βλακωδώς ανιστόρητοι και τυφλωμένοι από το κυνήγι του κέρδους αυτουργοί της, είναι ότι αυτή η πολιτική προκαλεί τόσο θυμό, τόση αγανάκτηση, τόσες αντιδράσεις, ώστε να σμπαραλιάζει και τα σοφά πολιτικά συστήματα εξουσίας, και τους προαγωγούς της. Τι έγινε στη γειτονική χώρα εμείς οι Έλληνες μπορούμε να το καταλάβουμε, γιατί το ζήσαμε πριν από τους Ιταλούς. 

Η κοινωνία μπήκε κάτω από τον σκληρό ζυγό της λιτότητας και αντέδρασε με τρόπο που αιφνιδίασε τις αγορές, το Βερολίνο, τον Ντράγκι - όλη τη φάρα των αποπάνω που πίστεψαν ότι μπορούν με τον φόβο, με τον εκβιασμό, με τα ψέματα, με την αγριότητα να ακινητοποιήσουν τους αποκάτω και να τους σύρουν σε ένα νέο καθεστώς, σκοτεινό για την εργασία και φωτεινό για την απολυταρχία των κερδών. Το αποτέλεσμα στην οικονομία και στις ζωές των ανθρώπων ήταν τραγικό - όπως και σε μας. Το αποτέλεσμα στο ιταλικό σύστημα εξουσίας το ζούμε από προχτές. Τώρα στην Ευρώπη πάγωσαν και οι ειδικοί στις θυσίες των άλλων ελεεινολογούν τους Ιταλούς.

Σοφή στους σοφούς είναι η στάση, λέει ο Μπρεχτ, αλλά η στάση των σοφών, που πίστεψαν ότι θα περάσουν το τρένο της ανάπτυξης πάνω από τους ανθρώπους δεν είναι καθόλου σοφή. Να τι είπε ο γνωστός μας Ρέσλερ: Θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί καλύτερο αποτέλεσμα για τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις στην Ιταλία... Σοφός ο απογοητευμένος Γερμανός! Αλλά εκεί τελείωσε η σοφία του: Δεν υπάρχει εναλλακτική στις πολιτικές δημοσιονομικής εξυγίανσης και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας! 

Ύστερα ψάχνουν να βρουν τι γεννάει τη χιονοστιβάδα Γκρίλο, τη θύελλα Τσίπρα, τη βουλγάρικη τρικυμία και τα παλιρροϊκά κύματα των αγανακτισμένων. Και εμφανίζουν τους λαούς ως επιρρεπείς στους ανέμους του λαϊκισμού. Ότι, παρά τη μόρφωσή τους και την τεχνογνωσία των funds, παραμένουν οι ίδιοι κωθώνια στην κοινωνική μετεωρολογία δεν τους περνάει από το μυαλό...

Του Θανάση Καρτερού 

www.avgi.gr