Η ομιλία του Χρήστου Παπουτσή στο 9ο συντακτικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ

ΠΑΣΟΚ

ΟΜΙΛΙΑ

ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΠΟΥΤΣΗ

ΣΤΟ 9^ο ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Συντρόφισσες και σύντροφοι, τα τελευταία χρόνια περνάμε την πιο κρίσιμη και ταραγμένη περίοδο μετά την μεταπολίτευση. Και χρειάζεται πολιτική αποτίμηση με ειλικρίνεια, θάρρος και  με αίσθημα δικαίου. Με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μέσα σε ένα δυσμενές εθνικό και διεθνές περιβάλλον, θέσαμε τις βάσεις για τη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία, για την εξυγίανση της  οικονομίας. Δρομολογήσαμε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που είχε ανάγκη ο τόπος μας εδώ και δεκαετίες και πετύχαμε τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους. Τη μεγαλύτερη ρύθμιση χρέους που έγινε στο παγκόσμιο επίπεδο ποτέ.

Όμως,  η κρίση είναι ακόμη εδώ. Και δεν είναι  μόνο αριθμοί, γιατί η κρίση αφορά τους ανθρώπους και το μέλλον  της νέας γενιάς. Η αλήθεια είναι ότι τα  τελευταία χρόνια είναι  χρόνια επώδυνα για τον ελληνικό λαό. Κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα την συντριβή του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές.
Μια ήττα στρατηγικού χαρακτήρα. Το ΠΑΣΟΚ έπεσε, υπονομευμένο και ακυρωμένο, όταν υποτιμήθηκαν οι δυνατότητες της χώρας, όταν επικράτησε η λογική της ηττοπάθειας, όταν επικράτησε η λογική της ταύτισης με το μνημόνιο και την τρόικα. Το ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε  όταν αποδέχθηκε τη λογική να γίνει η κρίση ευκαιρία για να περάσουν στην Ελλάδα οι πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές.

                        Από την αρχή, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος την εποχή εκείνη, είχα εκφράσει εγκαίρως, από το βήμα της Βουλής, όχι κρυφά και όχι εκ των υστέρων, τις επιφυλάξεις μου για τις οριζόντιες περικοπές των μισθών, για  τη διαμόρφωση του πρώτου μνημονίου όπως και για την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με επιχειρήματα όχι ανιστόρητα αλλά καθαρά ευρωπαϊκά, με βάση δηλαδή το ίδιο το ευρωπαϊκό πλαίσιο.

                        Επέμεινα ότι αν δεν κάνουμε αντικυκλική πολιτική και δεν στηρίξουμε την ανάπτυξη θα εγκλωβιστούμε στον κύκλο της ύφεσης για χρόνια. Και τότε, έγινα στόχος μιας ανελέητης πολεμικής μέσα και έξω από την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα κάποιοι απαιτούσαν την διαγραφή μου.

                        Η απώλεια του 70% της εκλογικής μας δύναμης, είναι κορυφαίο πολιτικό γεγονός για τη χώρα. Κι όμως, μέχρι τώρα στο Κίνημα αρνηθήκαμε να συζητήσουμε ουσιαστικά για τα αίτια, τις ευθύνες, τα λάθη, τις παραλείψεις, τις λανθασμένες επιλογές προσώπων, τις λανθασμένες επιλογές πολιτικών που μας εγκλώβισαν όλους.

                        Αρνηθήκαμε να συζητήσουμε για τις πολιτικές επιλογές που έγιναν στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Και εδώ θέλω να ενώσω την φωνή μου με όλους εκείνους, λίγους στην χώρα, μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος του Κινήματος Ευάγγελος Βενιζέλος σήμερα το πρωί, που υπενθυμίζουν στον ελληνικό λαό και την δημόσια συζήτηση, ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν το έφερε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, το έφερε η ανυπαρξία του νομικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το έφερε στην Ευρώπη και το έφερε η κα Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί και οι άλλες δημοκρατικές δυνάμεις που έχουν απόλυτη ευθύνη για το κενό το θεσμικό και πολιτικό κενό της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης.

                        Όμως εδώ εμείς αρνηθήκαμε να συζητήσουμε στην ουσία και στις λεπτομέρειες την πραγματική κατάσταση της χώρας που ήταν στα πρόθυρα της  χρεοκοπίας όταν την παραλάβαμε από τη Νέα Δημοκρατία.  Αρνηθήκαμε και δεν συζητήσαμε στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στον δημόσιο διάλογο, τους πρωτοφανείς εκβιασμούς που δέχθηκε η κυβέρνηση από τα εγχώρια και ξένα οργανωμένα συμφέροντα. 

                        Σιωπήσαμε και δεν συζητήσαμε την ανατροπή του εκλεγμένου Πρωθυπουργού του Γιώργου Παπανδρέου.

                        Σιωπήσαμε και δεν συζητήσαμε, την αβασάνιστη μαζική διαγραφή 35 συντρόφων Βουλευτών.

                        Σιωπήσαμε και δεν συζητήσαμε, την απαίτηση ορισμένων  για   άμεση παραίτηση του Γ. Παπανδρέου από την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

                        Και δεν έφταναν όλα αυτά,  η πλειοψηφία των μελών του Εθνικού Συμβουλίου είτε δια των υπογραφών είτε δια της άρνησης της υπογραφής σε κανέναν, έκαναν  την πολιτική επιλογή της μιας υποψηφιότητας στη προεδρική εκλογή. Και οδήγησαν έτσι  σε ακόμη μεγαλύτερη αποσυσπείρωση της παράταξης. Ενώ την ίδια περίοδο έδιναν και έπαιρναν στο δημόσιο διάλογο με πρωταγωνιστές τους δικούς μας συντρόφους άραγε - το άραγε είναι στους συντρόφους – αλλά με πρωταγωνιστές που όλοι γνωρίζουμε, έδιναν και έπαιρναν οι συζητήσεις για  κεντροδεξιά σενάρια.

                        Πιστεύει κανείς ότι μπορεί να σφυρηλατηθεί η πολιτική ενότητα με τη σιωπή; Αναρωτιέμαι, μπορεί  να πετύχει η ανασύνταξη και η αναγέννηση της παράταξης χωρίς κριτική ανάλυση των γεγονότων, χωρίς αυτοκριτική, χωρίς επιμερισμό των πολιτικών ευθυνών; Είναι ένα ερώτημα.

                        Το ΠΑΣΟΚ χρωστάει μια απάντηση στους Έλληνες πολίτες που μας εμπιστεύτηκαν για δεκαετίες. 

                        Έχουμε υποχρέωση να διαλύσουμε τη σύγχυση.
Το Μνημόνιο δεν ήταν και δεν είναι η ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ.
Ιδεολογία μας είναι ο δημοκρατικός σοσιαλισμός στη σύγχρονη εποχή. Με το Μνημόνιο δεν  τελείωσε η πολιτική στην Ελλάδα. Δεν τελείωσε ο πολιτικός αγώνας και η πολιτική αντιπαράθεση. Αυτή η παραδοχή, όποιος την κάνει, στην πραγματικότητα υπονομεύει την ίδια την δημοκρατία και την υπονομεύει  βάναυσα, όπως υπονομεύει και αμφισβητεί  την ίδια την αξία και την δύναμη της λαϊκής κυριαρχίας.

                        Ωστόσο όμως είμαστε σε μια εποχή που πρέπει να κυριαρχεί ο ρεαλισμός και η μετριοπάθεια, γιατί σήμερα η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Ας μην το ξεχνάμε, ότι δεν είναι μόνο για την Ελλάδα, αλλά είναι και για την Ευρώπη. Με τους λαούς του Νότου σε απόγνωση. Με ξεθωριασμένα οράματα και χωρίς ελπίδες.
Κι αυτή η απόγνωση παράγει πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα. Δημιουργεί την σπίθα για μεγάλες κοινωνικές εντάσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα, το είδαμε προχθές και στην Ιταλία και στις άλλες χώρες του Νότου της Ευρώπης.

                        Σήμερα, χρειαζόμαστε μια ρεαλιστική πολιτική χωρίς να εγκαταλείψουμε την πυξίδα των αξιών και των αρχών μας. Αποτελεσματικότητα   στις  διαρθρωτικές αλλαγές. Αλληλεγγύη και ουσιαστική υποστήριξη όσων αντιμετωπίζουν τη χρεοκοπία και τη φτώχεια.
Εδώ και τώρα, να πυροδοτήσουμε με κάθε τρόπο την ανάπτυξη 
στην οικονομία και ν’ αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά την ανεργία.
                        Ο αγώνας μας είναι να σωθεί η Ελλάδα και οι Έλληνες.  Να μην αφήσουμε πίσω μας τις αδύναμες κοινωνικά ομάδες και τους νεόπτωχους που δημιούργησε αυτή η λαίλαπα της κρίσης.

                        Η Ελλάδα όμως ταυτόχρονα για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα και να μπορέσει να αντέξει, πρέπει να έχει πολιτική σταθερότητα. Δεν υπάρχουν περιθώρια για παιχνίδια εξουσίας. Τώρα είναι η ώρα  της ευθύνης και το ΠΑΣΟΚ οφείλει να είναι  ο πρωταγωνιστής και ο εγγυητής  των εξελίξεων. Ποτέ στην ιστορία μας δεν παίξαμε το ρόλο του κομπάρσου.
                        Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να είναι πόλος σταθερότητας, ασφάλειας και προοπτικής για τη χώρα. Ποτέ στην  ιστορία μας δεν επιλέξαμε την πολιτική αστάθεια, την βία, την ένταση,  την υπονόμευση της χώρας και των προσπαθειών του λαού.

                        Ήρθαμε στην εξουσία εκφράζοντας το ριζοσπαστισμό της ελληνικής κοινωνίας και υπηρετώντας το αίτημα για αλλαγή. 
ΔΕΝ ήρθαμε με την σημαία του κυβερνητισμού, της εξουσίας για την εξουσία. Ήρθαμε με την δέσμευση να ασκήσουμε εξουσία στο όνομα του ελληνικού λαού.

                        Το Νοέμβριο του 2011, μπροστά στο οικονομικό αδιέξοδο και τον ωμό εκβιασμό των δανειστών, αντιμετωπίσαμε την απροθυμία της αντιπολίτευσης για ευρύτερη συναίνεση. Έπρεπε  τότε – κατά την δική μου γνώμη και την δική μου θέση - να προσφύγουμε αμέσως σε εκλογές ζητώντας νέα εντολή του λαού.  Δεν το κάναμε. Και δεν το κάναμε, διαθέτοντας  αυτοδύναμη κυβερνητική πλειοψηφία, αυτοδύναμη πλειοψηφία στη Βουλή. Και με την αυτοδύναμη πλειοψηφία, αποδεχτήκαμε την παραίτηση Παπανδρέου και στηρίξαμε την κυβέρνηση Παπαδήμου. Ήταν μια λανθασμένη πολιτική επιλογή. Μια επιλογή που δεσμεύει, σήμερα ,σε μεγάλο βαθμό τη θεσμική και πολιτική συμπεριφορά του ΠΑΣΟΚ σήμερα στο ζήτημα της διακυβέρνησης της χώρας.  Γιατί είναι δύσκολο να αρνηθούμε τη συμμετοχή στην κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ όταν στηρίξαμε με κάθε μέσο και με τεράστιο πολιτικό κόστος την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. 

                        Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν η προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία και την ύφεση συνεχίζεται. Επιμένω λοιπόν, οι σημερινές συνθήκες επιβάλλουν ρεαλισμό, επιβάλλουν μετριοπάθεια. Σε καμιά, όμως, περίπτωση η συμμετοχή στη κυβέρνηση δεν δικαιολογεί τη διαρκή πολιτική και ιδεολογική μετάλλαξη του Κινήματος. Γιατί μια τέτοια παραδοχή, αν δηλαδή η παραδοχή μας είναι αυτή, ότι επειδή είμαστε κυβέρνηση πρέπει να υπάρχει μια διαρκής ιδεολογική και πολιτική μετάλλαξη, τότε με μαθηματικό τρόπο, οδηγούμαστε στη μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε υποστύλωμα της Συντηρητικής παράταξης . Όταν, μάλιστα, οι σχέσεις με τα αλλά κόμματα της Αριστεράς οδηγούνται σε σύγκρουση, τις περισσότερες φορές βέβαια με την ευθύνη εκείνων. Γιατί είναι πολλές οι προσπάθειες και οι πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ για συζήτηση με όλα τα κόμματα της Αριστεράς.

                        Όμως την ίδια στιγμή, την στιγμή που πρέπει να οπλιζόμαστε με επιμονή, ακούγεται στη προσπάθεια αυτή, ακούγεται ένας ισχυρισμός που δεν πείθει, ότι μπορεί να οικοδομηθεί μία σύγχρονη Κεντροαριστερά γκρεμίζοντας τις γέφυρες επικοινωνίας με όλες τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς  και εκείνους που αποστασιοποιήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ.

                        Η αλήθεια, είναι ότι, στην Ελλάδα δεν υπάρχει κουλτούρα κυβερνήσεων συνεργασίας, όπως την γνώρισαν οι άλλες χώρες, όπως την  βίωσα  και προσωπικά στη συνεργασία μου με κυβερνήσεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Είναι εμφανής, η έλλειψη ενός κοινού προγράμματος διακυβέρνησης της χώρας, έτσι ώστε να μπορεί το κάθε κόμμα να έχει το δικό του ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα. Άκουσα το πρωί με πολύ μεγάλη ικανοποίηση τον Πρόεδρο Βαγγέλη Βενιζέλο, ν’ αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτό. Στον τρόπο με τον οποίον μπορούμε, γιατί πράγματι μπορούμε, αν η Ελλάδα έρθει στο πολιτικό επίπεδο και άλλων χωρών, θα μπορέσουμε να διαμορφώσουμε κυβερνήσεις συνεργασίας, που να μπορούν να δίνουν όμως τα περιθώρια για ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα των κομμάτων που εκ των πραγμάτων, εκ της συγκυρίας, ή της εθνικής αναγκαιότητας μας αναγκάζει να συμμετέχουμε.

                        Όμως την ίδια στιγμή αισθάνομαι πραγματικά αμήχανα, το ξέρει ο Πρόεδρος, γιατί έχω προσφύγει πολλές φορές στον ίδιον γι’ αυτό το θέμα, αλλά είμαι βέβαιος και πολλοί άλλοι συνάδελφοι Υπουργοί της κυβέρνησής μας, όταν βλέπουμε ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ παραμένει θεατής, όταν οι Υπουργοί της Ν.Δ.  ακυρώνουν, είτε οικειοποιούνται το δικό μας έργο. Το έργο της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.

                        Η εθνική αναγκαιότητα την ίδια στιγμή, η εθνική αναγκαιότητα για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας δεν μπορεί να χρησιμοποιείται από ορισμένους ως άλλοθι για τη δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών.

                        Η κυβέρνηση οφείλει να υπηρετεί τη διαρκή επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Επαναδιαπραγμάτευση η οποία στη πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ μετά τις εκλογές, παρά την ισχυρή εντολή του λαού προς όλα τα κόμματα. Επαναδιαπραγμάτευση, λοιπόν, με βάση την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων, την ανταπόκριση της οικονομίας και τις αντοχές της κοινωνίας.

                        Ταυτόχρονα πρέπει να ζητήσουμε αλλαγή πολιτικής όταν είναι προφανής η δημοσιονομική αναποτελεσματικότητα των μέτρων και δυσβάσταχτες οι επιπτώσεις της ύφεσης για τους πολίτες.

                        Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επιμείνει στον επανακαθορισμό του πλαισίου της κυβερνητικής συνεργασίας. Έτσι κι αλλιώς, η συμμετοχή στην κυβέρνηση δεν είναι αυτοσκοπός. Για μας και το τόνισε πολλές φορές σ’ όλους τους τόνους ο Πρόεδρος, είναι υπεύθυνη επιλογή πολιτικής σταθερότητας για τη χώρα, αλλά με όρους και προϋποθέσεις.

                        Γι αυτό λοιπόν επεκτείνω την προβληματική και λέω ότι επιτέλους, ήρθε η ώρα, να ορισθούν  κόκκινες γραμμές.

                        ΌΧΙ  στη συνεχή και μονομερή, άδικη ανακατανομή των βαρών.

Διαρκή προσπάθεια για  τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων.

                        ΟΧΙ σε νέα οριζόντια δημοσιονομικά μέτρα.

                        ΟΧΙ στη συνεχή αύξηση του κόστους ζωής. Ειδικά μέτρα και κατά παρέκκλιση του κοινωνικού κεκτημένου της ευρωπαϊκής νομοθεσίας εάν χρειαστεί, δεδομένου ότι η χώρα μας βρίσκεται έτσι κι αλλιώς σε έκτακτη κατάσταση και έτσι και αλλιώς μας ανάγκασαν και μας υποχρέωσαν να κινηθούμε στο όριο της ευρωπαϊκής νομιμότητας με μέτρα που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο.

                        ΟΧΙ άλλη ανοχή στην ευνοιοκρατία και τη φοροδιαφυγή. 
Ασφάλεια των πολιτών, κράτος δικαίου, προσωπικές ελευθερίες, δημοκρατικά δικαιώματα. Αποφασιστική αντιμετώπιση της βίας, του ρατσισμού ,του φασισμού και της παράνομης μετανάστευσης.

                        Ας μην ξεχνάμε  όμως και μη το ξεχνάμε ποτέ, ότι πίσω απ’ όλα αυτά, ή πάνω απ’ όλα αυτά, μη ξεχνάμε ότι  ο φαύλος κύκλος της ύφεσης υποσκάπτει την δημοκρατική ομαλότητα και ενισχύει τον ευρώ - σκεπτικισμό.
Η διακυβέρνηση οφείλει επίσης να στηρίζεται στο κοινωνικό διάλογο και στη συνεννόηση και όχι στη βίαιη επιβολή της κρατικής βούλησης.

                        Οφείλει να εγγυάται την ενισχυμένη και ανεξάρτητη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Και εδώ θέλω να σταθώ λίγο περισσότερο, αλήθεια, ποιος ωφελείται από την ισοπέδωση των πολιτικών, την απαξίωση της πολιτικής, της Βουλής, του συνδικαλισμού και της αυτοδιοίκησης;

                        Ποια συμφέροντα ευνοούνται από μια κοινωνία εύκολης αγανάκτησης; Εδώ είναι ένα ερώτημα για εμάς ,για  το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που αγωνίστηκε πάντα για την αυτονομία της πολιτικής και των πολιτικών:

                        Θα επιτρέψουμε στα πάσης φύσεως οικονομικά και εξωθεσμικά συμφέροντα  να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, να ανεβοκατεβάζουν πρωθυπουργούς, να ορίζουν υπουργούς και να ακυρώνουν τις πολιτικές επιλογές των πολιτικών κομμάτων και του ελληνικού λαού;

                        Ως πότε θα επιτρέπουμε στον ανεύθυνο λαϊκισμό να υπονομεύει τις λειτουργίες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας;

                        Ένα θέμα για το οποίο γνωρίζει ο Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος ότι ήταν αντικείμενο πολλών συζητήσεων ακόμα και στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, όταν ορισμένοι νέοι στην ηλικία, αλλά με λαμπρό μέλλον συνάδελφοι έμπαιναν και εκείνοι μπροστά στον αγώνα για την υποβάθμιση και την απαξίωση της λειτουργίας του Κοινοβουλίου.

                        Τώρα όμως είναι η ώρα, αυτή την κρίσιμη ώρα για την χώρα την κρίσιμη ώρα για την κοινωνία, τώρα είναι που χρειάζονται περισσότερο από ποτέ, ισχυρά πολιτικά κόμματα που διασφαλίζουν την αυτονομία της πολιτικής.  Γιατί τίποτα δεν θα είναι στο μέλλον, όπως το γνωρίσαμε στο παρελθόν. Τα πάντα θα αλλάξουν, στα κόμματα, στη λειτουργία του πολιτεύματος, στη Βουλή, στα συνδικάτα, στη κοινωνία.

                        Ας χτίσουμε λοιπόν κάτι καινούργιο και υγιές. Ας χτίσουμε μια καινούργια και υγιή Ελλάδα, όπου όμως σ’ αυτή την Ελλάδα, πέρα από την αυτονομία της πολιτικής, οφείλουμε να διασφαλίσουμε ισχυρά πολιτικά κόμματα, ισχυρή Αυτοδιοίκηση, ισχυρά και σύγχρονα  μαζικά  κινήματα, ισχυρά και άξια να εκπροσωπούν τους εργαζόμενους συνδικάτα.

                        Η χώρα μας έχει ανάγκη από μία μεγάλη ανατροπή. Μία μεγάλη ανατροπή υπέρ του δημοσίου ήθους, υπέρ της διαφάνειας, υπέρ του δημοκρατικού και κοινωνικού ελέγχου. Για αυτό είναι αναγκαίες  οι κόκκινες γραμμές. Για αυτό επιμένω ότι χρειάζεται  η ιδεολογία. Κι  έχουν άμεση σχέση με την πολιτική φυσιογνωμία του Κινήματος.

                        Τι ΠΑΣΟΚ θέλουμε; Ποιες κοινωνικές δυνάμεις εκφράζουμε; Ποιες κοινωνικές συμμαχίες επιδιώκουμε; Το συνέδριο οφείλει να δώσει απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα. Γιατί το ΠΑΣΟΚ  έχει ανάγκη από ένα καθαρό κοινωνικό, ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα.  

                        Δεν υπάρχει μέλλον για ένα άνευρο και ευέλικτο κόμμα που επιδιώκει συμπληρωματικούς  ρόλους σε εξουσία παντός καιρού. Δεν υπάρχει μέλλον για ένα μικρό και φοβικό κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται στην αριστερή πλευρά του πολιτικού κέντρου, βάζει διαχωριστικές γραμμές με την Αριστερά και έχει στραμμένο το βλέμμα στη δεξιά.

                        Πιστεύω ακράδαντα  ότι το ΠΑΣΟΚ έχει το ιδεολογικό και πολιτικό οπλοστάσιο και πάνω απ’ όλα έχει τα στελέχη, έχει τον πλούτο, τη δύναμη, τις γνώσεις, την πολιτική εμπειρία και την καταξίωση σε μακροχρόνιους κοινωνικούς αγώνες, έτσι ώστε να διεκδικήσει αποφασιστικά την πολιτική ηγεμονία στο νέο προοδευτικό εγχείρημα για την χώρα μας.

                        Πιστεύω ακράδαντα, ότι η χώρα έχει ανάγκη από ένα ενωμένο, ισχυρό και πολυσυλλεκτικό ΠΑΣΟΚ. Ισχυρό πυλώνα της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης, του κεντρώου χώρου και της Αριστεράς στην Ελλάδα.

                        Όμως σύντροφοι, το ξέρετε όλοι, το γνωρίζετε όλοι, δεν θα πω κάτι καινούργιο, είναι αυτό που ξέρω ότι νιώθετε όλοι σας. Είναι σε όλους μας διάχυτη η  υπαρξιακή αγωνία. Είναι διάχυτη η αγωνία για το παρόν και το μέλλον του Κινήματος. Αλλά σας διαβεβαιώ, το ξέρετε επίσης και αυτό, είναι η ίδια αγωνία που έχουν και όλοι εκείνοι που δεν είναι σήμερα εδώ. Και πιστεύω ότι εμείς οφείλουμε να συνεχίσουμε τις προσπάθειες για να χτίσουμε γέφυρες επικοινωνίας και συνεύρεσης.

                        Δεν έπαψαν να είναι προοδευτικοί και δημοκρατικοί πολίτες εκείνοι που απομακρύνθηκαν από το ΠΑΣΟΚ.  Είναι πολιτικό λάθος να τους γυρνάμε την πλάτη και να τους κατηγορούμε. Δεν φταίνε οι πολίτες που απομακρύνθηκαν από εμάς. Φταίνε οι πολιτικές μας και η συμπεριφορά μας που τους έδιωξαν. Κανείς δεν μας περισσεύει. Ιδιαίτερα εκείνοι που για δεκαετίες έδωσαν τη ζωή τους με συνέπεια και εντιμότητα στον κοινό μας αγώνα. Και αυτοί σήμερα είναι εκείνοι που αισθάνονται καλώς ή κακώς έτσι όμως αισθάνονται, ότι βρίσκονται άστεγοι έξω από το δικό τους σπίτι.

                        Σήμερα λοιπόν χρειάζεται μια Νέα  Εθνική  Λαϊκή   Ενότητα  μέσα στις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια μεγάλη προοδευτική Αλλαγή. Έχει ανάγκη από ένα ισχυρό προοδευτικό πόλο. Από ένα προοδευτικό πλειοψηφικό ρεύμα και η πολιτική πρόκληση για το ΠΑΣΟΚ, όπως εγώ και πολλοί άλλοι το θέλουμε,  είναι ακριβώς αυτή,  να πρωταγωνιστήσει σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια για την μεγάλη προοδευτική παράταξη στην Ελλάδα.

                        Σας ευχαριστώ.