Κρίσιμη η πολιτική διαχείριση.

Για να μπορέσει η Ελλάδα να σπάσει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης ώς το τέλος του χρόνου και να καταφέρει να μπει με αξιοπιστία σε τροχιά οικονομικού ορθολογισμού και ανάπτυξης, θεωρείται αναγκαίο να καλυφθούν τέσσερις βασικές προϋποθέσεις. Απτονται όλες σημαντικών αποφάσεων, τις οποίες θα πρέπει να υλοποιήσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα και παράλληλα να ενισχύσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι.

Πρώτη προϋπόθεση είναι να πραγματοποιήσει η κυβέρνηση τις πολυθρύλητες αποκρατικοποιήσεις μεγάλων οργανισμών, αρχής γενομένης, ως γνωστόν, από τη ΔΕΠΑ, τον ΟΠΑΠ και στη συνέχεια το Ελληνικό. Δεν είναι απλά μία ταμειακή ενίσχυση και τήρηση των όρων του Μνημονίου, είναι πάνω από όλα ένα ηχηρό μήνυμα θέλησης και αξιοπιστίας της τρικομματικής κυβέρνησης προς το διεθνές οικονομικό περιβάλλον. Η κυβέρνηση έχει να αντιπαλέψει τον πολιτικό λαϊκισμό και πιθανόν ορισμένα οργανωμένα συμφέροντα, όσον αφορά την εκπλήρωση αυτής της προϋπόθεσης, αλλά αυτός είναι ο μόνος δρόμος προς την επιβίωση της χώρας με ευρωπαϊκούς όρους.

Δεύτερη προϋπόθεση είναι η σταθεροποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος με όρους που θα δημιουργούν εμπιστοσύνη στην αγορά και θα το καταστήσουν πάλι το βασικό μοτέρ επανασυναρμολόγησης του ελληνικού επιχειρηματικού τομέα, αναδιάρθρωσης και ανάπτυξης της οικονομίας. Χωρίς ένα υγιές και ισχυρό τραπεζικό σύστημα, δουλειά δεν μπορεί να γίνει σε καμιά σοβαρή οικονομία του κόσμου. Ο χαρακτήρας και ο δυναμισμός της εγχώριας χρηματοπιστωτικής μηχανής, λοιπόν, που συνδυάζεται με τις ανακεφαλαιοποιήσεις και τις επικείμενες αυξήσεις κεφαλαίων των τραπεζών, είναι μία προϋπόθεση κρίσιμη για τη δομή και την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας, όπου η κυβέρνηση θα πρέπει να αποκρυσταλλώσει και να εκφράσει στρατηγική αντίληψη.

Τρίτη προϋπόθεση αποτελεί η σωστή διαχείριση των προβλημάτων που πλήττουν μία κοινωνία που δοκιμάζεται. 

Το πολιτικό σύστημα και ειδικότερα το μπλοκ των κυβερνητικών δυνάμεων που επιδεικνύει τον απαιτούμενο πολιτικό ρεαλισμό για τη διάσωση της χώρας, θα πρέπει να καλύψει το gap που έχει δημιουργηθεί στην κοινωνία, μετά τη συρρίκνωση των εισοδημάτων και των θέσεων εργασίας εξαιτίας της βαθιάς κρίσης. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, αποτελέσματα ουσιαστικά για την οικονομία δεν προσδοκούμε πριν από το τέλος του έτους, διάστημα πολύ μεγάλο και βαρύ μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης. Η κυβέρνηση, λοιπόν, πρέπει να καταδείξει ότι, εκτός από αποφασιστικότητα, διακατέχεται και από υψηλό αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης, κλείνοντας πρωτίστως την πληγή της φοροδιαφυγής, με αδιαμφισβήτητο και αποδοτικό τρόπο. Η ανοχή και η συνοχή σε κοινωνικό επίπεδο είναι το προαπαιτούμενο όλων.

Τέταρτη προϋπόθεση είναι να επιτύχει η Ελλάδα ένα γερό «κούρεμα» του επίσημου τομέα του χρέους, το οποίο μεταφράζεται σε μία γενναία απόφαση των εταίρων και δανειστών, κατά κύριο λόγο της Γερμανίας. Οι ελπίδες είναι σοβαρές, όπως το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα μεταδίδει, από τη στιγμή που θα ξεπεράσουμε τους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και θα εμφανίσουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Η προοπτική αυτή, που θα κατέβαζε το χρέος της χώρας, ως ποσοστό του ΑΕΠ, κάτω από το 95% ή 90%, θα άλλαζε κυριολεκτικά τη δυναμική των πραγμάτων για την Ελλάδα, θα μας ξανάβαζε στο κάδρο του διεθνούς οικονομικού ενδιαφέροντος, θα προκαλούσε μεγάλες επενδύσεις, θα έθετε σε κίνηση την πολυπόθητη ανάπτυξη της οικονομίας.

Από τον Γιάννη Κοτόφωλο 

www.news.kathimerini.gr