Οι αποκρατικοποιήσεις και οι τουρκικές μπίζνες στο Αιγαίο

Ψίθυροι ότι τουρκικό ενδιαφέρον “παγώνει” το διαγωνισμό για την αξιοποίηση της μαρίνας του Μανδρακίου

Είναι πια γνωστό ότι η κυβέρνηση ξεπουλά τα πάντα. Λιμάνια, μαρίνες, αεροδρόμια, στρατιωτικά αεροδρόμια, ακίνητα “φιλέτα” μέχρι και βραχονησίδες. Κι αναρωτιέται κανείς αν έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς πάνε να κάνουν και ποιοί ακριβώς κίνδυνοι ελλοχεύουν.

Τελευταία, αποδίδεται στον επικεφαλής της κυβερνητικής τρόικας Αντώνη Σαμαρά η άποψη ότι «και οι business έχουν όριο».

Τι πάει να πει αυτό; Πολύ απλά, πάει να πει ότι για την προσπάθεια της κυβέρνησης να ξεπουλήσει ό,τι περισσότερο μπορεί, για να αποσπάσει – έτσι νομίζει – την εύνοια των δανειστών και μάλιστα σε κατάσταση “ταμειακού πανικού” όπως ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς έλεγε την περίοδο που ήταν ακόμη αντιμνημονικός, για αυτή λοιπόν την προσπάθεια, ενδιαφέρον δείχνουν τουρκικά επιχειρηματικά συμφέροντα, που είναι έτοιμα να επενδύσουν στην Ελλάδα. Μάλιστα, υπάρχουν κάποιοι ψίθυροι που λένε ότι αυτός είναι ο λόγος που και ο διαγωνισμός για τη μαρίνα του Μανδρακίου έχει “παγώσει”. Επειδή ενδιαφέρονται Τούρκοι να την αγοράσουν.

Φαντάζεστε τη Μαρίνα, το σήμα κατατεθέν της Ρόδου σε χέρια Τούρκων επενδυτών; Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι!

Επειδή λοιπόν τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν στην κυβέρνηση του ξεπουλήματος τί ακριβώς πρόκειται να γίνει, εφηύραν κατόπιν εορτής τα “όρια” και τις “κόκκινες γραμμές”. 

Έτσι, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, θέση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά είναι πως στην πορεία προς τις αποκρατικοποιήσεις, η συμμετοχή των τουρκικών κεφαλαίων θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη, περιορισμένη και όχι προκλητική.
 Μάλιστα ήδη το πρωθυπουργικό γραφείο δια του κ. Χρύσανθου Λαζαρίδη έχει διαμηνύσει στο ΤΑΙΠΕΔ να υπάρξει εγρήγορση και συνεχής ενημέρωση ως προς τα αιτήματα τουρκικών κεφαλαίων για τις ελληνικές μαρίνες, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, αφού πάγια θέση του κ. Σαμαρά είναι «και οι business έχουν όριο».

Στο πλαίσιο αυτό ιδιαίτερη προσοχή αποδίδεται στα λιμάνια, τις μαρίνες και τα αεροδρόμια παραμεθόριας γραμμής μεταξύ των νησιών και των τουρκικών παραλίων, ενώ πιο χαλαρή φαίνεται να είναι η γραμμή για επενδύσεις στον ξενοδοχειακό κλάδο.

Θεωρητικά, ίσως κάποιους να τους βοηθά να αποκοιμίσουν τη συνείδησή τους για το ξεπούλημα της Ελλάδας. Πρακτικά όμως, θα έχει ενδιαφέρον να μάθουμε με ποιό τρόπο θα το επιτύχουν αυτό σε συνθήκες ανοιχτής αγοράς όπου το χρήμα δεν γνωρίζει ούτε όρια, ούτε σύνορα. Πως θα αποκλείσεις τους Τούρκους επενδυτές από τους διεθνείς διαγωνισμούς, πολύ δε περισσότερο όταν πληρούν τα κριτήρια και τις προδιαγραφές; Με ποιά αιτιολογία και ποιά διαδικασία θα ξεχωρίσεις τι συνιστά ζήτημα εθνικού συμφέροντος και τι όχι, σε μια περιοχή όπως η Ρόδος, η Κως, τα νησιά του Αιγαίου γενικότερα;

Κάποιος θα πρέπει να απαντήσει σοβαρά σε όλα αυτά ή πολύ απλά να πει με ειλικρίνεια ότι από τη στιγμή που όλα πωλούνται, ο καθένας μπορεί να τα αγοράσει. 'Αλλωστε το χρήμα δεν έχει πατρίδα. Προφανώς πατρίδα δεν έχουν ούτε και οι συνειδήσεις οι ταγμένες να υπηρετούν τα συμφέροντα του διεθνούς οικονομικού κατεστημένου και των τραπεζών, σε βάρος των λαών τους. 

Εν κατακλείδι, δεν είναι να απορεί κανείς γιατί οι Τούρκοι σταμάτησαν τις παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου... Προτιμούν να κάνουν μπίζνες, που ίσως τελικά αποδειχθούν πολύ πιο αποτελεσματικές για την επίτευξη των γεωπολιτικών στους στόχων.

Ρένα Παυλάκη - Διακίδη 

www.vathiprasino.wordpress.com