Η μοναξιά ενός δυσαρεστημένου.

Είναι πολλοί εκείνοι στην Ευρωζώνη οι οποίοι μπορούν να χαίρονται μετά τις αποφάσεις της περιπετειώδους Συνόδου Κορυφής, η οποία πέρασε από μοναδικές για την πρόσφατη ιστορία της Ευρώπης στιγμές έντασης μεταξύ των ηγετών των χωρών-μελών, για να καταλήξει σε νέες ισορροπίες στο εσωτερικό της Ενωσης και να δρομολογήσει διαδικασίες που χαλαρώνουν το άκαμπτο, έως τώρα, γερμανικό τείχος διαχειριστικής αυστηρότητας.

Οι αποφάσεις αυτές είναι βέβαιο ότι χαροποιούν απολύτως την Ισπανία, καθώς οι τράπεζές της θα διασωθούν πλήρως, χωρίς ωστόσο να υπάρχει ουσιαστική δημοσιονομική επιβάρυνση και νέο δημόσιο χρέος στη χώρα, αφού η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα γίνει απευθείας μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και όχι με τη μορφή δημόσιου δανεισμού.

Για τον ίδιο λόγο θα πλέει σε πελάγη ευρωπαϊκής ευτυχίας και η Ιρλανδία, αφού θα γλιτώσει αναδρομικά από 50 δισ. ευρώ χρέους - ένα μεγάλο μέρος του χρέους της, που οφείλεται στη δανειοδότηση για τη διάσωση των τραπεζών, θα περάσει απευθείας στους κεντρικούς ευρωπαϊκούς μηχανισμούς.

Ιδιαίτερα ευχαριστημένη βρίσκει η επόμενη ημέρα της Συνόδου και την Ιταλία, η οποία αναμένει ότι θα λύσει τα προβλήματα δανεισμού της μέσω της δεύτερης μεγάλης απόφασης της Συνόδου, που ορίζει ότι ο μηχανισμός σταθερότητας, που θα αρχίσει να λειτουργεί από τον επόμενο μήνα, θα αγοράζει στη δευτερογενή αγορά ομόλογα μιας χώρας που βρίσκεται υπό πίεση στις αγορές.

Ευχαριστημένοι είναι επίσης στην Ευρώπη όσοι βλέπουν τη Γερμανία να φεύγει με κατεβασμένο το κεφάλι, αφού ο άλλοτε ισχυρός γαλλογερμανικός άξονας, που με μεγάλο κόπο είχε στηθεί από τις δύο χώρες, έσπασε, δίνοντας νέες ευκαιρίες ισορροπιών στη λήψη αποφάσεων και στη χάραξη της στρατηγικής. Ευχαριστημένες ίσως αποδειχθούν, έστω και βραχυπρόθεσμα, οι αγορές, αν αξιολογήσουν ως ουσιαστικά τα βήματα τα οποία έγιναν.

Κάπου εδώ, όμως, κλείνει ο κύκλος των ευρωπαϊκών χαμόγελων και, όπως γίνεται προφανές, η Ελλάδα δεν βρίσκεται μέσα σε αυτόν. Διότι όλοι συμφώνησαν ότι τα καινούργια «δώρα» που φτιάχτηκαν στην Ευρωζώνη είναι για τους επιμελείς μαθητές και η Ελλάδα απέχει από το να συγκαταλέγεται σε αυτούς.

Χρήση και των δύο αυτών δυνατοτήτων θα μπορούν να κάνουν μόνο όσες χώρες εφαρμόζουν τα δημοσιονομικά τους προγράμματα και πετυχαίνουν αποτελέσματα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να «περάσει», προς το παρόν, στο μηχανισμό τα 50 δισ. που θα πάρει για την κάλυψη της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών. Δεν θα πάρει ούτε καν εντός των προθεσμιών τη δόση των 4,2 δισ. του Ιουνίου.

Τα ευεργετήματα των νέων αποφάσεων θα συζητηθούν για την Ελλάδα σε μεταγενέστερο στάδιο, εφόσον έπειτα από εύλογο χρονικό διάστημα υπάρχουν αποτελέσματα στο πρόγραμμα τα οποία θα μπορούν να κριθούν ως ικανοποιητικά.

Ας ελπίσουμε ότι η νέα κυβέρνηση, όταν λειτουργήσει στην πράξη, θα έχει αρκετή διαπραγματευτική ικανότητα, τώρα που η μοναξιά μας ως «οι μοναδικών δυσαρεστημένων της Ευρωζώνης» γίνεται πιο βαριά.

ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ

www.ifognomonpoliticks.gr