«Διαχρονικές οι ελλείψεις» Με τη θεαματική αποτυχία Ελλήνων και Ιταλών πολιτικών απορεί το Reuters.

Διαφθορά και ασφυκτικές κομματικές δομές που ενθαρρύνουν τον παραγοντισμό οι εξηγήσεις που δίνει το Reuters.

Το τεράστιο κενό στην ελληνική πολιτική εν μέσω της σοβαρότερης κρίσης στην πρόσφατη ιστορία της χώρας και η σταδιακή απομάκρυνση των ιταλικών κομμάτων από το «στίγμα» της πολιτικής λιτότητας του Μόντι υπογραμμίζουν το διαχρονικό πρόβλημα αυτού που το Reuters χαρακτηρίζει «θεαματική αποτυχία» των Ελλήνων και των Ιταλών πολιτικών: Οι πρόσφατες κάλπες στις δύο χώρες στις 6 Μαΐου (με τις δημοτικές στην Ιταλία) οδήγησαν στην τιμωρία των κομμάτων που κυριαρχούσαν τις τελευταίες δεκαετίες και αναδεικνύουν, σύμφωνα με την ανάγνωση που κάνει το πρακτορείο, τις ανεπάρκειες, τη δυσμορφία και τη χρεοκοπία των πολιτικών τους δομών.

Στην Ελλάδα, αναφέρει το πρακτορείο, η Νέα Δημοκρατία «επέμενε στις πρόωρες εκλογές, που κατέληξαν να μειώσουν τη δύναμή της και έριξαν τη χώρα σε έναν δρόμο που μπορεί να την βγάλει από το ευρώ». 

Στην Ιταλία, συνεχίζει, οι πολιτικοί -με πρώτο και καλύτερό τους τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι- «αναγκάστηκαν να παραδεχτούν πως δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με την οικονομική κρίση και κάλεσαν τον τεχνοκράτη Μόντι να "βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά"».

Το τι ακολούθησε αποδεικνύει μάλιστα για το πρακτορείο πως τα κόμματα μένουν αμετανότητα: Στη μεν Ελλάδα, «ξοδεύουν το χρόνο τους με άσκοπες και έντονες αντιπαραθέσεις αντί να βρουν μία λύση στο επικίνδυνο αδιέξοδο», υποστηρίζει. Ακόμη και τώρα, λέει το Reuters, «διστάζουν να εξηγήσουν ότι οι επαναληπτικές εκλογές θα είναι καθαρή επιλογή μεταξύ παραμονής ή έξωσης από το ευρώ, παρά τη δυναμική συσπείρωσης που θα είχε ένα τέτοιο μήνυμα».

Στη δε Ιταλία, «ψάχνουν πιο "ευπώλητες" ταυτότητες εν όψει των επόμενων εκλογών, παίρνοντας όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από τις ήκιστα δημοφιλείς πολιτικές λιτότητας του Μόντι». Αποτέλεσμα: Σε δημοτικές εκλογές όπως και στις δημοσκοπήσεις το κόμμα του πάλαι πότε ισχυρότατου Μπερλουσκόνι πέφτει στην τρίτη θέση και ενισχύονται σχηματισμοί όπως εκείνος του κωμικού Μπέπε Γκρίλο.

Η εξήγηση που δίνει το Reuters ξεκινά από τη διαχρονική κυριαρχία των πελατειακών αντιλήψεων, που χρονολογείται μάλιστα νωρίτερα ακόμη και της ίδρυσης των δύο κρατών: Και στις δύο χώρες, οι ψηφοφόροι «μαύρισαν» τα κόμματα που ψήφιζαν επί δεκαετίες τιμωρώντας τα για τη διαφθορά και την ανικανότητά τους, την οποία ανέδειξε η κρίση. 

Προσπερνώντας τα χιλιοειπωμένα για την Ελλάδα, οι Ιταλοί γνωρίζουν καλά την κουλτούρα του συστήματος πελατείας ήδη πριν από την ιταλική ενοποίηση, που ισχυροποιήθηκε μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο -όταν οι πολιτικοί, σημειώνει το Reuters, έδιναν ένα παπούτσι στους εκλογείς πριν την κάλπη και το δεύτερο αφού έριχναν το σωστό «κουκί».

Η δεύτερη παράμετρος που εντοπίζει το Reuters βρίσκεται στις ισχυρές δομές των κομμάτων στις δύο χώρες: Ο παραγοντισμός κλείνει το δρόμο σε ταλαντούχους ή χαρισματικούς πολιτικούς, οι οποίοι -στις λίγες περιπτώσεις που θα καταφέρουν να ξεχωρίσουν- έχουν να συνεργαστούν με μία στρατιά στελεχών που υπακούν άκριτα και άνευ όρων στην κομματική γραμμή.

Οι δύο χώρες, καταλήγει το πρακτορείο, έχουν παρόμοια προβλήματα. «Η Ιταλία τουλάχιστον», υποστηρίζει, «είχε την ευελιξία να επιλέξει έναν έγκυρο τεχνοκράτη για να κυβερνήσει, πράγμα που οι Έλληνες πολιτικοί απέρριψαν».

www.news.in.gr