Ανησυχία στις Βρυξέλλες, με το βλέμμα στις κάλπες των ελληνικών εκλογών.

Ανησυχία επικρατεί στις Βρυξέλλες για τις ελληνικές εκλογές, ανησυχία στο επίπεδο των στελεχών που διαχειρίζονται την ελληνική υπόθεση, ανησυχία στο επίπεδο των πολιτικών προϊσταμένων τους, των διπλωματών του Συμβουλίου και των επιτρόπων, πολύ περισσότερο όμως στο επίπεδο των ανθρώπων που σκέφτονται το μέλλον της Ένωσης. Το θέμα των ελληνικών εκλογών θα τεθεί αύριο Τετάρτη στο κολέγιο των επιτρόπων, το οποίο θα πραγματοποιήσει την υπ' αριθμόν 2000 συνεδρίασή του. Η εκπρόσωπος της επιτροπής, Πια Άντερκίλντε Χάνσεν που αποκάλυψε την αρίθμηση της συνεδρίασης, χθες προχώρησε σε μια ιστορική αναδρομή των μορφών από τις οποίες έχει περάσει η Ευρώπη, που όπως αναφέρουν κύκλοι της Κομισιόν δεν έγινε καθόλου τυχαία. Η ΕΕ σήμερα βρίσκεται στο μεταίχμιο του μετασχηματισμού της από μια χαλαρή παρέα κρατών σε μια Ένωση... εκτός και αν τα τοπικά πολιτικά συστήματα έχουν άλλη άποψη.

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή υπάρχει μια πλειάδα πολιτικών κομμάτων που πρεσβεύουν ότι η χώρα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί την συμφωνία για την οικονομική πολιτική και τα δάνεια με τους εταίρους της και το ΔΝΤ, να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα, να διαγράψει το χρέος, να βγει από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να μην μιλήσουμε για τους νοσταλγούς του Χίτλερ. Όλα αυτά είναι σε γνώση των Βρυξελλών, υπάρχουν στα κείμενα των πολιτικών αναλύσεων που ανταλλάσσουν οι επίτροποι, τα συζητάνε οι μόνιμοι αντιπρόσωποι στο Συμβούλιο. Το ίδιο γνωστές είναι και οι δημοσκοπήσεις που προβάλουν το φάσμα της ακυβερνησίας.

Τα ερωτήματα είναι πολλά: τι θα γίνει αν δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία για συγκυβέρνηση; Ποιος και πως θα διαχειριστεί τις υποχρεώσεις της χώρας μέχρι τις επόμενες εκλογές; Ποιους θα δει η τρόικα στην Αθήνα και με ποιους θα γίνει η διαπραγμάτευση για τα μέτρα της επόμενης δόσης; Και αν ο Ελληνικός λαός αποφασίσει ότι θέλει να σταματήσει; Έχει αυτό το δικαίωμα;

Πολύ σοφά, σε ανύποπτο χρόνο ο Δρ.Ντ.Γκρος, διευθυντής του CEPS είχε δηλώσει στη RealNews ότι η ΕΕ μοιάζει με τις ΗΠΑ πριν από τον εμφύλιο. Τότε τα όρια της εθνικής κυριαρχίας επαναπροσδιορίστηκαν διά της βίας. Αυτό προφανώς δεν μπορεί να γίνει στην ΕΕ του σήμερα, αλλά μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία διά της δημοκρατικής οδού τα κράτη μέλη μπορούν να τινάξουν το εγχείρημα στον αέρα ανά πάσα στιγμή.

Η προκήρυξη των ελληνικών βουλευτικών εκλογών θα ήταν το κυρίαρχο ζήτημα στους διαδρόμους των Βρυξελλών αν η αναμέτρηση στην Ελλάδα δε συνέπιπτε με τον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Αν για την Ελλάδα το ζήτημα είναι η παραμονή ή όχι μιας περιφερειακής οικονομίας στο κοινό νόμισμα, οι εκλογές στη Γαλλία συνδέονται με την ίδια την ουσία και το πρόσωπο της δημοσιονομικής πολιτικής στην ευρωζώνη τα τελευταία 4 τουλάχιστον χρόνια.

Βεβαίως τίθεται το ερώτημα, μα καλά μια πολιτική στροφή στην Ευρώπη δε θα χαλαρώσει την πίεση στην Ελλάδα; "Ο Ολλάντ μιλάει ήδη για ελάφρυνση του φορτίου των πολιτών", σχολιάζουν. Παρομοίως πολλοί επισημαίνουν τις "φωνές" που μιλάνε για ανάπτυξη. Στις Βρυξέλλες όσοι γνωρίζουν προσπαθούν να προσγειώσουν το αιθεροβάμον κοινό. Οι αναπτυξιακές προτάσεις του Ολλάντ δεν είναι ούτε οι μισές από αυτές που επίσημα καταθέτει ο Μπαρόζο (που και αυτές είναι ανεπαρκείς).

Κανείς δεν έχει απάντηση στο ερώτημα τι θα γίνει αν οι επενδυτές, με τα λεφτά τους αποφασίσουν να σταματήσουν παντελώς τις τοποθετήσεις σε ευρωπαϊκούς τίτλους -ομόλογα. Πως θα χρηματοδοτηθεί το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο; Η λιτότητα είναι μονόδρομος εκτός και η ΕΕ αποφασίσει ότι θέλει να πάρει το δρόμο της ποσοτικής χαλάρωσης. Ήδη ακούγονται φωνές για τον ρόλο της ΕΚΤ. Σε μια πραγματική ΕΕ η ΕΚΤ πρέπει να γίνει "FED" με ρόλο (mandate) όχι μόνο την διατήρηση των τιμών, αλλά και των θέσεων απασχόλησης όπως η Αμερικάνικη FED. Μέχρι στιγμής όμως η απόφαση αυτή δεν έχει ληφθεί.

Ακόμα όμως και αν ληφθεί η Ελλάδα θα πρέπει να προσαρμοστεί. Δεν υπάρχει καμία εθνικιστική, αριστερή, προοδευτική, φασιστική, φιλελεύθερη ή συντηρητική δικαιολογία γιατί στην Ελλάδα τα τελωνεία δεν μαζεύουν διαπιστωμένα τους δασμούς, γιατί η φορολόγηση είναι αναποτελεσματική, γιατί το κράτος συντηρεί ένα υπερβολικό αριθμό δημοσίων υπηρεσιών "μαγαζάκια", γιατί δεν προχωράνε οι αποκρατικοποιήσεις, γιατί δεν ακολουθούνται οι κοινοτικές συστάσεις για τη διαφθορά και την κακοδιοίκηση, γιατί οι παράλογες δαπάνες του δημοσίου παραμένουν ανέγγιχτες, γιατί το κράτος καταβάλει ενοίκια και δε χρησιμοποιεί τα δικά του κτίρια, γιατί δεν έχει παταχθεί η γραφειοκρατία, γιατί είναι σχεδόν αδύνατον να απορροφηθούν τα κοινοτικά κονδύλια λόγω ασχετοσύνης των αρμοδίων, γιατί, γιατί, γιατί.

Για όλα αυτά δεν φταίει ούτε το μνημόνιο, ούτε το ευρώ και όπως το γνωρίζουν στην Αθήνα έτσι το γνωρίζουν και στις Βρυξέλλες και ανανεώνουν την πίστωση χρόνου προς τη χώρα.

"Μα οι Έλληνες αγανακτούν!"

Στους διαδρόμους των Βρυξελλών κανείς δεν ξεχνάει ότι όπως στην Ελλάδα υπάρχει κοινή γνώμη που υποφέρει και αγανακτεί, έτσι υπάρχει και στη Γαλλία, την Ολλανδία και τη Γερμανία και πολύ απλά μπορούν να σταματήσει να πληρώνει....

www.real.gr