Κεντρική προεκλογική ομιλία του Παύλου Γερουλάνου στο κλειστό γήπεδο του Πανελληνίου.

Θέλω να σας ευχαριστήσω που είστε εδώ απόψε. Για να στείλουμε μαζί ένα μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας. Αυτό που θέλει να εκπροσωπήσει η κάθε νέα υποψηφιότητα:

Την ελπίδα ότι το μέλλον μας θα είναι καλύτερο και την αισιοδοξία ότι εμείς μπορούμε να το κάνουμε πράξη. Εμείς μπορούμε να το κάνουμε πράξη. Εμείς. Που είμαστε σήμερα εδώ. Από ανθρώπους που αγωνίστηκαν με τον γέρο της Δημοκρατίας, τον Γεώργιο Παπανδρέου, μέχρι ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα αλλά και απέναντι στον Γιώργο Παπανδρέου. Άνθρωποι κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης. Άνθρωποι από διαφορετικές γειτονιές της Αθήνας. Άνθρωποι που είναι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ αλλά και πολίτες που καταψηφίζουν το ΠΑΣΟΚ όταν τους στεναχωρεί.

Όλοι εκπροσωπούνται εδώ σήμερα.

Δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, φοιτητές, επιχειρηματίες, άνεργοι, συνδικαλιστές, συνταξιούχοι. Οι άνθρωποι που συνθέτουν σήμερα την Ελλάδα. Όλοι εμείς που πρέπει να διαλέξουμε πορεία στις 6 του Μάη. Όλοι εμείς που θα κληθούμε να κουβαλήσουμε και πάλι την Ελλάδα στους ώμους μας. Ένα τέτοιο κοινό τιμά κάθε Έλληνα πολιτικό. Πόσο μάλλον έναν πρωτοεμφανιζόμενο. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.

Είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζω τις δυνάμεις μου στην πρώτη περιφέρεια της Αθήνας. Πρώτη φορά που δίνω τη μάχη του σταυρού. Έχω δώσει όμως άλλες μάχες. Δίπλα στον Γιώργο Παπανδρέου. Στο Υπουργείο Εξωτερικών. Στο Κίνημα. Ως Υπουργός της κυβέρνησης που σήκωσε το βάρος της κρίσης, και ηγήθηκε, μιας μεγάλης, κοινής προσπάθειας. Κάθε μάχη την έδωσα για το ΠΑΣΟΚ και με το ΠΑΣΟΚ. Διότι υπάρχει κάτι που μας φέρνει όλους μαζί σ' αυτό τον χώρο. Κάτι που μας ενώνει.

«Αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα, όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται από τον ίδιο το Λαό της χωρίς ξένες εξαρτήσεις, επιρροές και επεμβάσεις για μια κοινωνία δίκαιη, όπου θα σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και η αποξένωσή του από το προϊόν του μόχθου του· για έναν άνθρωπο, που θα ολοκληρώνεται πνευματικά και πολιτιστικά και θα αναπτύσσει δημιουργικά τις πρωτοβουλίες του σε μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία δίχως άγχος, χωρίς καταπίεση. Το όραμα αυτό αλλά και η πορεία για την εκπλήρωσή του προσδιορίζουν την ιδεολογία και τη φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ.»

Αυτό είναι το όραμα μας. Αυτό ήταν το όραμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτά ήταν τα λόγια του στο Συμβόλαιο με το Λαό. Πέστε μου εσείς τώρα, έστω και μια λέξη που θα αλλάζατε. Ούτε μία.

Αυτά πιστεύαμε, αυτά πιστεύουμε και αυτά θα πιστεύουμε όσο παλεύουμε για το καλό της Πατρίδας μας και το καλό των παιδιών μας. Αυτό το όραμα σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Κι είναι αυτό που μας ενώνει. Είναι αυτό που μας βάζει τον ένα δίπλα στον άλλον. Συντρόφους σε μια πολύ δύσκολη μάχη. Διότι και τότε και σήμερα το στοίχημα παραμένει το ίδιο. Πώς θα δυναμώσουμε τη μεσαία τάξη για να δημιουργήσουμε μια ισχυρή, παραγωγική και δίκαιη Ελλάδα.

Φίλες και φίλοι,

Η μάχη γι' αυτή την Ελλάδα κορυφώνεται σε τέσσερις μέρες. Στις 6 του Μάη. Τότε θα βρεθούμε μπροστά στην κάλπη. Τότε θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τα μεγάλα διλήμματα. Γιατί στις 6 του Μάη δεν επιλέγουμε απλά ποιο κόμμα θα ψηφίσουμε. Επιλέγουμε Ελλάδα. Επιλέγουμε σε ποια χώρα θέλουμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Ποιο μέλλον ονειρευόμαστε. Η 7η Μαΐου μπορεί να αποτελέσει την αρχή μιας νέας πορείας ή      την απαρχή ενός εκτροχιασμού. Το διακύβευμα είναι τεράστιο. Και οι στιγμές που ζούμε ιστορικές. Και γι' αυτό είναι σημαντικό, καθένας από μας, να βγει και να μιλήσει υπεύθυνα και ξεκάθαρα για τα πιστεύω του. Να μιλήσει όχι αναμασώντας ξεπερασμένες συνταγές του χθες, αλλά προτείνοντας πραγματικές λύσεις για την επόμενη μέρα. Να θέσει τη δική του πρόταση στην κρίση των πολιτών. Και με βάση αυτή να χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους. Μια σχέση εμπιστοσύνης που θα τιμήσει ως βουλευτής. Αυτή την σχέση σφυρηλατούμε σήμερα εδώ μαζί.

Φίλες και φίλοι,

Στο μυαλό όλων μας στριφογυρίζουν εδώ και καιρό τα ίδια ερωτήματα. Μπορεί η Ελλάδα να βγει απ' τη κρίση; Μπορούμε να διασφαλίσουμε μια δίκαιη κοινωνία; Να εγγυηθούμε ένα δίχτυ προστασίας σε όσους το έχουν ανάγκη; Μπορεί ο Έλληνας να δημιουργήσει ελεύθερος;  Απαλλαγμένος από τις αγκυλώσεις που τον καθηλώνουν; Με άλλα λόγια:

Μπορούμε ή δε μπορούμε να ορίζουμε την μοίρα μας; Η απάντηση είναι: Ναι, μπορούμε. Και βέβαια μπορούμε! Όσο μένουμε πιστοί σε όσα μας ενώνουν. Όσο βάζουμε μπροστά το καλό της Πατρίδας μας και κάνουμε πράξη τα πιστεύω μας.

Φίλες και φίλοι,

Κάποιοι λένε ότι η κρίση ξεκίνησε το 2009. Και ότι είναι οικονομική. Διότι νομίζουν ότι με ένα μαγικό ραβδί μπορούν να την ανατρέψουν. Η κρίση όμως ξεκίνησε πολύ πριν το 2009. Άλλοι λένε ότι έχει τις ρίζες της στο 2004. Άλλοι στο '74. Άλλοι στο '67. Άλλοι στον εμφύλιο. Υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν ότι έχει τις ρίζες της στην ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους. Και θέλω να σας πω ένα πράγμα που πιστεύω βαθιά. Όσο κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Όσο ψάχνουμε μόνο τις ρίζες του κακού. Όσο δείχνουμε ο ένας τον άλλον. Τόσο δεν δουλεύουμε για να διορθώσουμε όλα όσα μας έφεραν εδώ και να σχεδιάσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας.

Η οικονομική κρίση που ζούμε είναι το σύμπτωμα μιας άλλης κρίσης. Πολύ βαθύτερης.  Κρίσης θεσμών και αξιών. Αμφισβήτησης των βασικών προτεραιοτήτων που θέσαμε ως κοινωνία. Γιατί πολύ πριν χρεοκοπήσει η οικονομία της χώρας, είχε χρεοκοπήσει το μοντέλο με βάση το οποίο πορευθήκαμε από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Σκεφτείτε το κράτος που δημιουργήσαμε. Ένα κράτος αντιπαραγωγικό και σπάταλο. Ένα κράτος που αντί να στηρίζει τη δημιουργικότητα του Έλληνα έθετε στο δρόμο του γραφειοκρατικά εμπόδια.  Ένα κράτος που απέτυχε να αναπτύξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας. Που αντί να δημιουργεί θέσεις εργασίας και να ενισχύει την υγιή επιχειρηματικότητα, δανειζόταν για να προσλάβει. Ένα κράτος που αντί να ελέγξει και να πατάξει τη διαφθορά, την άφησε να επεκταθεί σαν γάγγραινα. Ένα κράτος που αντί να επενδύει, επιδοτούσε.

Επιμένω στο κράτος γιατί αυτός είναι ο μεγάλος ασθενής της ελληνικής πραγματικότητας. Αυτός είναι ο μεγάλος εχθρός της ανάπτυξης. Κι απ' αυτό πρέπει να ξεκινήσει και η ανασυγκρότηση της χώρας.

Σήμερα καλούμαστε να αφήσουμε πίσω μας την Ελλάδα που αναπτύχθηκε με δάνεια, επιδοτήσεις και κατανάλωση. Και να χτίσουμε την Ελλάδα που θα δημιουργήσει πλούτο αξιοποιώντας κάθε τι που έχει αξία: τον Πολιτισμό, το φυσικό μας περιβάλλον και το Ανθρώπινο δυναμικό μας. Αυτά είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε. Κι όποιος δεν παραδέχεται τον ρόλο του κράτους σ' αυτή την πορεία, είτε δεν έχει καταλάβει τη φύση, το βάθος και το εύρος του προβλήματος, είτε δεν διαθέτει την πολιτική βούληση να αλλάξει τα πράγματα.

Φίλες και φίλοι,

Δε βρεθήκαμε στο Μνημόνιο απ' τη μια μέρα στην άλλη. Βρεθήκαμε στο Μνημόνιο διότι κανείς δεν τόλμησε να πει ότι κάτι δεν πάει καλά. Κανείς. Ούτε τα κόμματα εξουσίας, ούτε και τα μικρότερα κόμματα, που έχουν πάρει εργολαβία το να χαϊδεύουν αυτιά. Πρώτοι εμείς, αλλά και το πολιτικό σύστημα ολόκληρο, διατηρήσαμε αλλά και ενισχύσαμε παθογένειες και αδικίες του συστήματος. Και λέω πρώτοι εμείς όχι διότι έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη σε σχέση με τα άλλα κόμματα.  Αλλά και διότι εμείς επιλέξαμε να έχουμε την μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στον Ελληνικό λαό. Την ευθύνη που απορρέει από την ιδεολογία μας και το όραμά μας.

Ναι, το Μνημόνιο ήταν μια πολύ οδυνηρή απόφαση. Και για μας και για την ελληνική κοινωνία. Αλλά ήταν μια λύση ανάγκης. Η μόνη λύση για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις. Για να κρατηθούμε μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια και να κερδίσουμε χρόνο ώστε να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας.

Ο Σαμαράς, ο Τσίπρας κι ο Καμμένος, που σήμερα ζητούν την εξουσία, λένε ότι όλα θα τα διαπραγματευόντουσαν καλύτερα.

Τα ακούω βερεσέ όλα αυτά.

Τώρα που φαίνεται ότι το  λιοντάρι των αγορών μπήκε πάλι στο κλουβί γεμίσαμε θηριοδαμαστές. Ακούω ότι θέλουν να έχουν το πάνω χέρι για την επόμενη μέρα.   Για να κάνουν τι;  Για να μας γυρίσουν στο χτες. Στις παθογένειες που θέλουμε να αλλάξουμε. Και ρωτάω: τα λάθη του χθες δεν είναι αυτά που μας οδήγησαν στο σήμερα;  Οι μόνοι που νοσταλγούν τις παθογένειες του χθες είναι όσοι είχαν βολευτεί μέσα σ' αυτές.  Κι αν έχουν ένα κοινό ο Σαμαράς, ο Τσίπρας και ο Καμμένος, αυτό είναι ότι μια χαρά ξέρουν να υπερασπίζονται κάθε τι που τους βόλεψε.  Αυτό που δεν ξέρουν να κάνουν είναι να παίρνουν τις δύσκολες αποφάσεις για το καλό του τόπου.

Διότι ποτέ δεν τις πήραν.  Διότι πάντα κρυβόντουσαν πίσω από την μεγάλη δημοκρατική παράταξη και πετούσαν πέτρες όσο εμείς παλεύαμε να πάμε την χώρα μπροστά.

Και σας ρωτώ: Πιστεύετε ότι υπάρχει έστω κι ένας βουλευτής της παράταξης που να μη βρέθηκε αντιμέτωπος με τεράστια συνειδησιακά προβλήματα στις κρίσιμες ψηφοφορίες στη Βουλή, όταν η Αθήνα έξω καιγόταν; Αλλά πήραν τις αποφάσεις τους με γνώμονα το καλό του τόπου. Γνωρίζοντας ότι απέναντί μας είχαμε μια Ευρώπη βαθιά συντηρητική. Βαθιά νεοφιλελεύθερη. Παραδομένη στις αγορές που αρνείται να ελέγξει. Αλλά και μια Ευρώπη που την είχαμε ανάγκη για να σταθεροποιήσουμε την κατάσταση. Να συνεχίσουμε να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις και να αρχίσουμε να χτίζουμε ένα καλύτερο αύριο.

Με ρωτούν: υπήρχε άλλος δρόμος; Αν δεν παίρναμε αυτή την απόφαση, πού θα βρισκόταν η χώρα σήμερα; Την επομένη κιόλας μέρα θα ξεκινούσε η αποσύνθεση του κράτους. Δεν θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Δεν θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε στοιχειώδεις υπηρεσίες: από τα νοσοκομεία και τα σχολεία μέχρι τις δημόσιες υπηρεσίες. Η ανεργία θα ήταν τουλάχιστον διπλάσια απ' ό,τι είναι σήμερα. Και η χώρα θα ήταν διεθνώς απομονωμένη.

Σίγουρα εκτός ευρώ. Πιθανότατα κι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ακολουθήσαμε τον δρόμο της ευθύνης διότι αυτόν τον δρόμο επιλέξαμε κάθε φορά που η χώρα βρέθηκε σε κρίση. Κοιτάξτε την ιστορία αυτού του τόπου και θα καταλάβετε. Η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη ήταν αυτή που πάντα έβγαζε την χώρα από τα αδιέξοδα. Διότι αυτό απαιτούσε το χρέος μας. Αυτό απαιτούσε η συνείδησή μας. Αυτό απαιτεί η ιδεολογία μας.

Κάναμε όμως και λάθη.

Το μεγαλύτερο ίσως απ' αυτά είναι ότι παντρέψαμε το Μνημόνιο με το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Βάλαμε σε ένα τσουβάλι αυτά που έπρεπε να κάνουμε  για να αντιμετωπίσουμε την τραγική κατάσταση που άφησε πίσω της η κυβέρνηση Καραμανλή με αυτά που πιστεύαμε ότι θα χτίσουν ένα καλύτερο κράτος και ένα καλύτερο μέλλον. Τι σχέση έχει το ενιαίο μισθολόγιο με την μείωση των συντάξεων;

Καμία.

Τι σχέση έχει ο Καλλικράτης με την μείωση των θέσεων στο δημόσιο;

Καμία.

Το ενιαίο μισθολόγιο ήταν στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Και ήταν εκεί διότι αποκαθιστά τη δικαιοσύνη στο Δημόσιο. Το άνοιγμα των επαγγελμάτων ήταν στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Και ήταν εκεί διότι δημιουργεί θέσεις εργασίας για νέους ανθρώπους.  Ο «Καλλικράτης» ήταν στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ διότι φέρνει την εξουσία πιο κοντά στον πολίτη. Και η «Διαύγεια» ήταν εκεί για να ξέρει ο πολίτης τι υπογράφει ο κάθε Υπουργός.

Το ίδιο και η ηλεκτρονική συνταγογράφηση.

Το ίδιο και η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων.

Το ίδιο και η κατάργηση των παράνομων επιδομάτων.

Μπλέκοντας τα μέτρα για την αντιμετώπιση της χρεοκοπίας με όσα πιστεύαμε ότι πρέπει να αλλάξουν, στείλαμε τα λάθος μηνύματα στους Έλληνες πολίτες:

Πρώτον, ότι κυβερνά η Τρόικα.

Και δεύτερον, ότι τα μέτρα ήταν όλα δημοσιονομικής φύσης.

Και όχι δομικές αλλαγές που είχε ανάγκη ο τόπος.

Εκεί χάσαμε πολύτιμο χρόνο και πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο. Εκεί πάνω αποτύχαμε να δημιουργήσουμε την μεγάλη κοινωνική συμμαχία που θα μας στήριζε στην προσπάθεια που ξεκινήσαμε. Και τώρα είναι η ώρα να διορθώσουμε αυτό το λάθος.

Πολλοί λένε ότι το Μνημόνιο είναι το τέλος της πολιτικής. Κάνουν λάθος. Το Μνημόνιο βάζει μόνο ένα πλαίσιο. Καθορίζει μόνο μέρος της ατζέντας. Την υπόλοιπη τη διαμορφώνουμε εμείς. Και όσο καλύτερα την διαμορφώσουμε, τόσο πιο σίγουρο θα είναι το αύριο που θα χτίσουμε. Το μνημόνιο ασχολείται με το πώς θα βρούμε τα λεφτά. Εμείς πρέπει να δουλέψουμε για να δημιουργήσουμε πλούτο. Και αυτό δεν μπορεί να μας πει κανείς πώς θα το κάνουμε.

Φίλες και φίλοι, Το πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι διαχειριστικό. Δεν αφορά το πόσο γρήγορα θα πάρουμε το άλφα ή το βήτα μέτρο. Ούτε το πόσο σκληρά θα το εφαρμόσουμε. Το πρόβλημα της χώρας είναι βαθιά πολιτικό. Αφορά το ποια Ελλάδα θέλουμε και το πώς θέλουμε να ζήσουμε μέσα σ' αυτή. Το πώς θα καταφέρουμε να εμπνεύσουμε και να κινητοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις του Ελληνισμού για να χαράξουμε μαζί μια νέα πορεία.

Αυτό δεν είναι λογιστική πράξη. Είναι βαθιά πολιτική. Και πολιτική πρέπει να είναι και η απάντηση που θα δώσουμε στις 6 του Μάη. Tο χθες ανήκει στην ιστορία. Το αύριο ανήκει στην πολιτική. Και η πολιτική σχηματίζεται από τις επιλογές της κοινωνίας.

Οι επιλογές που θα κάνουμε εκφράζουν συγκεκριμένη κατεύθυνση και έχουν συγκεκριμένες επιπτώσεις στη ζωή όλων μας. Και το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι ποια είναι εκείνη η πολιτική δύναμη που θα δημιουργήσει πλούτο και θα τον διανέμει δίκαια.

Ποιος μπορεί να προωθήσει τις αλλαγές που απαιτούνται ώστε να ενδυναμώσουμε το κράτος που νοιάζεται και να αποδυναμώσουμε το κράτος που επιβάλλει.

Ποια είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να θέσει ως απόλυτη προτεραιότητα τον άνθρωπο και να ξαναχτίσει το κοινωνικό κράτος.

Μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί διότι μόνο το ΠΑΣΟΚ το έχει κάνει.

Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα. Αλλά θέλω να μείνω στα πιο εμβληματικά -στην Υγεία, την Παιδεία, τη Δημόσια Διοίκηση, την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Είναι το ΠΑΣΟΚ που θεμελίωσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Που έδωσε μάχη για την ισότητα των φύλων, αλλάζοντας το Οικογενειακό Δίκαιο. Που καθιέρωσε το ΑΣΕΠ και τις Ανεξάρτητες Αρχές. Που έφτιαξε τα ΚΕΠ για να κάνει ευκολότερη τη ζωή του πολίτη.  Που έκανε τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό προτεραιότητα. Που προώθησε την αποκέντρωση με τον «Καποδίστρια» και τον «Καλλικράτη». Που καθιέρωσε τη «Διαύγεια». Είναι, τέλος, το ΠΑΣΟΚ που έβαλε την Ελλάδα στο ευρώ, ενδυναμώνοντας την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και το διεθνές της κύρος. Που έβαλε την Κύπρο στην ΕΕ.

Την ώρα που οι δυνάμεις της συντήρησης έκαναν εντός και εκτός Βουλής ό,τι μπορούσαν για να μην αλλάξει τίποτα, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, της Μελίνας, του Γεννηματά, του Τρίτση, του Σημίτη, του Γιώργου Παπανδρέου και σήμερα του Βαγγέλη Βενιζέλου, άλλαζε τα πάντα. Την ώρα που η Δεξιά δούλευε για τους λίγους και η παραδοσιακή Αριστερά έμενε εγκλωβισμένη στον ρόλο της στείρας αντιπολίτευσης, εμείς δουλεύαμε σκληρά, με ένα και μόνο σκοπό: Να δώσουμε φωνή, πολιτικό βήμα και δυνατότητα παρέμβασης σε ένα ολόκληρο κομμάτι της κοινωνίας που ήταν για χρόνια στο περιθώριο.

Έτσι και τώρα.

Τι έχει άραγε να περιμένει ο τόπος απ' τη ΝΔ;  Έχει αλλάξει τόσες πολλές φορές άποψη, που κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι πιστεύει για το μέλλον της χώρας. Κάθε δήλωση και πισωγύρισμα.  Κάθε Ζάππειο και σύγχυση.

Ο Αντώνης Σαμαράς θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του να γίνει Πρωθυπουργός. Ακόμα κι αν αυτό οδηγήσει την χώρα σε χρεοκοπία.  Δεν το λέω εγώ αυτό. Ο ίδιος το λέει. Τι έχει άραγε να περιμένει ο τόπος απ' τις ακραίες «αντιμνημονιακές δυνάμεις»; Προσπαθούν να μεταφράσουν σε ψήφους τον θυμό και την απελπισία του κόσμου. Παίζουν ένα επικίνδυνο παιχνίδι, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη δραχμή.

Τώρα, εκτός απ' τον κ. Σαμαρά, έχουμε και τον κ. Τσίπρα που ζει για να γίνει πρωθυπουργός.

Το παράδοξο είναι ότι αυτές οι δυνάμεις που «φουσκώνουν» δημοσκοπικά είναι βαθύτατα συντηρητικές. Προσκολλημένες στο χθες. Αργά ή γρήγορα ο κόσμος θα το καταλάβει.  Όσοι είναι προσκολλημένοι στο χθες δεν μπορούν να χτίσουν το αύριο.

Όμως φίλες και φίλοι,

Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα σε ένα φαινόμενο που θα το βρούμε ξανά και ξανά μπροστά μας. Σε ένα φαινόμενο που υπονομεύει το θεμέλιο της δημοκρατίας μας και άρα της κοινωνίας μας. Ένα φαινόμενο που επικαλείται την αγάπη του για την Ελλάδα αλλά προσβάλλει κι αναιρεί κάθε Ελληνική αξία. Η εκρηκτική άνοδος της Χρυσής Αυγής πρέπει να ενεργοποιήσει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά όλων μας. Τα πατριωτικά αντανακλαστικά όλων μας.

Κατανοώ την απόγνωση πολλών συμπολιτών μας.

Αλλά τους προειδοποιώ:

Άλλος είναι ο κύριος που σήμερα σε βοήθησε στο σούπερ μάρκετ και άλλος είναι ο φασίστας που αύριο θα σε εκπροσωπήσει στην Βουλή. Ρώτησέ τον τι θέλει για το αύριο και θα ανατριχιάσεις. Διότι το αύριο το δικό του δεν σε αφορά. Στο αύριο το δικό του δεν έχεις θέση. Διότι στο αύριο το δικό του θέση έχουν μόνο εκείνοι που του μοιάζουν ή σκύβουν το κεφάλι.

Να κάνουμε και την δική μας αυτοκριτική. Χθες ανεχθήκαμε την εξτρεμιστική, δήθεν αριστερή βία κατά των πολιτικών. Σήμερα παρακολουθούμε έντρομοι την ωμή φασιστική βία κατά της δημοκρατίας.

Αύριο τι; Όταν θα χτυπήσουν πια την πόρτα του καθενός από εμάς, δεν θα υπάρχει κανείς να μας ακούσει. Έστω και τώρα. Μιλήστε με θάρρος και ειλικρίνεια. Με το θάρρος και την ειλικρίνεια που ταιριάζει στον δικό μας πατριωτισμό.

Και πείτε στον κόσμο που αβίαστα λέει «θα το ρίξω Χρυσή Αυγή» ότι το μέλλον των παιδιών μας δεν θα το αφήσουμε ποτέ στα χέρια κανενός φασίστα.

Στις 6 του Μάη η πολιτική πρέπει να ξαναπάρει την κεντρική θέση που της αξίζει στη δημόσια ζωή.

Ώστε:

 Να προσδιορίσει το οικονομικό μοντέλο της χώρας

Να προσδιορίσει το ρόλο του κράτους

Να προσδιορίζει τη διεθνή θέση της Ελλάδας

Με λίγα λόγια να θέσει κοινούς, Εθνικούς στόχους γύρω από τους οποίους θα ταχθούμε όλοι μας.

Για μας στο ΠΑΣΟΚ οι απαντήσεις σ' αυτά τα μεγάλα ζητήματα είναι ξεκάθαρες. Συνδέονται άμεσα με την ιδρυτική μας διακήρυξη και τις ρίζες μας, με τις οποίες πρέπει να επανασυνδεθούμε. Στόχος μας είναι μια Αυτοδύναμη Ελλάδα, ελεύθερη από εξαρτήσεις, που καθορίζει η ίδια τη μοίρα της.

Αυτοδύναμη Ελλάδα:

-Σημαίνει αποκατάσταση της δημοσιονομικής σταθερότητας και κυριαρχίας.

-Σημαίνει προστασία των εθνικών κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

-Αυτοδύναμη Ελλάδα σημαίνει πως ο Έλληνας πολίτης μπορεί να νιώθει υπερήφανος, ασφαλής, αξιοπρεπής.

Που θα ζει σε σε μια κοινωνία δίκαιη, που βάζει πάνω απ' όλα τον άνθρωπο και διασφαλίζει ένα δίχτυ προστασίας για τους συμπολίτες μας που το έχουν ανάγκη. Μια Ελλάδα μέσα στην οποία κανείς πολίτης δεν θα νιώθει εγκαταλελειμμένος και κοινωνικά αποκλεισμένος. Μια Ελλάδα που επενδύει στα μεγάλα κοινωνικά αγαθά: την Παιδεία, τον Πολιτισμό, την Υγεία.

Κι αυτό μέσα στη φοβερή κρίση που ζούμε αποκτά τεράστια σημασία.

Αλλά, κυρίως, που θα ζει σε ένα κράτος που λειτουργεί.

Ένα κράτος που βρίσκεται στην υπηρεσία του πολίτη και σέβεται τα δικαιώματά του. Που επενδύει στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας: τον  Πολιτισμό, την φύση, τους ανθρώπους της.

Για να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας.

Θέλουμε ένα κράτος που δεν θα γίνεται εμπόδιο στη δημιουργία και βάρος στον δημιουργό.

Θέλουμε ένα κράτος που θα ελέγχει και θα τιμωρεί τη διαφθορά και την παρανομία, που σήμερα απειλούν τη συνοχή της κοινωνίας μας.

Μόνο αν αλλάξουμε τις δομές του κράτους και τον τρόπο λειτουργίας του θα καταφέρουμε να μετατρέψουμε την οικονομία μας από μια οικονομία καταναλωτική, η οποία βασίζεται στον δανεισμό και τις επιδοτήσεις του κράτους, σε μια οικονομία που παράγει και καινοτομεί.

Σε μια οικονομία που βασίζεται στις δικές της δυνάμεις και δημιουργεί πλούτο.

Και φυσικά να δημιουργήσουμε ένα κράτος που θα μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών.

Ένα κράτος που θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, με τη βοήθεια της ΕΕ, το μεταναστευτικό πρόβλημα, που ειδικά για την Αθήνα είναι μια μεγάλη πληγή.

Με σεβασμό όμως των βασικών αρχών του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας μας.

Τέλος, θέλουμε μια Ελλάδα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μια Ελλάδα μέσα στη ζώνη του ευρώ. Γιατί Αυτοδύναμη Ελλάδα σημαίνει συμμετοχή της χώρας μας στις προσπάθειες που γίνονται για μια άλλη πολιτική σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Απ' την αλλαγή αυτή, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η πορεία της χώρας.

Βλέπω τις προτάσεις του Ολάντ.

Ευρωομόλογο,

Φόρος στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές,

Μετατροπή του Δημοσιονομικού Συμφώνου σε Σύμφωνο για την Ανάπτυξη.

Ότι ναι μεν χρειάζεται δημοσιονομική υπευθυνότητα, αλλά και επένδυση της Ευρώπης στην υγιή ανάπτυξη.

Ότι βεβαίως και η Ελλάδα έχει τις δικές της ευθύνες για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, αλλά υπάρχει και γενικότερο πρόβλημα που χρειάζεται συνολική και συλλογική αντιμετώπιση.

Ο Ολάντ δε λέει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ' όσα έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου ήδη από τα τέλη του 2009.

Τότε μας λοιδορούσαν. Σήμερα το συζητάνε. Αύριο θα γίνει δόγμα μιας προοδευτικής Ευρώπης. Η κυριαρχία των συντηρητικών δυνάμεων καθόρισε αρνητικά την εξέλιξη της κατάστασης και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αντί να δώσουν λύσεις όξυναν την κρίση.

Τώρα προσβλέπουν οι δεξιοί στις προτάσεις των σοσιαλιστικών δυνάμεων. Πρέπει να μείνουμε στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια και να δώσουμε τις μάχες της για μια άλλη Ευρώπη. Πιο δημοκρατική, πιο δίκαιη, πιο ευαίσθητη κοινωνικά.

Οι προτάσεις που έχει καταθέσει η παράταξή μας για την επίτευξη αυτών των στόχων είναι συγκεκριμένες.

Γύρω απ' αυτές πρέπει τώρα να συσπειρώσουμε την κοινωνία και να δουλέψουμε μαζί με κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα για την επίτευξή τους.

Έχουμε δεσμευθεί για ένα Άλλο Κράτος.

Για μια ευρεία αναθεώρηση του Συντάγματος.

Για καθιέρωση κανόνων διαφάνειας: αλλαγές στο εκλογικό σώμα, στο εκλογικό σύστημα, στη Βουλή και στο καθεστώς του Βουλευτή.

Για μια Τοπική Αυτοδιοίκηση που προωθεί τοπικά μοντέλα ανάπτυξης, με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες κάθε περιοχής.

Για μια Δικαιοσύνη που θα λειτουργεί με ταχύτητα και ευελιξία και δεν θα παρεμποδίζει τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες.

Έχουμε δεσμευθεί για την ενίσχυση των μηχανισμών κοινωνικής προστασίας και διασφάλισης της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.

Για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, με την ολοκλήρωση των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ έως το τέλος του 2013.  Ήδη έχουμε διασφαλίσει 250 εκ. από το ΕΣΠΑ και ζητούμε άλλα 150 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Για προγράμματα νεανικής επιχειρηματικότητας και κατάρτισης.

Για προγράμματα που θα τρέξουν μέσω των ΟΤΑ και θα δημιουργήσουν μέσα στα επόμενα τρία χρόνια 120.000 θέσεις εργασίας.

Για προγράμματα κοινωνικής επιχειρηματικότητας.

Έχουμε δεσμευθεί για την καθολική υγειονομική προστασία ανέργων αλλά και όλων γενικά των πολιτών χωρίς προϋποθέσεις.

Έχουμε συμπεριλάβει στο πρόγραμμά μας ειδικά μέτρα ανακούφισης για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

Kαι αυτό είναι πρωτοβουλία τεράστιας σημασίας σε μια κοινωνία όπως η δική μας.

Έχουμε δεσμευθεί για ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης.

Είμαστε οι μόνοι που έχουμε καταθέσει ένα ολοκληρωμένο και αξιόπιστο σχέδιο εξόδου από το μνημόνιο μέσα στα επόμενα τρία χρόνια και έχουμε την αποφασιστικότητα να το υλοποιήσουμε.

Φίλες και φίλοι,

Έχουμε μπροστά μας μεγάλες και δύσκολες μάχες. Και η παρουσία σας εδώ απόψε στέλνει το μήνυμα ότι αυτή η μεγάλη, εθνική προσπάθεια πρέπει να ξεκινήσει απ' την Αθήνα.

Η Αθήνα είναι το πολιτικό, οικονομικό, πνευματικό αλλά και συναισθηματικό κέντρο βάρους της νεότερης Ελλάδας.

Η πόλη στην οποία ήρθαν Έλληνες από κάθε γωνιά της χώρας αλλά και του κόσμου για να χτίσουν το νέο ελληνικό κράτος.

Είτε ήρθαμε απ' τη Σμύρνη και την Αλεξάνδρεια, είτε ήρθαμε από κάποιο νησί, κάποια πόλη της βόρειας Ελλάδας ή κάποιο κεφαλοχώρι της Ηπείρου, εδώ φέραμε τα όνειρα και τις προσδοκίες μας. Εδώ αποτυπώνονται στο μέγιστο βαθμό και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Η Αθήνα είναι το σημείο εκκίνησης για κάθε τι που μπορεί να μας βγάλει απ' την κρίση, γιατί κάθε παρέμβαση που γίνεται εδώ διαχέεται σε ολόκληρη τη χώρα.

Ο πλούτος της πόλης μας είναι οι άνθρωποί της. Οι μισοί σχεδόν Έλληνες ζουν, εργάζονται και δημιουργούν στην Αθήνα. Εδώ χτυπάει η καρδιά της μεσαίας τάξης.

Θα δουλέψουμε μαζί για να δώσουμε λύσεις στα προβλήματα και να αναδείξουμε ό,τι έχει αξία.

Μόνο έτσι θα ξανακάνουμε την Αθήνα βιώσιμη πόλη και πόλο έλξης επισκεπτών και επενδυτών από ολόκληρο τον κόσμο.

Αλλά πρώτα πρέπει να θέσουμε κοινούς στόχους που θα υπηρετήσουμε όλοι μαζί.

Το λάθος που κάναμε με την Αθήνα είναι ότι προσεγγίσαμε τα προβλήματά της υπουργείο-υπουργείο αντί για γειτονιά-γειτονιά. Καθένας οχυρώθηκε πίσω απ' τις δικές του αρμοδιότητες. Μόνο που την Αθήνα δε θα την κερδίσουμε υπουργείο-υπουργείο. Θα την ξανακερδίσουμε γειτονιά-γειτονιά.

Σκύβοντας πάνω από κάθε δημοτικό διαμέρισμα ξεχωριστά. Λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και τα προβλήματά του. Δίνοντας λύσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες του και αναδεικνύοντας όλα όσα έχει να προσφέρει. Δημιουργώντας μια συμμαχία ανθρώπων, φορέων της κοινωνίας των πολιτών, τοπικής αυτοδιοίκησης και οργάνων της Πολιτείας. Γιατί όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά περισσότερα απ' ό,τι καθένας μόνος του. Και το λέω αυτό γιατί με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό δουλέψαμε και στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Αν καταφέραμε να αναδείξουμε τον Πολιτισμό και τον Τουρισμό σε πηγές ανάπτυξης σε μια στιγμή που ο τόπος το είχε τόσο πολύ ανάγκη, το πετύχαμε γιατί υιοθετήσαμε μια νέα νοοτροπία και έναν άλλο τρόπο δουλειάς.

Καθίσαμε με αυτούς που έπρεπε γύρω απ' το ίδιο τραπέζι, θέσαμε κοινούς στόχους, και στη συνέχεια τους υπηρετήσαμε όλοι μαζί.

Το ίδιο πρέπει να γίνει και για την Αθήνα. Η μάχη για την Αθήνα πρέπει να κερδηθεί. Και γι' αυτό θα κερδηθεί πάση θυσία.

Φίλες και φίλοι,

Εκπροσωπούμε σήμερα εδώ κάθε γωνιά της Ελλάδας, κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα που πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορεί και θα πάει μπροστά.

Μας ενώνει ένα κοινό όραμα ότι αυτή η χώρα θα σταθεί στα πόδια της, θα προστατέψει τους αδύναμους και ότι θα ξαναχτίσει την μεσαία της τάξη.

Μας ενώνει μια βαθιά πεποίθηση ότι η πολιτική δεν έχει να κάνει με το χθες αλλά με το αύριο.

Ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα και ότι έχουμε την δύναμη σαν λαός να παλεύουμε και να επιλέγουμε την μοίρα μας.

Αυτό που μας ενώνει, πάνω απ' όλα, είναι η ελπίδα. Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Μιλώ για την ελπίδα που είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στην ψυχή του Έλληνα. Πως αν αποφασίσουμε κάτι και δουλέψουμε όλοι μαζί μπορούμε να το πετύχουμε.

Αυτή είναι η ελπίδα που μας κάνει να σηκωνόμαστε κάθε πρωί και να λέμε ότι σήμερα θα κάνω κάτι καλό για την Ελλάδα. Αυτή η ελπίδα μας καθοδηγεί και σήμερα.

Με ένα και μόνο στόχο:

Να ξαναχτίσουμε οικογένεια-οικογένεια την ελληνική μεσαία τάξη. Να της ξαναδώσουμε φωνή και δύναμη.

Δεσμεύομαι να παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για να σφυρηλατήσουμε μέσα απ' το ΠΑΣΟΚ μια νέα κοινωνική συμμαχία για μια νέα εθνική συμφωνία. Μια συμμαχία που θα συσπειρώσει και πάλι τη μεγάλη προοδευτική και δημοκρατική παράταξη Που ξεκινάει από εκεί που τελειώνουν οι παρυφές της αριστερής συντήρησης και αγκαλιάζει το μεγάλο κοινωνικό κέντρο.  Τον χώρο που δεν μπορεί ν' αγγίξει ούτε ο ακραίος λόγος της σημερινής αριστεράς ούτε η λαϊκίστικη διάθεση της δεξιάς.

Από αυτόν τον χώρο θα γεννηθεί μια νέα συλλογική συνείδηση, που θα βασίζεται στην αποφασιστικότητά μας

-να μην αφήσουμε Έλληνα χωρίς δουλειά

-οικογένεια χωρίς κοινωνικά αγαθά

-δημιουργούς χωρίς δυνατότητες παραγωγής

Το νέο ελληνικό κράτος που θα φτιάξουμε όλοι μαζί πρέπει να στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις αυτό τον στόχο.

Δεν θα το πίστευα αν δεν το είχα δει να γίνεται. Αν δεν είχα δει δημοσίους υπαλλήλους να δουλεύουν εντατικά παρά τη μείωση των μισθών τους, όταν ήξεραν πως μαζί με άλλους χτίζουν κάτι πολύ μεγαλύτερο. Αν δεν είχα δει την ιδιωτική πρωτοβουλία να διακόπτει το κυνήγι του κέρδους για να συμβάλει σε μεγάλους, εθνικούς στόχους. Αν δεν είχα δει απλούς συμπολίτες μας να εμπνέονται απ' την πολιτική ηγεσία και να συνεχίζουν, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, να δίνουν τις δικές τους μικρές, καθημερινές μάχες.

Τώρα είναι η ώρα να κοιτάξουμε μπροστά. Να επενδύσουμε σε ό,τι μας ενώνει.

Γι' αυτό και στις 6 Μάη σας ζητώ να στείλετε με την ψήφο σας ένα μήνυμα ελπίδας.

Σας ζητώ να ψηφίσετε τη μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να σφυρηλατήσει μια νέα εθνική ενότητα.

Σας ζητώ να ψηφίσετε τη μόνη πολιτική δύναμη που έχει θέσει ως εθνική προτεραιότητα την ανασυγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας.

Σας ζητώ να ψηφίσετε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

Ας δουλέψουμε όλοι μαζί για ένα καλύτερο αύριο.

Η νίκη στις 6 του Μάη δεν θα είναι νίκη ενός κόμματος.

Θα είναι νίκη όλων των Ελλήνων που ακόμα ελπίζουν.

Που ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο.

Που θέλουν και μπορούν.

Η νίκη στις 6 του Μάη είναι η νίκη όλων των Ελλήνων που ξέρουν να δίνουν μάχες και να τις κερδίζουν.

Νίκη όλων των Ελλήνων που πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει.

Εμείς μπορούμε να τα καταφέρουμε!

Μπορούμε να ξαναπάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας!

Μαζί, μπορούμε να ανοίξουμε νέους δρόμους!

Σας ευχαριστώ