Ήταν μια καλή χρονιά για το ελληνικό γραμματόση​μο.

Ο ελληνικός φιλοτελισμός έκανε βήματα προόδου τη χρονιά που πέρασε.

Κυρίως σε θέματα αισθητικής.

Ορισμένες από τις σειρές του 2011 ήταν από τις καλύτερες των τελευταίων ετών, ορισμένες, δε, μπορεί να γίνουν «κλασικές» στην ιστορία του ελληνικού γραμματοσήμου.

Παρότι η παραδοσιακή αλληλογραφία φθίνει, ο ρόλος του γραμματοσήμου δεν έχει ουσιαστικά μεταβληθεί, παραμένει δηλαδή το γραμματόσημο ένα αποτύπωμα της πολιτισμικής στάθμης ενός έθνους.

Αυτό που λείπει από την πολιτική του ελληνικού φιλοτελισμού είναι η φαντασία και η επιθυμία αλλά και η δυνατότητα να αιφνιδιάσει ευχάριστα και εποικοδομητικά.

Εμβολίμως, θα μπορούσαν να υπάρχουν σειρές που προβάλλουν νεώτερες κατακτήσεις της ελληνικής δημιουργίας και εικαστικά να δοθεί διέξοδος και σε νέους καλλιτέχνες.

Ωστόσο, η πρόοδος είναι δεδομένη ακόμη και στο ασφαλές μονοπάτι μιας κοινά αποδεκτής θεματολογίας, της οποίας τη θέση στις σελίδες του φιλοτελισμού ουδείς μπορεί να θέσει σε αμφισβήτηση.

Το 2011, είχαμε πέντε πολύ καλές σειρές.

Πράγμα σπάνιο όσο και εξαιρετικά θετικό.

Κορυφαία, σε λεπτότητα και χάρη η επετειακή σειρά για τα 150 χρόνια του ελληνικού γραμματοσήμου με την αναπροσαρμογή των κεφαλών του Ερμού (δημιουργία του Γιάννη Γουρζή). Ιδιαίτερα δημοφιλής, η συνέχεια της σειράς «Ελληνες Ηθοποιοί» που απέδωσε και πάλι ο ζωγράφος Κώστας Σπυριούνης, δημιουργώντας έργα τέχνης, τα πρώτα που απεικονίζουν με τέτοια δεξιοτεχνία τις μορφές αγαπητών πρωταγωνιστών του εγγύς παρελθόντος.

Θαυμάσια, στη μαυρόασπρη απόδοσή της και η σειρά για τους εξέχοντες Ελληνες χαράκτες, όπως και η νοσταλγική σειρά για τα αναγνωστικά του δημοτικού σχολείου (προσαρμογή Ανθούλα Λύγκα).

Εύρημα, πάντως, ήταν η ανακάλυψη της μικροναυπηγικής τέχνης του Ευάγγελου Γρυπιώτη, στον οποίον οφείλουμε την αναπαραγωγή ιστορικών ελληνικών πλοίων της αρχαιότητας και των βυζαντινών χρόνων.

Η σειρά «Ελληνική Ναυτιλία» που βασίστηκε σε έργα του Ευάγγελου Γρυπιώτη υπήρξε μία ανέλπιστη επιτυχία και προκάλεσε μεγάλες πωλήσεις φιλοτελικού υλικού.

Την ακμή των δεκαετιών του 1950 και 1960 δεν μπορούμε πλέον ούτε καν να προσεγγίσουμε διότι εξέλιπαν οι άνθρωποι και η σχέση με τον αστικό πολιτισμό.

Αλλά, πρόοδος σημειώθηκε.

Και αυτό δεν μπορεί παρά να προκαλεί αδημονία για το μέλλον.

Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

www.i-diadromi.com