Αυτό που φοβάμαι για την επόμενη περίοδο είναι ότι κάποιοι "σωτήρες" λαϊκιστές θα εκμεταλλευτούν τις καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης και την κατάσταση άρσης δικαιωμάτων και αλλαγής της νομιμότητας λόγω της χρεοκοπίας, για να κυβερνήσουν εντελώς αυταρχικά και αυθαίρετα με δικαιολογία αυτές τις έκτακτες συνθήκες.
Ένας Σαμαράς παρέα με τον Καμένο που εμφανίζεται τώρα τελευταία κοντά μαζί του, και με το παιδί του λαού (Ψωμιάδη) και άλλους, θα μπορούσαν σε ένα τέτοιο μπάχαλο που πάει να διαμορφωθεί, να εκτονώσουν συσσωρευμένη ακροδεξιά αυταρχικότητα 40 και πλέον ετών που θα κατέλυε κάθε κράτος δικαίου με τρόπο που ο Παπανδρέου θα φαινόταν μπροστά τους αθώα κορασίδα.
Η αριστερά (με εξαίρεση την τίμια και ρεαλιστική αντισυστημική αριστερά) θα μπορούσε να έχει έναν σημαντικό ρόλο μόνο αν δεν είχε ταυτιστεί με τον λαϊκισμό και δεν υποστήριζε κάθε είδους άσχετης σαχλαμάρας και μόνο αν έλεγε στο λαό την πλήρη αλήθεια χωρίς να του δίνει ψεύτικες λαϊκίστικες ελπίδες. Δηλαδή να του έλεγε ότι έχουν να πέσουν άγριες πείνες στο μέλλον χωρίς κανένα φως και καμία διέξοδος. Γιατί δεν μπορείς να δέχεσαι το σύστημα και παράλληλα να μην αναγνωρίζεις τις ελληνικές παθογένειες, να τις καλύπτεις ή να τις δικαιολογείς. Και έτσι αναγκάζεται να θέτει μόνη της τον εαυτό της στο περιθώριο με το "στρίβειν δια του αρραβώνα" και του λαϊκισμού. Αν έλεγε την σκληρή αλήθεια τότε θα μπορούσε τουλάχιστον να υποστηρίξει και μια πολιτική εξόδου από την ΟΝΕ η οποία θα περιείχε θυσίες αλλά και αποτελέσματα.
Συνεπώς, με την αριστερά στην απέξω, το πεδίο μένει στους υπόλοιπους. Και από τους υπόλοιπους η ΝΔ προσπαθεί να πάρει την εξουσία επίσης με λαϊκισμό λέγοντας και αυτή ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις, ώστε να μπορεί όταν πάρει την εξουσία μέσα στην γενικότερη κατάσταση ανωμαλίας να κάνει και η ίδια ό,τι ανωμαλία θέλει. Μόνο ένα τέτοιο δέλεαρ εξουσίας υπάρχει στις μέρες μας για κάποιον πονηρό. Όποιος θέλει να βοηθήσει καλοπροαίρετα δεν μπορεί να επιθυμεί την εξουσία όλη δική του.
Θα πρέπει σε αυτό το ενδεχόμενο να υπάρξει ένα μπαλαντζάρισμα που θα διατηρήσει σε υποτυπώδη τουλάχιστον ζωή το κράτος δικαίου.
Θα μου πεις τώρα τι κράτος δικαίου ισχύει για τον άνεργο που απολύεται ή για τον 50ρη που δεν θα πάρει ποτέ σύνταξη, και είναι σωστό ένα τέτοιο ερώτημα.
Καλύτερα όμως μια μέτρια λύση με την οποία μπορεί κάποιος να μην συμφωνεί αλλά να την υποστηρίξει λόγω ανάγκης παρά καμία λύση που με μαθηματική ακρίβεια θα καταστρέψει πολλές περισσότερες ζωές για τα επόμενα 30 χρόνια ανεπιστρεπτί. Άλλωστε αν παρθούν τα σωστά μέτρα όπως έλεγα εδώ: "Οι δύο όψεις των μεταρρυθμίσεων" οι 50ρηδες και οι 20ρηδες μπορούν ακόμη να σωθούν έστω και αν δεν είναι το ιδανικό που θα θέλαμε.
Με αυτή την έννοια και στα πλαίσια του υπάρχοντος κωλοσυστήματος αν δεν υπάρξει έλεγχος του ενός κυβερνώντος κόμματος από το άλλο με συμφωνία σε αυτά που πρέπει να γίνουν τότε μόνο πολύ χειρότερα θα συμβούν.
greekrider.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου