Φωνάζουν οι βολεμένοι.

 Δυστυχώς όλοι αυτοί είμαστε εμείς γιατί και αν κάποιοι από μας δεν
 έχουμε προσωπικά κάτι από αυτούς ανεχθήκαμε να περάσουν νόμους και
 διατάγματα ώστε αυτοί να είναι χιλιάδες.

> Χιλιάδες της Ολυμπιακής, Χιλιάδες των Ολύμπικ Κέτερινγκ που απολύθηκαν
> τη μια πήραν αποζημιώσεις και ξαναπροσλήφθηκαν για να ξαναπολυθούν με
> άλλες χοντρές αποζημιώσεις και μετατάξεις όπου ήθελαν και προτιμούσαν,
> χιλιάδες ο τηλεφωνήτριες με 15 χρόνια εργασίας συνταξιούχες στα 30-35
> χιλιάδεςς οι της Τοπικής αυτοδιοίκησης Κοινοτάρχες, Δήμαρχοι και
> Βουλευτές που παίρνουν σύνταξη ως εκλεγμένοι και σύνταξη ως
> επαγγελματίες αγρότες δικηγόροι, γιατροί κλπ. Χιλιάδες οι φουκαράδες
> επαγγελματίες ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί οικοδόμοι, τεχνίτες, συνεργεία
> αυτοκινήτων που δηλώνουν εισοδήματα κάτω του μισού του αφορολόγητου
> και έχουν διπλές κατοικίες και διαμερίσματα και εξοχικά στις παραλίες.
> Χιλιάδες οι φτωχοί αγρότες με χοντρές επιδοτήσεις και εισοδήματα
> μηδενικά αλλά τρακτέρ και κουρσάρες Μπέμπες 316 ιντζέκσιον με 115
> άλογα αρέ! Και Μερτσέντες. Χιλιάδες οι συνδικαλιστές που μας χτυπήσαν
> την πλάτη και μας υποσχέθηκαν ότι και μείς θα έχουμε μερίδιο από αυτό
> το φαγοπότι αν τους ψηφίσουμε στο σωματείο. Και μείς που τους
> ανεχθήκαμε και τους υποστηρίξαμε με τη ελπίδα ότι θα φάμε και μείς από
> τον κορβανά,. Αυτά ίσως πληρώνουμε σήμερα Γιατί όσοι δεν γλείφαμε από
> το βάζο με το γλυκό και ήμασταν εντάξει και τυπικοί στη δουλειά μας
> είτε στο δημόσιο είτε στο αφεντικό θα τα βολέψουμε με λίγη δυσκολία
> αλλά συνηθισμένοι στη δουλειά και στα δύσκολα. Αυτοί δεν ξέρουμε τι θα
> κάνουν ; Αλλά όπως βολευτήκαν τόσα χρόνια θα βολευτούν και τώρα, είναι
> επαγγελματίες του βολέματος. Θα φωνάξουν αυτοί ότι δήθεν στερείται ο
> λαός δηλαδή αυτοί και οι πολιτικοί που στηρίζονται σ΄αυτές τις
> συντεχνίες θα τους βολέψουν και θα την πληρώσουν πάλι αυτοί που
> δουλεύουν και δεν έγλειψαν από το μέλι.

 Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που 'χει κάτι απ΄ τις φωτιές ...
 (Συγγνώμη Διονύση...)

> Η πορεία ξεκίνησε σαν χείμαρρος, κινούμενη από παλμό, ωθούμενη από τα
> νέα μέτρα της κυβέρνησης.

> Στην πρώτη γραμμή διέκρινα τον Μάκη, δεν ξέρω τι δουλεία κάνει, τόσα
> χρόνια συνδικαλιστή τον ξέρω.

> Δίπλα του η ξαδέρφη μου η Μάρθα από τα 37 της συνταξιούχος, γιατί
> είχε κλείσει 15ετία στον Ευαγγελισμό με ανήλικο τέκνο.

> Μαζί της η φίλη της η Στέλλα, που 30 χρόνια τώρα έπαιρνε σύνταξη σαν
> άγαμη θυγατέρα.

> Παραδίπλα ο Στάθης, η εθελουσία από τον ΟΤΕ του είχε αποφέρει 120.000
> ευρώ και τώρα αγωνιζόταν στο ψάρεμα.

> Μαζί και ο Κώστας 46 χρονών, πυροσβέστης, που έχει καταθέσει εδώ και
> ένα μήνα τα χαρτιά του για σύνταξη (είχε προλάβει να κατοχυρώσει,
> λέει) και περιμένει και κάποιο χοντρό εφάπαξ.
>
> Δίπλα τους ο θείος μου, δεξιός από σοι, που κατεβαίνει σε πορείες μόνο
> όταν ήταν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση.
>
> Και από κοντά τα δυο αδέρφια: ο Στέλιος, που του είχε βάλει το κόμμα
> τα 2 παιδιά στο Δημόσιο, και ο Γρηγόρης, που έπαιρνε τα έργα του Δήμου
> υπερτιμολογημένα λόγω γνωριμιών.
>
> Πίσω, στην δεύτερη σειρά, ακολουθούσε ο Γιάννης, πατέρας: εδώ και κάτι
> μήνες έκανε χρήση του νέου νόμου περί αδείας και του πατέρα στο
> Δημόσιο, αγκαλιά με την γυναίκα του την Μάρω, που με τρεις γέννες είχε
> να πατήσει στην δουλεία της 3 χρόνια.

> Και από κοντά ο Μιχάλης. Εργολάβος με συνεργείο 27 ανασφάλιστους
> αλλοδαπούς και 3 έλληνες.

> Στα δεξιά τους ο Λάκης: φοιτητής ετών 32, παρέα με τον Γιώργο, γιατρό,
> τον επονομαζόμενο και "ταχυδρόμο" από τα φακελάκια.
>
> Μαζί τους και ο Θόδωρος, γιατρός του ΙΚΑ, που στο ιδιωτικό του
> ιατρείο δεν έκοβε ποτέ του αποδείξεις, με τον Κυριάκο της Εφορίας, που
> δεν είχε δει ποτέ του παράβαση τα τελευταία 6 χρόνια...
>
> Και φυσικά δεν θα έλειπε και ο Βασίλης, λιμενικός, πρώτος ταβλαδόρος
> στο τελωνείο.

> Να και ο Μηνάς, που είχε ξεχάσει πότε έκοψε το τελευταίο του
> τιμολόγιο, μαζί με τον Ορέστη επιδοτούμενο χρόνια αγρότη, που δεν
> ήξερε πού ήταν τα χτηματά του.

> Όλοι μαζί με άλλους τόσους σήκωσαν τα χέρια ψηλά και με σφιγμένες τις
> γροθιές βροντοφώναξαν,

> "Κάτω τα χεριά απ' τα ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ !"

> Ο Στέφανος, αδελφικός μου φίλος, άνεργος οικοδόμος με κοίταξε με
> γουρλωμένα μάτια:

> "-Ρε, Κώστα, εμείς εδώ τι κάνουμε?"
> Έλα, ντε! Βρε, μήπως τελικά "μαζί τα φάγαμε?


Αναγνώστης